İSTİLA

9

"Bana senle olma şansı verdiğin için teşekkür ederim En Güzeli Var Edenim."

"Bana can suyu olduğun için minnettarım sana Arıkan Sungurlu."

₳

9

Mutluluk, eksikliğini hissettiğim ve hasret kaldığım duyguydu.
Bana mutluluk olduğun için mutluyum Arıkan.
Varden Ahsen'den...

Öpmüştü. Bu adam beni öpmüştü ve bende onu öpmüştüm. Evrime inanmayan bana bile tüm saçmalıklar saçma gelmemişti o an. O an ben her şeyi unutup fırlattım bir yerlere ve adamıma baktım.

Parmak uçlarımda yükselip sarıldım ona. Kolları tüm bedenimi kaplarken inandım ona. Ona ve bana verdiği güvene.

Kulağıma fısıldadı. "Her şeyi hatırlıyorum ve biliyorum En Güzeli Var Eden'im. O akşam senle tanıştık ve sen 21'indeydin. Kara gözlerindeki Kuzgun kadınını ve avuçlarındaki lekeyi gördüğüm de anladım. Bana yazıldığını. Kaderinin düğümünün bana bağlandığını."

Daha da sıkı sarıldım. Sanki efsanedeki gibi başkasına gitmesinden korkarak. "Ama hiç hatırlar gibi tavrın yoktu Arıkan."

Tragusumdan öptü. İçimde bir kıvılcım parlamıştı. "İnanmadım. Sen bana gelene kadar inanmadım ki kadere ta ki havalimanında tekrardan karşılaşana kadar."

Yanağını saçlarıma sürttü. "Yoksa ne ben o konserde karşılaşmamızı unuttum ne de Hollywood'daki karşılaşmamızı. Hepsini hatırlıyorum gözüm."

"Hollywood'da mı?"diye sordum ve aramızı az da olsa açtım.

"Evet. Yoksa sen hatırlamıyor musun?"

"Hayır hayır da. Senin o mekanda beni görmen şaşırttı. Kalabalıktı ya hani." dediğim de makas aldı yanağımdan.

"Ben iyi görürüm Ahsen Hanım hatırlatırım."

"Ya ya bilmem mi. Konser de bir baktım arkadaşlarınla konuşuyordun sonra bir baktım arkamdasın. İyi gördüğün kadar da hızlısın da Flash duymasın."

Kahkaha attı. "Flash mı? Ben İron Man diyorum. Ondaki kibiri seviyorum da."

"Senin kibirli olduğunu düşünmüyorum ama."

Hafiften rüzgar esmeye başladı ve yüzümü kapatan saçlarımdan anlıkta olsa göremedim onu. Saçlarımı toplarken ellerimi tuttu.

"Yapma."
"Ama seni göremiyorum."
"Ben seni görüyorum ya gözüm. Yetmez mi?"
Gülümsedim. "Bende seni görmek istiyorum."
Saçlarımı sağ omzumda topladı ve kara gözlerime baktı. "Beni sen görüyorsun zaten. Senden başkasına izin vermem. Ama Varden, sen beni gör lakin bakma. Bakarsan..." durakladı.

Omzuna dokundum. "Devam etsene."
"Bakarsan beni görememenden korkuyorum."

İçimi bir hüzün kapladı. Korkmalı mıydım ya da ne yapmalıyım.

"Seni kara gözlerimle hep göreceğim hatta kara saçlarımla sana bağ olacağım ki gideme diye. Gitme diye."

Gülümsedi. "Hm. Bak bu hoşuma gitti."