ნიკიტას POV:
ნიკიტა: მგონი ეს კითხვა მე უნდა დაგისვა
კაცი სახლში შემოვიდა
ნიკიტა: მე შენთვის არ მითქვამს სახლში შემოსულიყავი
???: ეს ჩემი სახლია სადად მინდა იქ წავალ
ნიკიტა: თქვენი სახლი?
???: დიახ, რამე პრობლემა გაქვთ?
მან შემომხედა, ეს კაცი ნამდვილად გამაღიზიანებელია, მაგრამ სიმპატიური
ჰობი: რა ხმაურია?
ჰობი დაბლა ჩამოვიდა
ჰობი: თეჰიონ!
დაიყვირა ჰობიმ
ნიკიტა: შენ თეჰიონი ხარ?
თეჰიონმა შემომხედა
თეჰიონი: ჰობი ვეღარ ვსუნთქავ, უკან დაიხიე
ჯინი ჩამოვიდა
ჯინი: თაე როდის ჩამოხვედი, რატომ არ გვითხარი რომ მოდიოდი?
შუგა: რქ ხმაურია, ოჰ... თაე ჩამოხვედი?
თეჰიონი: ძილის გარდა უკეთესი არაფერი გაქვს გასაკეთებელი?
შუგა: ძილზე უკეთესს ვერაფერს ვპოულობ
შუგამ ხელები ჯიბეში ჩაიწყო
თეჰიონი: შენ არასდროს იცვლები, ჯონგუკი სად არის?
ჰობი: თავის ოთახში
ცოტა ხნის შემდეგ დავინახე ჯონგუკი რომელიც დაბლა ჩამოდიოდა, თეჰიონი და ჯონგუკი ერთმანეთს ჩაეხუტნენ
ჯონგუკი იღიმება, აქამდე ჯონგუკი გაღიმებული არ მინახავს
თეჰიონი: კარგა ხანია
დაიწყო თეჰიონმა
ჯონგუკი: მგონი
დაასრულა ჯონგუკმა
შუგა: თითქოს საუკუნეების მანძილზე იყავი წასული
შუგა თავისი ოთახისკენ წავიდა
თეჰიონი: რას გულისხმობ?
შუგა: მაგრამ კარგია რომ დაბრუნდი
ყველამ გაიღიმა, მათ ერთმანეთი ძალიან უყვართ
თეჰიონი: ეს უცნაური მაიმუნი ვინ არის?
თვალები გამიფართოვდა, უცნაური მაიმუნი?
ნიკიტა: რა ჯანდაბა თქვი?
თეჰიონი: ვინ არის ეს უცანური მაიმუნი?
ნიკიტა: ნერვებს მიშლი
თეჰიონი: მეც იგივეს ვიტყვი
ჯინი: ორივემ შეწყვიტეთ ჩხუბი, თქვენს ოთახებში წადით
ბოლოჯერ შევხედეთ ერთმანეთს და ოთახისკენ წავედით
თეჰიონი: ჩემი ოთახისკენ რატომ მიდიხარ?
ნიკიტა: ოჰ... ბოდიში მაგრამ ეს უკვე ჩემი ოთახია
თეჰიონი: ბუ...
თეჰიონი რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ ჯინმა შეაწყვეტინა
ჯინი: თაე სასტუმრო ოთახში დაიძინე
თეჰიონი: რატომ უნდა წავიდე სასტუმრო ოთახში როცა მე ჩემი ოთახი მაქვს?
ჯინი: თაე!
