Bölüm şarkısı => hozier - take me to church
1 Ay Sonra...
Yine o iğrenç alarmımla uyandığım bir gündeyiz.Fakat bu gün daha özel bir gün.Sonunda kitabevimin tadilatı bitiyor ve annemle dekorasyona başlıyacağız.Yatak keyfi yapmadan Hızlıca kalktım ve giyindim.Mart ayına gelmiştik.Havanın durumu hiç belli olmuyordu.Eğer mart ayında doğmasaydım bu aya kin besliyor olurdum çünkü çok dengesiz bir ay kendileri.Son kez aynaya bakıp koşturarak aşağıya indim.
- " Herkese günaydın ve görüşürüz!!''
-" Aaa bu ne böyle , iş hayatı şimdiden seni değiştirdi kızım.''
-'' Napıyım babacım bir an önce şu tadilat işlerinin bitmesini istiyorum. ''
-'' Tamam da gel bir öp bir yüzünü görelim.'' her zaman ki babam.
-''Geldim geldim.'' yanağına kocaman,sulu bir öpücük kondurduktan sonra tam çıkacakken annemin sesini duydum.
-''Hep babanı sev zaten.'' yok artık benim annem çocuk kalacaktı.
- '' Oy oy annelerin en güzeli...en sevimlisi...en fiti...en..'' sözüm kesildi.Her 'en' lerimden sonra annemin yanağına öpücük kondurdum.
-'' Yeter azra abartma sende.''
-''Oh be sonunda.Hadi ben kaçtım.Kahvaltımı orda yapıcam.''dedim ve kapıyı çekip çıktım.Arabama doğru giderken ahmet amcayı görmemle selam verip adımlarımı hızlandırdım.Tam kapıları açacağım sırada anahtarımı unuttuğumu farkettim.Çok nadir küfür eden bir insanım.Fakat o an ağzımdan kaçmalarına engel olamadım.Tekrar seri bir şekilde eve döndüm.Ev anahtarımla kapıyı açtım.Masanın üstünden araba anahtarımı aldım.Bu bana ders oldu.Almamla birlikte ev anahtarlığımla araba anahtarlarımı birleştirdim.Tek bir anahtarlık en iyisidi.Tam çıkarkeb annem ve babamın sesini duydum.Mutfakta bir şey konuşuyorlardı.İşin tuhaf yanı tamay kapıya dayanmış hevesli ve gizki gizli dinliyordu.İstemsiz bir şekilde bu kadar gizli ne konuşabileceklerini düşündüm.Bende tamayın yanına gittim ve tam karşısına, kapının diğer pervazına yaslandım.Elimi dudaklarıma götürüp tamaya sus işareti yaptım.
-'' Bilmiyorum kemal ama ben ısrar etmeyelim diyorum.Sonuçta genç bir kız o.''
-'' Öyle tabi fakat sen onun yaşındayken bebek bakıyordun aynur hanım.Ne çabuk unuttun.'' ikisi birlikte ufak bir kahkaha attılar.
-'' Unuturmuyum hiç kemalim.Azram benim...Çok Tatlı bir bebekti değil mi?'' Babamın başıyla onaylaması ve ufak bir sessizlik.
-'' Ayrıca çağ farkı var kemal.Şimdikiler erken evlenmiyor biliyorsun önce kariyer falan filan.Hem azra kendi kararlarını verebilir.Kızımızı sıkıştırmak yok! Söz mü?''
-'' Ama ben torun istiyorum hanım.'' Babamın bu sözünden sonra ufak çaplı bir kriz geçirdim.
-'' Söz mü dedim kemal bey!'' işte benim annem.
-'' Söz aynurcum söz.'' anneme biraz yaklaştı ve '' üstündeki elbisen çok hoş karıcım ve çıkmak için daha tamı tamına 1 saatim var.'' dediğinde babam gülmemek için zor tuttum kendimi.Annemin kıkırdamasını da duyunca işin nereye gidiceğini idrak edip hemen tamayın kolundan tutup odaya çıkardım.
-'' Hiçbir şey duymadın.Şimdi aşağıya in her zaman ki gibi.Sadece ses yaparak in de yanlış bir şeyle karşılaşma.''Beraber güldük.
-'' Hadi ben kaçtım ve sen beni görmedin.'' diyip yanağını öptüm ve arabama koşar adım gittim.Beynim daha şimdiden dopdoluydu.1 aydır keremden haber veya herhangi bir iz yoktu.Babam ve annem torun istiyordu.Kaan ve güzay nişanlanmak istiyorlardı.Benimse işim hala yoktu.
