Your Guidance 🦋

Part.15 (U & Z)

Xiaolu လျှောက်လာတဲ့ တောလမ်းတစ်လျှောက် နေရောင်အပြောက် မတွေ့ရလောက်အောင် ‌အရိပ်အာဝါသကောင်းနေသည်။

ကောင်းကင်မှာလည်း ပြာလဲ့ကြည်လင်နေပြီး တောငှက်ကျူသံလေးများကိုလည်း ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားရသည်။

လေထုက စတင်အေးစက်လာတာကြောင့် တဖြည်းဖြည်း တောနက်လာပြီဟု တွေးမိပေမယ့် အိမ်ရှေ့စံကတော့ ရှေ့ကိုသာ ဆက်သွားနေဆဲပင်။

သာယာတဲ့  ပတ်ဝန်းကျင်ပေမယ့် လူသူ အရောက်အပေါက်နည်းတဲ့နေရာလိုပင် ။ ဒီလိုနေရာမှာ လူသွားဖို့ လူတစ်ယောက်သွားလမ်းရှိနေသေးတာကိုလည်း အံဩမိသည်။

' အရှင့်သား ! '

ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ကျန်နေခဲ့သည့် Xiaolu ကို ရပ်စောင့်နေလိုက်သည်။

' အဲ့လောက်နှေးကွေးနေရင် မိုးချုပ်မှ တောင်ပေါ်ရောက်လိမ့်မယ် မြန်မြန်လာ ...!'

' ဟမ် ? ဘယ်ကို ? '

ပြန်မဖြေတော့ဘဲ ရှေ့ဆက်သွားရန်သာ ပြင်လိုက်ပေမယ့်

' အားးး ! မြွေကြီး ! ကယ်ပါဦး ...! အရှင့်သား ...ရေ...!'

လူမရှိတဲ့ တောနက်ထဲ အသံကုန် အသံပြဲ အော်ဟစ်နေသော သူကို အိမ်ရှေ့စံ မတ်တပ်သာ ရပ်ကြည့်နေလိုက်တော့သည်။

မြွေက သူ့ဟာသူ သစ်ကိုင်းပေါ်နေတာကို မော့ကြည့်ကာ ပတ်ပြေးနေတော့ ~အင်း ~ ဒီနေ့တော့ ပြန်ရောက်ပါတော့မယ် ။

' အား..! ဆင်းလာပြီ ...လာပြီ...ပြေးလေ မကြောက်ဘူးလား Ooh Sehun!'

' ဘာ ?'

' ပြေးပါဆို !'

' မင်း ငါ့ကို Ooh Sehun လို့ခေါ်လိုက်တာလား '

' အာ ? ဒီအချိန်မှာ လာပြီး ရာထူး မက်နေသေးတယ် လာလို့ !'

လက်ကို တရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး ပြေးချင်နေသူကို Sehun တစ်ချက် ပြန်ဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်။

' အာ့ ~!'

' တော်ပြီ ! ရပ်လိုက်တော့ ! မင်းလည် စ မနေနဲ့တော့ '

မြွေကိုလည်း ဓားအိမ်နဲ့တစ်ဖက်ရွယ်ကာ ပြောနေသူ။
အိမ်ရှေ့စံ အကြောက်လွန်ကာ ရူးများသွားပြီလား ။