"Öpsem kalbinin tam orta yerinden ne yapa bilirsin ki?"
Duyduğum kırılma sesiyle zorlukla gözlerimi açıp etrafıma bakındım. Sağ elimin sargılı oluşu kaşlarımı çatmama sebep olmuştu. Bilincimi kaybetmeden önce yaşanılanlar aklıma gelince yattığım yerden doğrulup, yerde parçalara ayrılan bardağa ve onu toplamaya çalışan adama baktım. Uyandığımı farketmemişti henüz.
Üzerinde siyah bir takım vardı. Kravatını çekiştirip çıkardıktan sonra hırsla bir kenara attı. Elindeki cam kırıklarını umursamadan tekrar yere bıraktıktan sonra sol eliyle alnını kaşıdı. Gergin gözüküyordu.
"Fazla düşünüyorsun, yapma."
Bakışları anında beni bulurken sırtımı yatak başlığına yaslayıp ona bakmaya devam ettim.
Yerinden doğrulup siyah ceketini çıkartıp onu da az önceki kıravat gibi kenara attı. Adımları sert ve öfkeliydi. Boynunda ve alnında kalp gibi atan damarları çekti dikkatimi. Sanki mümkünmüş gibi daha da belirgin hale gelen damarı yutkunmama sebep olmuştu. Evet, kesinlikle öfkeliydi ve ne yazık ki, burada öfkesini çıkarabileceği bir tek ben vardım .
Adımları yatağın yanında son bulurken hiç beklemeden üzerime eğildi ve sertçe çenemi tutarak yüzümü yüzüne yaklaştırdı. Şimdi koyu kahverengi gözleri çok daha yakınımdaydı. Nane kokusu etrafımı sararken tek yaptığım gözlerine bakmaktı.
"Kim yaptı sana bunları?"
Sert ve kalın sesi bir müzik gibi yankılanıp durdu beynimde. Bir şeyler söylemem gerektiğini fark ederek, kuruyan boğazım yüzünden çatallaşan sesime aldırış etmeden sorusuna soruyla cevap verdim.
"Neyi?"
Sorum onu sinirlendirmiş olacak ki gözlerini kapatıp birkaç dakika sonra tekrar açtı.
"Boynunun halinden haberin var mı senin? Kim yaptı bunu cevap ver bana."
Sabah evden çıkmadan önce kapatıcıyla kapattığım boynumdan bahsediyordu muhtemelen. Boynuma bakınca apaçık belli olan beş parmak izi anında göze çarpıyordu. İyi de o bunu nereden biliyordu ki?
Ben henüz ağzımı açıp tek kelime edemeden o tekrar konuşmaya başladı. Bu sefer çenemi tutan eli daha yumuşaktı.
"Ateşin vardı o yüzden ıslak bezle yüzünü ve boynunu sildim biraz rahatla diye. Şimdi cevap ver bana kim yaptı bunu sana ve eline noldu?"
Benim için endişelenen yüzüne ifadesizce baktım ama içimde zafer kahkaları atıyordum adeta. Doğrusu bu kadar kolay olacağını düşünmemiştim. Uğur Kandemir artık elimde oynanmayı bekleyen bir kuklaydı.
"Bazen eğlenmek de gerekir değil mi ama?"
Alayla sorduğum soru karşısında yutkundu. Her ne düşündüyse kaşları hiddetle çatıldı ve sertçe çenemi sıkmaya başladı.
"Ne gibi eğlenceden bahsediyorsun sen?"
Aman tanrım bu herif ne düşünüyordu böyle?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝕍𝕖𝕣𝕚𝕝𝕞𝕚ş 𝕤ö𝕫𝕝𝕖𝕣 (ARA VERİLDİ).
Teen Fiction"Acımıyor'mu?" Bu ani sorum ile kahvesini içmeye ara verip bana baktı. "Ne?" "Gözlerinde yanan ormanlar diyorum, aynaya bakınca canını acıtmıyor'mu?" Derince yutkundu. Ağır-ağır kalkıp inen adem elmasından anlamıştım bunu. Gözleri sargılı elimi...
