Görücü Usulü

22.Bölüm

Sabah namaz için kalktım. Namazımı kıldıktan sonra odamı toparlayıp hazırlanmak için dolabımıdan birşeyler çıkardım.

Üstümü giyinip odadan çıktım.

-"Anne ben çıkıyorum."

-"Tamam kuzum."

Evden çıkıp Yiğit'i aradım.

-"Günaydın sevgilim, ilk defa beni sen aradın çok şaşkınım."

Göz devrip konuştum

-"Günaydın, nikah işlemlerini halletmemiz gerek, bı de evin eksikleri var. Ne zaman geliceksin?"

-"Yoldayım ben, evimizin orda buluşalım."

-"Tamam ben eksileri alıp geliyorum."

-"Tamam güzelim, görüşürüz."

-"Görüşürüz, Allah'a emanet ol."

-"Sende Allah'a emanet ol."

Telefonu kapatıp çantama attım.
Çarşıda ev için eksik ne varsa bakıp aldım. Zaten fazla bi eksiği yoktu. Terlik, paspas gibi ufak eksilerdi.

İşimi halledip evin oraya gitmek istemiyordum için taksi tuttum. Yolu tarif edip, telefonumu elime aldım.
Rana mesaj atmıştı. Aslında Ecrin'in dediği gibi eskiden bize yaptığı şeyler affedilmez şeylerdi. Ama her insan bi şansı daha hak eder diye düşünerek bende ona bi şans daha vermiştim. Bence şuan bi sorun yok gibiydi.

Rana: Merhaba Hümeyra, nasılsın?

Ben: İyiyim, sen nasılsın?

Rana: Bende iyiyim, ne yapıyorsun?

Ben: Biliyorsun evleniyorum, eksilerimizi hallediyoruz.

Rana: Hayırlısı olsun inşallah.

Ben: Amin

Rana: Ben seni daha fazla meşgul etmiyeyim o zaman görüşürüz.

Ben: Görüşürüz

Telefonu kapattım. Takisi durunca geldiğimiz anlayıp, parayı ödedim ve indim taksiden.

Evin önünde Yiğit'in arabası duruyordu. Evimiz bi apartmanın 5. katında çok güzel bi konumdaydı. Çarşı pazar ayağının altında. Apartmana girip asansöre bindim. Asansörden inince bizim evin kapısının önüne geldim. Aslında ben anahtar vardı faka ben kapıyı tıkladım.

Yiğit gülümseyerek kapıyı açınca bende gülümsedim.

-"Hoşgeldin güzelim."

-"Hoşbuldum."

Elimden poşetleri alınca içeri girdim. Her şey o kadar güzeldi ki sade ve şık. Gösterişten uzak. Tam hayallerimde ki gibi.

-"Nasıl beğendin mi?"