✬
Yanlış mı duydum ben?
Yoksa babam az önce bana birilerinin beni yarın istemeye geleceklerini mi söyledi?
Büyük bir afallamayla babamın yüzüne bakakaldım, o ise söyledikten hemen sonra anneme bakıp,"Ohh, rahatladım." dedi. Gözlerimi açıp kapattım.
"Şaka mı yapıyorsunuz?"
Gülümsedim.
"Şakaysa komik, değilse hiç değil."
Gülümsemem cümlemin sonuna doğru ciddileşti. Babam rahatlayan ifadesinin yerini gergin bir ifade aldı, ciddi miydi?
"Kızım istemeye gelip gelmeyeceklerini sorduklarında o kadar şaşırdım ki kabul ettim."
Ayağa fırladım.
"Beni görücü usulü birine mi verdin baba?"
"Kızım, saçmalama. Sadece eve gelmelerini kabul ettim."
Sinirle dolup taştım.
"Ben hala evlenmek istemediğimi söylemiştim."
Babam pişman bir ifadeyle yüzüme bakınca çok mu abarttım diye düşündüm ama haklıydım. Tanımadığım, etmediğim birinin evimize gelmelerini kabul etmişti. Hem de bana sormadan.
"Kızım istemeye geliyorlar zaten, seni sana sormadan evlendirecek değiliz."
Gözlerimi açıp kapattım. Abim bir şey söylemeden öylece durduğu için daha çok sinirlendim.
"Evlenmemi neden bu kadar çok istiyorsunuz, bıktınız mı benden?"
Gözlerim doldu.
"Kazanamayacağımı düşünüyorsunuz, değil mi?"
Onları arkamda bırakıp odama doğru ilerledim. Fakat odamın üstüme üstüme geleceğini ve onların benimle konuşmak için çabalayacağını bildiğim için yolumu değiştirip dış kapıya yöneldim.
"Nereye gidiyorsun?"
Abim kolumdan tutmak için uzandı ama kapıyı üstüne kapatıp yürümeye başladım. Bahçeden çıkıp aşağıya doğru yürümeye başladım. Gözlerimden bir bir yaşlar dökülürken etrafın ıssızlığına sığındım.
Sürekli evlenmemi ima ettikleri için patlamıştım.
Ama haklıyım, niye bunu söyleyip duruyorlardı? Benden gerçekten bıkmışlar mıydı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Teslim Ol, ASKER!
Chick-Lit"Ne yapmaya çalışıyorsun!?" diye bağırdım. O, "Bir şey yapmaya çalışmıyorum." diyerek yanıma yaklaştı ama bu sefer temasta bulunmadı. Gözlerime bakmayı bırakmadı. "Yarın göreve gideceğim, sana bunu gitmeden söylemem gerekiyordu." Aynı anda yutkun...
