Son Durağın- ZeyÇağ

16.Bölüm

Biz şok olmuş şekilde olanları izlerken Hazal kendini yere bıraktı. Çağrı olduğu yerde kilitlenmiş dururken abim koşarak Hazal'a baktı.

"Bir şey yok! Hazalın bir şeyi yok yaralanmamış." Ne kadar istemese de Kaana baktı bu sefer. Kaanın d abir şeyi yoktu. Kurşun yan taraftaki çöp kutusuna saplanmıştı.

Çağrı tuttuğu nefesini verip Hazalın yanına gitti. Ama Hazal korkudan ve şoktan bayılmıştı. Hemen onu kucağına alıp arabaya bindirdi.

Biz de abimle arabaya binip onu takip ettik. Hastaneye getirmişti Hazalı. Ne olur ne olmaz diye kontrol yaptıracaktık.

Hazalı odaya aldıklarında biz dışarıda kaldık. Sandalyede abimin omzuna kafamı yaslamıştım o da benim omzuma kolunu atmıştı. Karşımızda Çağrı kafasını elleri arasına almış duruyordu.

Yerimden kalkıp Çağrının yanına oturdum. Saçlarındaki elini tuttum. Kafasını kaldırıp bana baktı gözleri dolmuştu.

"Çağrı hadi artık toparla kendini. Bak Hazal iyi. Hiçbir yere gitmedi. Havaalanı polisleri kaanı yakaladı. Lütfen yapma kendine."dedim.

"Sen biliyordun bu Kaan'ı dimi? Hatta sabah bizi döven de onun adamları. Senin her şeyden haberin vardı dimi?"dedi.

Ellerimi çekip önümde birleştirdim. Yere bakarak konuştum.

"Biliyordum. Ama bu kadar ileri gideceğini düşünemedim. Hazalla konuşmaya çalışır gider sanıyordum."dedim. Çağrı bana bakmadan sandalyeden kalktı.

"Ben biraz hava alacağım Hazal uyanınca çağırırsınız."diyip koridordan yürümeye başladı. Hiçbir şey demeden arkasından baktım.

"Sende git konuşun. Ben haber veririm hadi."dedi abim. Kafa sallayıp ayağa kalktım. Çağrının gittiği yerden gitmeye başladım. Bana kızgındı biliyorum ama konuşmaktan kaçamazdım.

Hastane bahçesine çıktığımda biraz uzakta Çağrının sigara içtiğini gördüm. Ağır adımlarla yanına ilerledim. Karşısına geçtiğimde sigarası bitmiş izmaritini yan taraftaki çöp kutusuna atmıştı.

"Bana bu yüzden yalan söyledin dimi Zeynep? Senin kolunu da bu hale o getirdi."dedi. Hiçbir şey demedim sadece yavaşça kafamı aşağı yukarı salladım.

Çağrı sinirle yandaki çöp kutusuna tekme attı. Ben hiçbir şey yapmadan onu izliyordum. Birkaç derin nefesle sakinleşince tekrar bana döndü.

"Şu an konuşmak istemiyorum Zeynep lütfen." Yaklaşıp yüzünü ellerim arasına aldım.

"Çağrı yapma böyle canım acıyor."dedim.

"Benim de canım acıdı Zeynep. Hazalın gittiğini öğrendiğimde, orada o silah sesini duyduğumda. Hazala bir şey olabilirdi Zeynep. Ama siz bana söylemek yerine kendi kendinize aksiyonlara giriştiniz. Değdi mi?"dedi.

Gözlerim dolarken ellerimi indirdim. Çağrı daha fazla bir şey demeden yanımdan geçip gitti.

"Zeynep Hazal uyandı hadi gel."abim yanıma geldi. Dolu gözlerle ona baktım.

"Noldu? Zeyno?" Kafamı göğsüne yaslayıp bana sarıldı.

"Şş tamam geçti bak kimseye bir şey olmadı. Hadi gel şimdi Hazalın yanına gidelim morale ihtiyacı var hadi." Elimden tutup Hazalın odasına doğru gitti.

Kapıyı açtığımızda Çağrı iyice sesini yükseltmiş Hazala kızıyordu Hazal da sadece ellerine bakıyordu. Sessizce Çağrıyı dinliyordu.

"Hazal neden benden sakladın!? Cevap ver!"abim Çağrıyı kendine çevirdi.