These Wrecked Hearts- (Published Under IMMAC)

Kabanata 7 - I Want You

KHIANA's POV

Lumipas pa ang isang linggo na hindi kami nag uusap ni Ryker, simula ng makita ko siya na may kasamang babae ay umiwas na ako agad. Hindi ko sinasagot ang mga tawag niya. I want to guard myself from pain, pero kahit anong gawin ko ay hindi pa rin siya mawala sa isip ko. Ilang beses na siyang pumunta dito kung saan ako nag iistay pero hindi ko siya hinaharap.

I miss him.

Maya-maya pa ay nakatanggap na naman ako ng message galing sa kanya kaya napabuntong hininga ako. Iniisip niya na may nagawa siyang kasalanan sa akin kahit na ang totoo ay nasa akin naman talaga ang problema. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit ako nagkaganito, kung tutuusin ay wala naman namamagitan sa aming dalawa. Posible kayang mahulog ako sa kanya kahit kakakilala pa lang namin?

I think I need to talk to him already.

I asked him to meet me at my hotel room via a text message, which I sent to him. I had to speak to him because I wanted him to be able to assist me in organizing my thoughts and emotions, and I needed to do so. Ayoko na mag-overthink pa. Kaya kailangan ko siyang kausapin.

My heart was thumping in my chest as I waited for Ryker to come. The anticipation was killing me. I wasn't sure what to anticipate, and I did not know what to say to him. But, I really wanted to see him.

Then, suddenly... my doorbell rang.

Bahagyang nanginig ang mga kamay ko habang papalapit ako sa pintuan. Pinihit ko ang doorknob at binuksan ang pinto. Bumungad sa akin si Ryker na hinihingal, para bang tumakbo pa siya sa kung saan galing para lang mapuntahan ako.

"Hey..." nakangiting bati niya sa akin. "Are you okay?"

Nag iwas naman ako ng tingin bago tumango. "Of course."

"You didn't show up last time and then you are not replying to my messages. I tried also to call you for how many times but you are not answering. Hindi mo din ako hinaharap sa tuwing pupunta ako dito. May problema ba?" he said calmly, but I can see his jaw clenching. "I... I was worried. Did I do something that upsets you?"

I didn't answer him not because I don't want to, I didn't answer him because I can't. Para bang biglang may bumara sa lalamunan ko at hindi ako makapagsalita. Hindi ko masabi sa kanya 'yong mga gusto ko sabihin. I bit my lower lip because of my frustration.

I can see his tiny sweat on his forehead down to his temple. His forehead wrinkled, probably because of confusion due to my odd behavior today.

"Khiana, may gusto ka bang sabihin sa akin?" tanong niya ulit sa akin.

I suddenly felt a shiver down my spine because of how deep his voice was. "W-Why don't you enter first?" gusto kung sampalin ang sarili ko dahil sa pagkakautal.

He sighed. "Alright."

Nang makapasok si Ryker ay nakita ko ang mga mata niya inikot sa buong hotel room ko. Malinis naman 'to kaya hindi naman ako nagwo-worry. Pero ewan ko ba at bigla-bigla akong na-conscious.

"Want to grab some dinner? I'll cook," he volunteered.

Bago pa siya pumunta sa kusina ay agad ko na siyang pinigilan sa pamamagitan ng paghawak sa kanyang braso.

"Ryker..." panimula ko.

I saw the confusion on his face and then he asked. "Why? What's the matter?"

Huminga muna ako ng malalim bago ibinalik ang tingin sa kanya. "Maybe... maybe we should stop contacting each other." diretsong saad ko.

Nakita ko ang unti-unting pagkunot nang makinis niyang noo kasabay ng pagkawala ng ningning sa kanyang magagandang mata . Slowly, his eyes were left emotionless and his body stiffened. I could see his lips twitching. Now, he's slowly reaching for me.