ნიკიტას POV:
ცნობისმოყვარეობით ვუსმენდი, მაინტერესებდა რას იტყოდა, კარის გაღებისას ჯონგუკი გაჩერდა, ჰობი შემოვიდა
ჰობი: ჰეიი
ნიკიტა: ჯერ კიდევ გღვიძავთ?
ჰობი: ხო, შენ რა? გეგონა გვეძინა?
ჰობი: დაძინება ვცადე მაგრამ კოღოებმა შემაწუხეს, ამიტომ გადავწყვიტე ჯონგუკთამ მოვსულიყავი და მენახა
თავი
დავუქნიე
ჰობი: ნიკიტა რატომ არ გძინავს? დაიღალე ალბათ
ნიკიტა: მეც ვერ ვიძინებდი კოღოების გამო, სანამ შენ შემოხვიდოდი 5 წუთით ადრე შემოვედი
ჯონგუკი: არა, 4 საათი მიყურებდა
ჯონგუკს მაშინვე საბანი გადავაფარე, სანამ კიდევ რამეს იტყოდდა
ნიკიტა: ჯონგუკ ცოტა უნდა დაისვენო, ჰობი წავიდეთ დაისვენოს
ჰობი: დილით გნახავ ჯონგუკ
ნიკიტა: ჰო, ჰო... წავიდეთ
დავინახე როგორ ჩაიცინა ჯონგუკმა
შემდეგი დილა
ჯონგუკის ოთახში წავედით, ჯონგუკი იჯდა და არაფერს აკეთებდა, მგონი მოწყენილია
ჯინი: ახლა როგორ არია შენი მდგომარეობა?
ჯონგუკი: რა ჭირს ჩემს მდგომარეობას?
ნიკიტა: სამჯერ გესროლეს ტყვია ერთსა და იმავე ადგილას და ახლა ისე ზიხარ თითქოს არაფერი მომხდარა
ჯონგუკი: მე უნდა ვიყო ძლიერი რომ რამდენიმე სუსტი ადამიანი დავიცვა
ნიკიტა: რას გულისხმობ? ამბობ რომ მე სუსტი ვარ? სასაცილოა
ჯონგუკი: ახლავე წავიდეთ
ჯონგუკი წამოდგა
ნიკიტა: სად?
მან შემომხედა
ჯონგუკი: სახლში, არ მინდა აქ დარჩენაა
ექიმი შემოვიდა
ექიმი: ბატონო, ჩვენ რამდენიმე ტესტი უნდა გავაკეთოთ
ჯონგუკი: არ არის საჭირო
ჯინი: მხოლოს რამდენიმე ტესტი ჯონგუკ
ჯონგუკი: არ მინდა...
ნიკიტა: არსად წახვალ სანამ ტესტები არ გაკეთდება
ჯონგუკმა მძიმედ ამოისუნთქა
ჯინი: პატარა საქმე გვაქვს გასაკეთებელი, ვეცდებით სწრაფად დავასრულოთ
ნიკიტა: მეც მოვდივარ
ჯონგუკი: შენ აქ დარჩი
ნიკიტა: ეს შეუძკებელია ჯონგუკ, ჩვენ გვაქვს შეხვედრა და უნდა დავესწროთ მას
გავუღიმე
ჯინი: რა თქმა უნდა პრობლემა არ არის
ნიკიტა: თავს გაუფრთხილდი, ნახვამდის... ნახვამდის
მის გაბრაზებას ვცდილობდი, ჯონგუკმა მკაცრი მზერა მომაპყრო
