Dedüblüman- Sen Bilmezsin 🎧
Ludovico Einaudi, Daniel Hope... - Experience🎧
Selam Deniz kızlarım! Bana kızdığınızı biliyorum. İlk defa arayı bu kadar açtığımı farkındayım.... Ama hayatımın böylesine yoğunlaşacağını ben de beklemiyordum. Özür diliyorum ve bir sonraki sezon finali bölümünde size yaşatacağım şoklar ile telafi edebileceğimi düşünüyorum.
Zifiri Sulara iyi yolculuklar, keyifli okumalar🪷
🧜🏻♀️🧜🏻♀️
(Şimdiki Zaman- Kara)
Kıyı şeridi boyunca sahile vuran yosunların arasında yatan hareketsiz bir beden kıyıyı temizlemek için gelen görevlilerin dikkatini çektiğinde iki adam duraksadı. Adamlar boğulduklarını ve artık bir cesetten ibaret olduklarına inandıkları kadın bedeninin yanına koşarken okyanusun kıyıya vuran dalgaları savaşın haberciliğini üstlenmişti.
"Okyanus son günlerde çok dalgalı ve gelgitli. Boğulmuş olmalı." Dedi adamlardan biri kadının yüzüstü duran bedenini kendine çevirirken.
"Yardım çağırıyorum." Dedi diğeri de.
"Yaşıyor mu?"
Adam, iki parmağını kadının boynuna götürüp bir yaşam belirtisi ararken siyah saçları beline kadar uzanan kadının ay gibi beyaz teni solmuştu.
"Nabız yok." Dedi adam umutsuzca kafasını iki yana sallayıp.
"Üzerindeki elbiseye de bak. Bir yattan düşmüş ya da intihar etmiş olabilir. Kimse böyle bir elbiseyle yüzmeye gitmez."
Diğer adam da onaylar gibi kafasını salladı. "Çok güzel bir kadınmış. Yazık, ailesi kahrolacak."
Okyanus suyu, itaat ettiği Umman'ı arar gibi daha da sert bir şekilde karaya vurdu. Sanki az ileride yatan bedene değmeli ve aldığı canı vermeliydi. "Dalgalar gittikçe yaklaşıyor." Dedi adam endişeyle. "Onu kenara çekip yardım bekleyelim."
İki adam kollarından tuttuğu kadının cansız bedenini çekmek için hareketlendi. Kadının kurumuş siyah saçları taşların arasından sürtündü. Beden, okyanusundan uzaklaştı.
Suyun kilometrelerce altında tam da aynı zamanda endişeden buz tutmuş bir eli sıcacık başka bir el sıkıca tuttu. Korku, kendini rahatlamaya bıraktı ve okyanus hissettiği bu yoğun duyguya karşılık verdi. Bir abi ile kardeşin, iki Zifirinin el ele tutuşup okyanusu sahiplenmesi büyük bir dalgayı karaya savurdu.
Savrulan dalga, adamların ve Okyanusun kraliçesinin üzerine düştü.
Adamlar çığlık attı.
Okyanus şahlandı.
Umman, özünü aldığı suyun içinde şifa bulurken siyah gözleri yeniden karada açıldı.
🧜🏻♀️🧜🏻♀️
"Geliyor." Dedim sesimi iki yanımda dikilen Zifiriye duyururken. "Peşine taktığı onlarca lanetli ile geliyor. Hissediyorum, çok kan dökülecek."
Hazer, okyanusun en iyi askeri olduğunu belli eden bir refleksle elini beline attı ve hançerini kınından çıkarttı. "Dökülen kanın bizimkisi olmayacağından emin olalım o halde." Dediğinde abim de eline aldığı mızrağını yere saplamış ve omzuna kadar inen siyah saçlarını tepeden toplamıştı.
"Askerler hazır!" diye bağırdı Umur.
"Muhafızlar hazır!" diye bağırdı Ülfer.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZİFİRİ SULAR ÇİÇEĞİ
Fantastik"Arkanı dönme, daha değil." Sinirlerim iyice gerilirken gözlerimin kapalı olması elimi kolumu daha da bağlıyordu. "Bir insansın, değil mi?" diye sordum aklıma gelen ihtimalle. "Yani, sesin ve tenin insan gibi ama yüzün başka bir şeye mi benziyor?" K...
