Sigara ve Manolya Çiçeği'Sope'

❃11ღ

Dünü mutsuz geçirdim, yorum okumak çok güzel. Cidden eğleniyorum. O yüzden yazıyorum. İyi okumalar dilerim.

|Plan|

Bir mermi bazen bizden bir can alır, bazen ise bize başka bir hayatı bağışlar.

Uzakten gelen merminin vücuduna saplanması ile Yoongi'nin bedeni aniden sarsılmıştı. Arkaya doğru düşmekten kendini alıkoymuş ve acıyı hissetmemeye çalışarak saniyeler içinde kolları arasındaki Hoseok ile kendini ağacın arkasına atmıştı.

Saniyeler içinde olan şey karşısında şokla olanları anlamaya çalışan Hoseok'u çınar ağacının küçük kovuğuna doğru itmiş ve herhangi bir yerinin açıkta olmamasını sağlamıştı. Ardından oraya arkasını dönerek yaşlanmış kovuğun girişini tamamen kapatmıştı.

Silahını cebinden çıkarırken etrafına bakınmaya başlamıştı. Sağ omzundaki keskin acıyı umursamamaya çalışıyordu. Defalarca vurulmuştu ve dayanabilirdi.

Kendini umursamıyordu. Tek istediği Hoseok'u buradan sapasağlam çıkarmaktı. Ama küçük olsada arabasına ulaşma yolu uzak olan bu tepeden inerken yolda başka bir mermi sıkılabilirdi. O yüzden en iyisi Namjoon'un yanlarına gelmesini beklemekti. Sesi duyduğuna emindi, etrafı kontrol edip oraya gelecekti. O gelene kadar ise Yoongi, Hoseok'u canı pahasına koruyacaktı.

"Yoongi neler oluyor? O silah sesi de neyin nesiydi? Neden beni buraya kapattın?" Hoseok arkasında korkuyla sorularını sıralarken Yoongi nefesini düzenlemeye çalışıp onun sakinleşmesi için konuştu.

"Buradan çıkalım sana her şeyi düzgünce anlatacağım Manolya'm, ama lütfen şu an bir şey sorma."

Yoongi başını ağaca yasladı. Oldukça kan kaybediyordu. Eğer Namjoon biraz daha gelmese bilincini kaybedecekti. Bu da Hoseok'u öylece bırakacak olması anlamına geliyordu. Dayanması gerekiyordu.

Etrafta kimseyi görmediğine emin olduğunda hızla silahı yere bırakmış ve üstüne giydiği ceketi çıkararak kurşunun isabet ettiği omzuna sarmaya başlamıştı. Canı çok yandığında acıyı azaltmak/unutmak için dişini sıkmıştı.

Sonunda sarmayı bitirdiğinde derin bir nefes almıştı.

"Yoongi, korkuyorum."

Yoongi duyduğu cümlenin canını, mermi yarasından daha çok yaktığını hissetmişti. Omzunun yaralı olmasını umursamadan arkaya doğru uzatmıştı.

"Elimi tut Manolya," Hoseok bunu bekler gibi hızla onun elini kavramıştı. "Söz veriyorum benim güzel bebeğim, buradan sağ salim bir şekilde çıkacağız. Bana inanıyorsun değil mi?"

"İnanıyorum."

Yoongi gülümsemişti.

"Efendim geldim!"

Namjoon'un sesini duyduğunda derin bir nefes alıp Allah'a şükür etmişti. O sırada Namjoon yanlarına varmıştı. "Merak etmenize gerek yok, mermiyi sıkan adamı bulduk ve onu yakaladık. Siz ve Hoseok bey iyi misiniz?"

Yoongi sesini çıkartmayarak ona omzunu işaret etmişti. Hoseok'u endişelendirmek istemiyordu.

"Manolya'm gidiyoruz."