KÖTÜ ÇOCUĞUN BAŞ BELASI

18.Bölüm

Efeyi neredeyse on dakika kadar kovalamıştım,nihayet yorulupta koşmayı bıraktı bende onu yakaladım.

Naz: şimdi düştün elime
Efe: Baş belası bir saniye yaa neden yargılamadan infaz ediyorsun benim tam olarak suçum ne?
Naz: ne mi? Kızlara yavşamak tabiki.
Efe: iyi de ben kızlara yavşamadım ki onlar bana yavşadı.
Naz: sana neden inanayım?
Efe: Valla ben yavşamadım yaa,kızlara yan gözle bile bakmadım hatta benim çok sevdiğim biricik sevgilim var,ben ondan başkasına tutulmam dedim
Naz: bir dakika 'Deniiiizzzz' buraya gel çabuk.
Deniz: Geldim yenge
Naz: bana bak deniz şimdi bu öküzün dedikleri doğru mu gerçekten sevgilim var onu çok seviyorum dedi mi?
Deniz: Dedi valla ben baş belamı çok seviyorum gözüm ondan başkasını görmez dedi
Naz: Hee demek öyle dedi! İyi bu defa kurtuldun kötü çocuk
Efe: oh beee

Birden Efenin kulağını tutup kendime doğru çektim

Efe: Aaaaahhh
Naz: bana bak lan eğer ki seni bir daha tek bir kızın yanında dahi görürsem işte o zaman külahları değişiriz.

Efe: ta_tamam valla kızlarla konuşmicam
Naz: aferin
Deniz: Eee yengecim acaba arkadaşını da alırmısın kendisi şu an beni yiyecekmiş gibi bakıyor da
Naz: ülkü hadi tatlım gidelim
Ülkü: unutma deniz bey nazın dedikleri senin için de geçerli
Deniz: tamam yaa neyin tepkisi bu anlamıyorum
Naz: yürüyün hadi daha ödevi yapıcaz.

Diğerlerinin yanına yani kütüphaneye dönüp gün batımına kadar çalıştık ve bitirdik

Yağız: sonunda bitti
Elif: evet yorulduk ama değdi
Yağız: öyle

Yağı ve elif bir birilerinden hoşlanıyorlar ama kendilerine igtiraf edemiyorlardı.

Alisa ve Demirde öyle bisürü ortak yönleri vardı ikiside bateri çalmayı seviyor.

Ülkü ile denize gelicek olursak onlarda çok tatlı çiftti ama sürekli didişiyorlardı.

Efe ile bizim hikayemiz de anlatılmaz yaşanırdı,bakmayın öyle kavga ettiğimize ikimizden birine bir şey olsa yıkılırdık.

Demir: hadi eve o zaman
Alisa: Evet gidelim çok yoruldum uyumak istiyorum hemen

Efe: geç oldu kızlar sizi biz bırakalım, Yağız Elif'i, Demir Alisayı, deniz de ülküyü bıraksın
Bende baş belamı bırakırım

Demir: iyi olur abi
Yağız; tamam o zaman hadi gidelim

Hepimiz okuldan ayrılıp evlerimize  dağıldık Efe ile yürürken aklıma takılan bir soru oldu!

Naz: senin evin nerde? Ben seni sürekli bizim sokakta görüyorum

Efe: Aynı mahallede oturuyoruz
Naz: Neeee??
Efe: Ne ne!!
Naz: bunu bana şimdi mi söylüyorsun
Efe: hiç sormadım ki
Naz: doğru
Efe: şimdi aileni arayıp kendine izin alabilirmiyim
Naz: neden?
Efe: seni bir yere götürmek istiyorum
Naz: bir dakika sorayım

Anne ve babamı arayıp bir saatliğine geç kalıcağımı söyledim,başta karşı çıksalarda Efe ile olduğumu ve beni eve kendisinin bırakıcağını söyledikten sonra kabul ettiler.

Efe: tamam mı?
Naz: TM
Efe: hadi o zaman

Efe elimden tutup beni daha önce hiç görmediğim bir yere getirdi yüksek bir binanın çatısına çıktık  ve gördüğüm manzara karşısında şok oldum, burayı tam bir mekan gibi yapmıştı harika.

Efe: beğendin mi?
Naz: beğenmek ne kelime bayıldım,burası geçen gün seninle görüntülü konuştuğumuzda oturduğun yerdi değil mi?

Efe: evet burası

Buradan tüm şehrin her bir yanı gözüküyordu kapkaranlık bir şehri sanki lambalar değil de yıldızlar aydınlatıyordu.

Naz: burası muazzam bir yer
Efe: beğenmene sevindim
Naz: buraya arkadaşlarınla mı geliyorsun?
Efe: hayır tek geliyorum burayı benden başka hiç kimse bilmiyor arada kafa dinlemek için buraya kaçarım.
Naz: Güzel yer yapmışsın da bu apartman kimin?
Efe: bizim tadilatta olduğu için hiç kimse kalmıyor,anlicağın tek ben kalıyorum.

Naz: madem gizli mekanınsa o zaman beni neden getirdin?

Efe: senden gizli saklım yok çünkü,sen bu hayatta benim tek yol arkadaşımsın,senden saklasam bunun bir anlamı kalmazdı.

Naz: bana nasıl bu kadar güvenebiliyorsun?

Efe: dilin yalan söylese de gözlerin ve kalbin söyliyemiyor bense ağzından çıkana değil yüreğinden çıkanlara inanıyorum,unutma baş belası kalp yalan söylemez.

Naz: doğru söylemez.

Efe: bir dilek hakkın olsaydı ne dilemek isterdin?
Naz: bir dilek hakkım olsaydı sevdiklerimin yanımda olmasını dilerdim.

Efe: Anne ve Babanın değil mi?
Naz: Başta onlar evet
Efe: çok mu özlüyorsun onları!
Naz: çok! Onları ne görebiliyorum ne dokunabiliyorum ne de unutabiliyorum.

Ama bir şey fark ettim sana her sarıldığımda sanki onlara sarılıyormuşum gibi hissediyorum ve bu bana çok iyi geliyor.

Efe: kendini iyi hissettiriyorsa o zaman bende her zaman sana sarılırım.

Efe kollarını açıp bana sımsıkı sarıldı bende ona tabiki.

Naz: teşekkür ederim güzel kalplim,yanımda daima olduğun için.

Efe: Asıl ben teşekkür ederim bu kötü çocuğu yalnız bırakmayıp onu anladığın için.

Naz: Aa bak yıldız kaydı hadi dilek tutalım.

Dedikten sonra efenin bana öyle güzel bir bakışı vardık ki zamanı durdurup sadece onu izlemek istedim.

Naz: neden bana öyle bakıyorsun
Efe: sen benim yıldız kayınca tuttuğum dilek değil,nefes aldıkça ettiğim duamsın.