Karşı Komşu / BxB

22

Bu bir ara geçiş bölümüdür.

Öptümm

●●●●●

"Hoş geldin oğlum" anneme sıkı sıkı sarıldığımda ellerini yanaklarıma koyarak şapur şupur öptü.

"Hoş buldum anne" bir daha bana sarıldığında en sonda geri çekildik.

"Ay oğluşumu ne kadar da özlemişim! Eşek sıpası ya!" Annem bu sefer de yanaklarımı mıncırmaya başladığında babama yardım çığlıkları atıyordum.

Babam omuz silkerek salona gittiğinde bende annemden kurtularak odama kaçtım.

"Canım odam, canım yatağım." Kendimi yüzüstü yatağıma attım. "Çok özlemişim ya!" Yastığıma sarıldığımda üstüme bir uyku çöktürüyordu. Gözlerim kapanırken odanın kapısı şiddetle açıldı.

"Abi!"

Gelen sesle arkamı döndüm Aslı kollarını açmış bana bakıyordu. Sırtüstü döndüğümde gelecek hamleyi anlayarak itiraza başlamıştım. "Hayır, hayır, sakın!" Aslı koşarak üstüme atladığında ezildiğimi hissediyordum.

"Çok özlemişim ya!" Boynuma sıkı sıkı sarılırken göz devirdim. "Bende, aynen" başını kaldırarak yüzüme baktığında dudaklarını büzdü.

"Bende gider başka abi bulurum!" Kalkacağı zaman kolundan tuttum "Sus bakayım cüce hanım" sıkıca sarıldığımda nefes alamamış olacak ki çırpınmaya başladı.

"Ya da vazgeçtim, hiç özlememişim" kollarımın arasından çıktığında bana dil çıkarttı. Yatağımdan kalktığında ben onun aksine tekrar uzandım.

"Çıkarken kapıyı kapat" tam odadan çıkarken kapıyı daha çok ittirdi ve gitti.

Uyuz bir kardeşinizin olması böyle birşey, kardeş istemeyin.

Gözlerimi kapatıp yatağa girdiğimde yolun verdiği yorgunlukla gözlerimi kapattım. 1 haftalık tatilimiz bitmişti ve bizde eve dönmüştük.

Hayatımda geçirdiğim en güzel tatil olabilirdi, sevgilim yanımdaydı, arkadaşlarım yanımdaydı.

Tatilde geçirdiğimiz güzel anlarla uyuyacaktım ki, telefonum çalmıştı. Sinirle telefonumu elime aldığımda Nergis'in aradığını gördüm. Daha yeni ayrılmıştık halbuki neden arıyordu?

"Alo"

"Kuzey, çabuk gel! Demir, bizimkiler ve Muhammed'in arkadaşları kavga ediyorlar!" Hızla yataktan kalktığımda dış kapıya koştum.

"Geliyorum ben, nerdesiniz?"

"Bizim evin önündeyiz." telefonu kapatarak ayakkabılarımı giydim annemgil bu telaşlı halime sorular sorsada onlara cevap vermeyerek merdivenleri inmeye başladım.

Muhammedgil mahallenin kekolarıydı ne yapacakları belli olmazdı. İçimde bir korku büyürken daha hızlı koşmaya başladım.
Demire birşey olmasındı. Nergisgilin ara sokağına girdiğimde Demir, Muhammedi yere yatımış yumrukluyordu.

"Heh geldi diğer ibnemizde" Muhammed'in arkadaşlarından biri alayla konuştuğunda Demirin gözleri bana döndü. Arda ve Mertte diğerleriyle kavga ediyolardı.

Yanlarına ulaştığımda biri üstüme gelmeye başladı ben daha ne olduğunu anlamazken kendimi geri çekmeye çalışıyordum. Hızla onu yere ittiğimde ayakları birbirine takılarak düşmüştü.

Arkamı dönerek Demirle, Muhammede baktım. İkisi nasıl olduğunu bilmeden ayrılmışlardı. Demirle göz göze geldiğimizde hızla bana yaklaştı ben onun yüzündeki yaralara bakarken onun gözleri arkama takıldı.

"Kuzey, dikkat et!"

Koşarak yanıma gelirken bel çukuruma birşey saplandığını hissetmemle arkama baktım.  Az önce kavga ettiğim çocuk sırıtarak bana bakıyordu. Bıçaklamıştı beni.

Başım dönerken kendimi birinin kollarında buldum.  "Kuzey..."

"Hassiktir! Kaç lan, kaç, kaç!"

Etrafımda ki sesler bulanıklaşırken kucağında yattığım kişiye baktım, Demir..

"Sakın, sakın kapatma gözlerini tamam mı!?"  Elleri yanağımı okşarken gülümsedim.

"AMBULANS ÇAĞIRIN!"

Gözlerim kapanırken başıma bir kaç kişi daha geldiğini hissetmiştim ya da hava kararmıştı.

"Bebeğim, uyan uyan, uyuma." Bir el saçlarımı okşuyor, bir başka el ise belime baskı uyguluyordu.

Yüzüme bir kaç damla yaş düştüğünde yağmur yağıyor sandım, umarım öyledir.

Belimde ki sancı omur iliklerimden yükselirken nefesimin kesildiğini hissettim. 

●●●●●

Bölüm sonu.

Nasıl bir bölümdü?

Şerefsiz Muhammed.

Sadece kurguyu ilerletmek amacıyla yazdığım bir bölümdü bence bayağıda ilerledi.

Sizce kuzeye ne olacak?

Sanırım birkaç gün meraklanın diye bölüm atmayacağım wjpdmwğsş.