DARBE

Bölüm 2: Kaçış

Gözlerim, günlerdir asıl işlevini yitirmiş gözlerim.. Artık tek bir sima bile görmek istemeyen gözlerim. İnsanın tek bir anı, 10 saniyelik bir zaman dilimi, tüm senelerini alıp götürüyor kendinden. Seneler, büyük yalanlarla dolu seneler. Sahte insanlarla geçmiş seneler. Ne kadar acı değil mi? Belkide sana hayatın boyunca en yakın olan iki insan, şimdi yoldan geçen adamdan farksız geliyor. Ne acı değil mi kandırılmak? Ne acı değil mi dost kaybetmek, aşk kaybetmek. Aslına bakarsanız, bildiğim ama kabullenemediğim gerçekler gözüme sokuldu o gün. Ya hiç duymasaydım? Ya bi anlık bosluğumda görseydim o sahneyi? Ya içimde ikisinede duyduğum sonsuz güvenle sarsılsaydı bedenim? Hayır. Haftalardır gelen mesajlara küfürlerimi yağdırırken, etrafımdaki insanların alayla konuşmalarına maruz kalıp üstlerine atlamamak için kendimi zor tutarken anladım ki bana en büyük iyiliği onlar yapmış. Bir şekilde hazırlamışım kendimi bu darbeye. Kabullenememişim evet ama içten içede inanmışım bu duruma. Şuan odamda sadece göz kızarıklığımla yatıyor olmamın tek bir sebebi varsa oda beklediğim kadar büyük bir şok yaşamamamdı. Hani şöyle, bi sınavdan çıkarsın iyide geçmemiştir kötüde. Bi umut beklersin iyi not almayı. Kötü geçtiğini ancak sonuçlar açıklanınca kabullenebilirsin, bendeki de böyle bi şey aslında. Sonuçlar açıklanana kadar -gözümle görene kadar- , yüksek not almayı-duyduklarımın doğru olmamasını- bekledim. Sonuç? Kızarık göz.

''Çağla girebilirmiyim?'' Gözlerimi saatlerdir baktığım tavandan annemin sözleriyle anca ayırabildim. Annemin o endişeli, bir o kadar buruk sesiyle..

''Hı-hı.''

''Güzelim, yeter artık anlat bana neler olduğunu. Günlerdir odandan çıkmıyosun, Başak her gün arayıp senin neden haber vermeden bir anda İtalyaya gittiğini soruyor. Cevapta veremiyorum, miniğim herkesi geçtim, ona neden yalan söyletiyorsun bana. Bırak en yakının yanında olsun bari, bak ben bişey yapamıyorum anlatmı-''

''Ya en yakınım değilmişse anne?''

''Ne demek bu ?'' Şimdi olmaz. Şimdi burda anneme her şeyi anlatıp tekrar gözyaşlarına boğulamam.

''Uyumak istiyorum anne.''

''Bana neler olduğunu anlatıcakmısın gidip Başaktan mı öğreneyim?''

''Sence Başak biliyor gibimi gözüküyor anne? Muhtemelen şuan Utkuyla yatağı biraz daha ısıtmak için yollar arıyo- pardon, senle konuştuğumu unutmuştum. İzin verirmisin anne, uyumam gerek.''

''Utku nereden çıktı kızım anlamıyorumki, her neyse üstüne gelmiyorum ama bu konuyu konuşucaz, kimin için ne için bu kadar gözyaşı döküyosun bilmiyorum ama daha fazla üzülmene izin veremem. Haftaya sınavların bitiyo, sömestr da beraber tatile çıkalım, biraz kafa dağıtmış oluruz hem, sende kimden kaçman gerekiyorsa kaçıp güzelce kafanı dinlersin''

''Bilmiyorum, sınavlardan sonra konuşsak olurmu?''

''Tamam güzelim, uyu hadi sen. Yarın okula gidecekmisin?''

Sahi gidecekmiyim?

''Sanırım içimde büyük bir savaş çıkarıp sabaha kadar bu soruyu düşünücem annecim, sende benim gibi sabah görürsün''