Son Durağın- ZeyÇağ

14.Bölüm

Aşağı inip Nesrin teyzeye kahvaltı hazırlamasında yardımcı oldum.

"Zeyno? Çağrı uyandı mı tatlım?"dedi güler yüzüyle.

"Hıhı uyanmıştı." Düşüncelerimin arasında verdiğim cevap onu tatmin etmemişti.

"Canım bir sorun yok dimi?"dedi

"Yok Nesrin teyze. Bir sorun yok neden olsun ki?" Dedim yüzüme yalancı bir gülümseme yapıştırıp.

Elime iki tabak alıp salona ilerledim. Çağrı da salona gelmişti. Koltukta telefonuna bakıyordu. Bana hiç bakmamıştı bile. Tabakları masaya bırakıp mutfağa döneceğim sıra Nesrin teyze önüme geçti.

"Hiç mutfağa geçme kalanları ben getiririm sen benim uykucu kızımı getir." Dedi gülerek.

Yönümü merdivenlere çevirip Hazalın odasına çıktım. Kapıyı tıklatıp açtım. Cidden Nesrin teyzenin dediği gibi uyuyordu. Yanına oturup öptüm.

"Benim minnoşum artık kalkıp kahvaltı mı yapsa acaba?"dedim.

"Canım istemiyor Zeyno."

"Hadi ama Hazal. Bak hiçbir şey yok. Herkes normal hayatını yaşıyor. Hem onu da kovduk zaten hadi kalk." Hazal olduğu yerde doğruldu.

"Gelmez bir daha dimi?"

"Gelmez,gelemez. Hadi kahvaltıya."dedim kolundan tutup. Bana eşlik edip yataktan kalktı. Birlikte aşağı indik.

Masada Çağrının karşısına oturdum ama o sadece tabağıyla ilgileniyordu. Hazal ve Nesrin teyze bir terslik olduğunun farkındaydı.

"Oğlum. Çağrı?"dedi Nesrin teyze. Çağrı yeni duymuş gibi annesine döndü.

"Hı efendim anne?"dedi

"İyi misin sen? Bir sorun mu var?"

"Ha yok, bir sorun yok."dedi Çağrı

"O yüzden mi bu kadar çabuk yiyorsun kahvaltını?"dedi Nesrin teyze sorgulayarak.

"Ha o şeyden, kahvaltıdan sonra babamın yanına gidicem. Çalışmaya başlayacağım orada." Tek kalımı kaldırıp Çağrıya baktım. Bana hiç bundan bahsetmemişti.

O da tekrar tabağına dönmeden bana bakmıştı ama kısa sürede tekrar tabağına odaklanmıştı. Tabağındakiler bitince odasına çıktı.

Bütün iştahım kaçmıştı. Bir anda nasıl böyle olmuştuk? Tabağımı zar zor bitirdim. Hazalla birlikte masayı topladık. Çağrı hala gelmemişti.

Hazalla biz salonda otururken Nesrin teyze çıkmıştı çoktan.

"Zeyno sizin abimle aranızda sorun mu var?"dedi Hazal bana dönüp.

"Bilmiyorum ki. Sabah kolumu fark etti. Bende Kaan yaptı diyemediğim için yalan söyledim kapıya çarptım dedim."

"Tabi abimde inanmadı."

"Heh evet. Sonra çekti gitti odadan. Bir de yetmezmiş gibi bu iş meselesinden bana hiç bahsetmedi." Hazal da anlamamıştı bunu.

Çağrı merdivenlerden inip ayakkabısını giydi. Tam kapıdan çıkarken konuştu.

"Hadi ben çıkıyorum. Akşam geç gelirim Hazal!"dedi.

Çıkıp kapıyı kapattığı gibi koşup peşinden çıktım.

"Çağrı!"

Durup bana döndü.

"Efendim?"dedi. Dümdüz efendim!

"Noluyor Çağrı? Niye böyle davranıyorsun?"dedim.

"Ben bir şekilde davranmıyorum Zeynep. Bir farklılık varsa o da sende. Hani bana yalan söylüyorsun ya."dedi