İSTİLA

8

"Kalbim yarıldı iki yarım küreye senden, benden habersiz. Bir tarafım adını haykırmaktan sesini duyuramadı, diğer tarafım iç çekmekten nefes alamadı. "

"Özür dilerim Sevgilim. Çok özür dilerim. Pişmanlığın beni bertaraf edeceğini bilemedim. Affet beni. Ben her zaman seninim, sen her zaman benimsin."

Ɏ

8

Henüz babamın beni ifşa ettiğini öğreneli 6 saat olmuştu. Beynim kazan gibiydi. Durmuyordu. Durduramıyordum. Ağlamaktan helâk olmuştum. Yiğit'in sıcaklığını da kaybedeli neredeyse bir gün oluyordu. Ve ben bir gündür hissizdim. Benim tüm duygularımı babam ve Yiğit aralarında paylaşarak gitmişlerdi.

Varden yeniden üniversiteye gitmenin heyecanı ile derslerine başlamıştı. Stanford bizim dönencemizdi. Yönümüzü baya baya etkileyecekti. Korkuyor muyduk? Deli gibi. Ama işin ucunda birimizin babası diğerimizin baba intikamı vardı.

Güneş beyaz bulutların ardından çıkmaya başlamıştı. Normalde Yiğit ile izlerdik gün doğumunu. Hala'mın korkusu ile gizli gizli girerdi eve ve gizli gizli çıkardı. Şimdi o heyecan da kalmamıştı. Özlemiştim. Özlenmez miydi? Kokusu burnumda tütüyordu. Dayanamayıp telefonumu elime aldım. Ekran kilidimiz de hâlâ ilk göz göze geldiğimiz yer olan lunaparkta çekilmiş bir fotoğrafımız vardı. İkinci karşılaşmamız kaza ile olmuştu. Ondan sonra bir daha çıkmamıştım hayatından ki beni bizzat hayatının merkezine koymuştu.

WhatsApp'e girdiğim de ilk başa tutturulmuş olan Sevgilim sohbetine girdim. Kalbimi yine horona kaldıran onun çevrim içi oluşuydu. sonra horonu halaya çevirense onun şu an bana yazıyor oluşuydu. Kalbimi tuttum ve sohbetten çıktım. Şimdi hemen görüldü gitsin istemedim. Bana hediye aldığı simgemizin olduğu kolye hâlâ boynumdaydı. Benden kat kat değerli olan şu taşa dokunmam bile heyecanlandırıyordu.

"Allah'ım n'apacağım. N'olur bana yardım et. N'olur." sessizce amin dediğim an telefonum titredi. Dayanamayarak aldım elime attım mesajına görüldü. Yazdığı mesaj ile sinir iletimimin anlık durduğuna yemin edebilirdim.

SEVGİLİM💖: Pasaportum ortalarda yokta acaba sende mi Avşan? (07.08)

Allah biliyor ya kaç kere hatmettim şu satırı. "Ne yazmalıyım şimdi?"

Yatağımdan çıkıp çekmeceyi açtım ikimizin pasaportu da buradaydı. Hatta fotoğraf albümümüzde. Pasaportunun fotoğrafını çektim gönderdim ona.

ek gönderdiniz.

Evet bende Yiğit. (07.10)

yazıyor...

yazmayı bıraktı ama ben heyecanımı bırakamamıştım.

yazıyor...

"Yiğit ne yazacaksan yaz artık." kendi kendime söyleniyordum hep. Neden mi? Kimse yoktu çevremde.

SEVGİLİM💖: Müsaitsen almaya geleceğim. (07.12)

Sebep? (07.12)

Alnıma vurdum. "Hesap sorma devri kapandı kızım farkındaysan." O yüzden silmek en mantıklısı.

Bir mesaj sildiniz.

Kale'ye gelirken getiririm. (07.13)

SEVGİLİM💖: Acil lazım. Şimdi gelsem? (07.13)