"Arkanı dönme, daha değil." Sinirlerim iyice gerilirken gözlerimin kapalı olması elimi kolumu daha da bağlıyordu.
"Bir insansın, değil mi?" diye sordum aklıma gelen ihtimalle. "Yani, sesin ve tenin insan gibi ama yüzün başka bir şeye mi benziyor?" K...
Biraz yarım bıraktığım bir bölüm oldu ama diğer bölüm telafi edeceğimize inanıyorum. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum💓
Amber Run- I Found
Zifiri sulara iyi yolculuklar, keyifli okumalar 🪷
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧜🏻♀️
Çokça kendimi sorguladım, çokça yaşadığım hayatı ve hissettiğim eksikliği de sorguladım. Çünkü bir insanım. Yaratılışımda bile bu var, sorgulamak. Daha yalnızca lise ikiye giderken düşen notlarım yüzünden azar yerken sorgulamıştım mesela hayatı. Çünkü Beren, düşen notları yüzünden hiç azarlanmazdı. Tüm vaktimi yüzmeye ayırdığım için annemin kınayan bakışları altında sorguladım kendimi. Başarılı olmamı ve bana verdikleri emeklerin karşılığını almak ister gibi bakardı hep bana. Kendimi sorumlu hissettirirdi, kendimi yük gibi hissettirirdi.
Çalış Elis, daha çok çalış. Okulda çalış, yüzerken çalış, tatilde işe gir çalış...
Hep çalış ki yük olma. Hep çalış ki kimse bir şey diyemesin. Gururlandır, karşılığını ver. Hayatını yaşama.
Beren doğum günü partisinden fotoğraflar atarken sen fazla mesai yaparak sabahladığın marketlerde yeni yaşına gir. Doğduğun günü bile bilmiyorken, ailenin seni kapı önünde bulduğu günü, çalışırken kutla.
Sonra yıllar geçsin o eksiklik hissi ile. Birileri seni kolundan tutup hiç bilmediğin bir yere getirsin. Ailen vardı aslında, desinler. Annen yaşıyor ama kayıp desinler. Sen okyanusu yöneteceksin desinler... Sen yine çalış. Çünkü omuzlarından alınan bir şey yok, hiç olmadı. Bu sefer de onlar için çalış. Okyanustakiler için, annen için, muhafızlar için, taht için...
Senelerce tüm bunlar zoruna hiç gitmemiş gibi ailene sıkı sıkı sarıl. Onlara güzel sözler fısılda. En önemlisi daima gülümse. Çünkü gülümsemen senin en büyük masken. Çünkü gülümsemen senin en büyük sırrın. Gözünden dökülmeyen yaşlar, dudaklarındaki ufak bir kıvrılmaya karışsın. Seneler sonra bile, seni tutup getirdikleri kilometrelerce derinlikte bile her şeye hemen ayak uydurdun sansınlar. Çünkü onlara da gülümsemeye devam et.
Ta ki, bir gün artık gülümseyemeyecek duruma gelene kadar...
Çünkü o gün gelecek. Çünkü bir gün bir şey olacak ve sen gülüp geçmek isterken dudaklarının kıvrılmadığını fark edeceksin. O gün, bir damla gözyaşı usulca yanaklarından süzülecek. O gün, belki de ilk defa bu kadar gerçek acı çekeceksin.
Kulaklarımı dolduran çan sesleri ile ellerimi kulaklarıma kapatıp içime dolan kasvetli hislere engel olmaya çalıştım ama başta normal gelen sesler şu an zihnimin içinde kesik kesik çınlıyordu.
