ნიკიტას POV:
ჯონგუკს ვაკვირდებოდი, უცებ ადგა და დახლისკენ დაიძრა
ჯონგუკის POV:
ამ ბოლო დროს აქ ხშირად დავდივარ, რაღაცის შეკვეთა მინდოდა ამიტომ დახლისკენ წავედი
გოგო დავინახე, რომელიც მეცნობოდა, ახლოს რომ მივედი ვიცანი გუშინ რომ ვნახე ის იყო
ჯონგუკი: მაშ, ჩვენ ისევ შევხვდით
დახლის წინ დავდექი
ნიკიტა: ბოდიში?
ჯონგუკი: არ გახსოვარ?
ნიკიტა: ოჰ... შენ ის ხარ გუშინ რომ შეგხვდი
თავი დავუქნიე
???: ბოდიში მე არ გიცნობ
მან ბოდიში მოიხადა
ჯონგუკი: არაუშავს
ნელა გავხედე მის გვერდით მდგარ გოგოს
ნიკიტა: ეს ჯენია
მის გვერდით მდგარ გოგოზე მიმითითა
ჯენი: მიხარია შენი გაცნობა მე ჯენი ვარ
ჯონგუკი: მე ჯონგუკი ვარ
ნიკიტა: რისი შეკვეთა გინდა?
მისკენ მივტრიალდი და შეკვეთა მივეცი
ცოტა ხანში ნიკიტამ ჩემი შეკვეთა მომიტანა
ნიკიტას POV:
ჭამა რომ დაასრულა რესტორნიდა გავიდა, ჩემი სამსახურიც დასრულდა, ასე რომ შემიხლია მას უკან გავყვე
დიახ დროა დავიწყო ჩემი მისია, აქამდე არ ყოფილია მისია რომლის შესრულება ვერ შევძელი, ვნახოთ ამას როგორ შევძლებ, რესტორნიდან რომ გამოვედი ირგვლივ მიმოვიხედე
უცებ უკნიდან ხმა მომესმა, ჯონგუკი იყო
ჯონგუკი: მე მეძებ?
ნიკიტა: მელოდებოდი?
ჯონგუკი: ვფიქრობ შენ კეთილი ადამიანი ხარ
ხელები ჯიბეში ეწყო და ისე ლაპარაკობდა
ნიკიტა: გამოხედვამ შეიძლება მოგატყუოს
ჯონგუკი: მართალი ხარ მაგრამ დავინახე როგორ დაეხმარე მოხუც ქალს გზის გადაკვეთაში
წარბი ავწიე
ნიკიტა: თვალყურს მადევნებ?
ჯონგუკი: ახლახანს მივდიოდი
ნიკიტა: მე გავისეირნებ
უცებ წვიმა დაიწყო
ჯონგუკი: ისევ გსურს გასეირნება?
ჯონგუკი მანქანის მოსაყვანად წავიდა
ცოტა ხანს აქ ვიდექი და ველოდებოდი, დავინახე მანქანა რომელიც ჩემსკენ მოდიოდა
მანქანაში ჩავჯექი და ღვედი გავიკეთე
ნიკიტა: ეს მსოფლიოში ერთ-ერთი ტოპ მოდელი მანქანა არ არის? მგონი ძალიან მდიდარი ხარ
ჯონგუკი: დიახ ის მანქანაა, მაგრამ მე არ ვარ მდიდარი, ჩემი ოჯახია მდიდარი
ნიკიტა: იგივე არ არის?
ჯონგუკი: აბა მომიყევი შენ ოჯახზე
ნიკიტა: პატარა რომ ვიყავი მშობლები დავკარგე
ჯონგუკი: ვწუხვარ
პატარა ასაკში დავკარგე მშობლები და AIA-მ შემიყვანა, მაგრამ მე მყავს რამდენიმე ნათესავი, ისინი ძალიან მეზიზღებიან, 11 წელი გავიდა რაც ისინი ვნახე, ჩემს გამო არ წუხდებიან
კარგი ამას ახლა მნიშვნელობა არ აქვს
ჩემს ბინას მივაღწიე
ჯონგუკი: ნიკიტა... ნიკიტა
ჯონგუკის ხმამ დამაბრუნდა რეალობაში
ნიკიტა: დიახ
ჯონგუკი: მოვედით
ჩემს ბინას გავხედე
ნიკიტა: ოჰ... კარგი
სწრაფად გადმოვედი მანქანიდან ისე რომ მისთვის არ შემიხედავს
გზაზე გავჩერდი და მისკენ შევბრუნდი
ნიკიტა: გმადლობ
გაიცინა და ჩაილაპარაკა
ჯონგუკი: თუ გინდა მადლობა გადამიხადო, კოცნაზე რას იტყვი?
ნიკიტა: გარყვნილი
მანქანის კარი მივაჯახუნე, მესმოდა მისი სიცილი
ჩემს ბინაში შევედი, ის მართლა კრიმინალია? ის კეთილი ჩანს, ძალიან დამაბნეველია, ფიქრის შემდეგ დასაძინებლად წავედი
ორი კვირის შემდეგ
ორი კვირა გავიდა რაც ჯონგუკი გავიცანი, ერთმანეთთან ახლოს ვიყავით, ვფიქრობ ცოტა ნდობა მაინც მოვიპოვე, მაგრამ მე მისი სრული ნდობა მჭირდება
კვირა იყო, ჩვეულებისამებრ მეძინა,
უცებ ტელეფონმა დარეკა
ჩემი ერთ-ერთი ნათესავი იყო
