Karşı Komşu / BxB

10

Öpüşüyorduk.

Bas baya biz öpüşüyorduk.

Geri çekildiğinde gözleri gözlerimi buldu.

Ben ne yapacağımı bilemezken utançtan kızarıyordum galiba, parmaklarımı dudağımın üzerine bastırdım.

"Öptün"  gülümseyerek kafasını salladı. "Öptüm," bende gülümserken devam etti "öptüm de yanlış mı yaptım?" Kafamı sağa sola sallarkene yüzümdeki aptal sırıtma geçmiyordu.

"Hasiktir öptün lan!" Bana yeni dank etmişti. Koşarak binaya girdiğimde heyecandan ne yaptığımı bilmiyordum, zili çaldığımda mete hemen açmıştı kapıyı.

"Öptü" koltuğa oturduğumda ardayla mete bana gülerek bakıyolardı.

"Gördük" ikisi aynı anda konuşunca zaten sırıtan ifadem sesli gülmeye geçmişti.

Aklıma dank eden şeyle gözlerimi büyüttüm, "kaçtım ya lan ben!" Bu aralar herşey dank ediyordu. Acaba yanlış anlamışmıydı.

"Sakin ol oğlum yarın konuşursunuz" arda beni sakinleştirmeye çalışırken, çok heyecanlıydım.

Bu kadar erken olmasını beklemiyordum asla, beni öpmüştü inanamıyorum.

Mete bana koltukta yatak sermişti oraya uzanırken arda da karşı koltuktaydı. Gözlerimi kapatırken demirle bizim senaryolarımızı kuruyordum meselaaa kanada da evlendiğimizi çok güzel olurdu.
Ülkemizde evlilik yasal deģildi maalesef.

*

"Kuzey kalk amınakoyayım" metenin beni dürtüklemeleriyle gözümü açmıştım. "Ne var lan?" Ellerimi yumruk yapıp gözlerimi ovuşturdum, yerimden doğrulurken kötü bakışlarımı meteye atıyordum. Şerefsiz.

"Saat kaç oldu kalk bişeyler yiyeceğiz!" Koltuktan kalkıp tuvalete ilerlediğimde serçe parmadığımı sehpanın köşesine çarpmıştım.

"Ah! Kesin kırıldı!"

"Sallama lan kırılsa duramazsın yerinde" ardaya ters bir bakış atıp tuvalete girdim elimi yüzümü yıkayıp çıktım.

"Aferim lan arda eline sağlık" kafasına vururken aklıma dün gece olanlar gelirken gülmüştüm.

"Ne gülüyon lan?"

"Gülesim geldi gülüyorum sanane " ters sesimle ikisi kıkırdarken sofraya oturdum.
Kahvaltımızı yaparken telefonum çalmıştı ekrana baktığımda annem arıyordu.

"Efendim anne" diyerek telefonu açtım.

"Nerdesin sen!?" Doğru ya dün gece haber vermemiştim. Sıçtım galiba.

"Metelerdeyim anne çocuğu bir görsen çok kötüydü konuştuğu kız yüz vermemiş depresyona girmişti bende yanında kaldım." Hızlı hızlı konuşurken mete bana kaşlarını çatmış bakıyordu.

"He iyi mi yavrum benim?"

"İyi iyi şuan kahvaltı yapıyoruz"  annemle konuşmaya devam ederken en son telefonu kapatmıştık.

"Şerefsiz" metenin dediğiyle elimi ayıplarcasına dudağıma koydum. "Çok ayıp yakıştıramadım"

Kahvaltımızı yapıp heryeri toparlamıştık aklımdan dün gece çıkmazken napacağımı bilmiyordum.

"Ben artık eve gideyim" yerimden kalkarken mete ses etmemişti. "Ulan insan bir gitme falan der" dediklerimle gülüp omuz silkti.

"Banane lan ne yapıyorsan yap"

"Kanka bende gideyim artık" ardayla beraber neteden çıktığımızda ikimizde ters yöne gidiyorduk, evlerimiz uzaktı.

Apartmana girdiğimde asansörün tuşuna basarak gelmesini beklemiştim. Asansöre girerek 3. Kata bastım acaba demir nerde? İştemiydi yoksa evindemiydi? Başka yerde de olabilirdi tabii. Düşüncelerimi asansörün sesi bölerken, asansörden indim ve kendi dairemin kapısına yürüdüm.