ნიკიტას POV:
ჯონგუკი: ნიკიტა კარგად ხარ?
ფიქრებიდან გამოვედი
ნიკიტა: კარგად ვარ
ჯონგუკი: კარგი მაშინ
გამიღიმა
ნიკიტა: კიდევ ერთხელ გმადლობ რომ დამეხმარე
ჯონგუკ: ახლა წავალ, შემდეგ ჯერზე ფრთხილად იყავი
ნელა დავუქნიე თავი
ნიღაბი გაიკეთა და წავიდა, რატომ უკეთია ნიღაბი? ის მართლაც სიმპატიურია, რატომ ფარავს ასეთ სახეს?
სახლში მივედი, ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ შხაპი არ მივიღე, უბრალოდ ვჭამე და დავწექი
შემდეგი დილა
გავიღვიძე
-კიდევ ერთი დღე
დილის რუტინა ჩავიტარე, ცოტა რძე დავლიე და ჩემი ბინიდან გავედი
ჩემი უნივერსიტეტისკენ ნელა დავიწყე სიარული, რადგან ჯერ მხოლოდ 7 საათი იყო, ასე რომ ბევრი დრო მქონდა
ტელეფონმა რეკვა დაიწყო, ნამჯუნი იყო, რატომ მირეკავს?
ნამჯუნი: ნიკიტა დამავიწყდა ჯეონ ჯონგუკის სურათის გამოგზავნა
თქვა რაღაცის ძებნისას
ნიკიტა: როდია გეგმავ მისი სურათის გამოგზავნას? მომავალ კვირას?
ჩავილაპარაკე როცა სიარული განვაგრძე
ნამჯუნი: დღეს გამოგიგზავნი
ტელეფონი გავთიშე
როცა მან ჯეონ ჯონგუკი ახსენა, გუშინდელი ჯონგუკი გამახსენდა
გზაში ყოფნისას ვფიქრობდი, ფიქრებიდან გამოვედი როცა უნივერსიტეტში მივედი, მაგრამ ჯისუ აქ არ იყო, ამიტომ მას დავურეკე
ჯისუ: გამარჯობა ნიკიტა
ტელეფონის მეორე მხრიდან მისი სუსტი ხმა გავიგე
ნიკიტა: აქ რატომ არ ხარ? უნივერსიტეტს ვგულისხმობ
ჯისუ: ავად ვარ, ვერ მოვალ, უკაცრავად...
მან ბოდიში მოიხადა
ნიკიტა: კარგი მაშინ მალე გამოჯანმრთელდი
ჯისუ: კარგი, ნახვამდის ნიკიტა
ტელეფონი გავთიშე
TIME SKIP
სანამ ჩემს სამსახურში მივდიოდი, დავინახე რამდენიმე ავაზაკი, რომლებიც აბუჩად იგდებდნენ ორ გოგოს
-კარგი ეს ჩემი საქმე არ არის
წარმოვთქვი და სიარული გავაგრძელე
უცებ გავიგონე რომ ერთ-ერთი გოგო დახმარებად ითხოვდა, ერთი წუთით გავჩერდი
-რატომ ვყოფ ყოველთვის ცხვირს სხვის საქმეში?
ვწუწუნებდი და თან ნიღაბს ვიკეთებდი
მათ მივუახლოვდი და იმ ბიჭებს ვთხოვე თავი დაენებებინათ, მაგრამ მათ არ მომისმინეს, ვერაფრი ვერ ვიკავებდი თავს, ლითონის ჯოხი ავიღე მათთან საბრძოლველად
გოგოებმა მადლობა გადამიხადეს მათი გადარჩენისთვის, შემდეგ სწრაფად გავიქეცი სამსახურში, რადგან დავაგვიანე
როცა სატრანსპორტო ზონის გადაკვეთაზე ვიყავი, შევნიშე მოხუცი ქალი რომელიც გზის გადაკვეთას ცდილობდა, არავინ ცდილობდა მის დახმარებას, ყველა თავისი საქმით იყო დაკავებული
მოხუც ქალს გზის გადაკვეთაში დავეხმარე
სამსახურში მივედი, ცოტა დავაგვიანე, მენეჯერი ჯერ არ იყო მოსული, მენეჯერი ჩემი მოსვლიდან 5 წუთის შემდეგ მოვიდა, მე სწრაფად გამოვიცვალე და ვერაფერი ვერ შეამჩნია
დღეს ბევრი მომხმარებელი იყო, ისიც იქ იყო, ნიღაბი ისევ ეკეთა, უცებ ნიღაბი მოიხსნა
ჯენი: შენი ოცნების ბიჭი აქ არის
ჯენი ნელა შებრუნდა მის დასანახად, ყბა ჩამოუვარდა
ჯენი: ვაუუ, რა სიმპატიურია, მართლაც კარგი გემოვნება გაქვს მამაკაცებში, შენი გარეგნობით ადვილად მოხიბლავ
მისკენ მივბრუნდი
ნიკიტა: ჯენი ვიცი რომ ყველაზე ლამაზი გოგო ვარ ვისაც შეხვედრიხარ, მაგრამ ახლა მუშაობა გააგრძელე ბევრი მომხმარებელი გვყავს
უცებ მესიჯი მომივიდა, ნამჯუნისგან იყო, მომწერა რომ ჯონგუკის სურათს გამომიგზავნიდა
ვნახოთ როგორ გამოიყურება, სურათი გავხსენი
თვალები გამიფართოვდა როგორც კი სურათი დავინახე
ადამიანი, ვინც გუშინ დამეხმარა, ჯეონ ჯონგუკია
და აი ის ჩემს წინ ზის, ყველაზე საშინელი კრიმინალი მთელ აზიაში, ჯეონ ჯონგუკი
