Yaram sızlıyordu,ezan okunduktan sonra namazımı kıldım. Odamı toparladıktan sonra, salona geçtim.
Babam ve annem oturup sohbet ediyordu.
-"Günaydın."
Annem ve babam bana dönüp gülümsedi
-"Günaydın kuzum, nasılsın ağrın sızın var mı?"
-"İyiyim annecim."
-"Geç otur annecim, ayaktan kalma fazla daha yaran tam iyileşmedi."
Dediğini yapıp oturdum.
-"Ben kahvaltı hazırlıyım ailecek güzel bi kahvaltı yapalım."
Annem salonda çıktı, babamla baş başa kalmıştık. Konuşmak istiyordum ama konuya nasıl başlıyacağımı bilmiyordum.
-"Baba, konuşabilir miyiz?"
-"Tabi kızım, iyi misin?"
-"İyiyim benim birşeyim yok. Yiğit ve ben yani nolucak şimdi?"
-"Birşey olmayacak, en son sözümü söylediğimi düşünüyordum hastanede."
-"Baba bu zamana kadar bi dediğini iki etmedim. Evlenmeni istiyorum dedin bi kere karşı çıkmadım. Ama şimdi bu verdiğin karara karşı çıkıyorum, çünkü ben Yiğit'i seviyorum."
Babam duyduğu şeyle başta şaşırdı, şaşkınlığı geçince
-"Seviyor musun gerçekten?" sorduğu soruya inanmıyor gibiydi. Daha doğrusu çocuk gibiydi bu tavrı, gülmek istedim fakat kendimi tuttum.
-"Evet baba,lütfen bozma bu işi."
-"Bak bi daha sana zarara gelirse acımam o herife."
Gülümseyerek başımı salladım sonunda ikna olmuştu. Omuzlarımdan yük kalkmış gibiydi.
-"O zaman düğün hazırlıklarına devam ediyoruz." annemin sesi ile ikimizde ona döndük.
-"Tarih belirleyelim artık, uzamasın daha fazla dimi?"
