Yeni bir hayat beni bekliyor gibiydi. ..aslında pekde yeni bir hayat olduğu söylenemezdi ama benim için öyleydi .Ailemle istabulda rahat bir hayatımız vardı, oldukça zengindik ben bunu fazla umursamıyorum şahsen ailecek vakitler geçirir eğlenirdik babam Can Saygın, Saygın holding' in müdürüydü annemde Ayten Saygın tipik ev hanımı gibiydi sosyetedeki arkadaşlarıyla takılırdı arada sırada da babama işleri için yardım ederdive birde benim hem uyuz hemde tatlı mı tatlı dünyalar yakışıklısı bir abim var oda Emir Saygın, abim her ne kadar kötü çocuk havasıyla ortalarda dolansada tatlı masum bir serseridir o tabi benim konuştuğum erkekleri hastanelik etmediğini sayarsak tabi abim ya onu çok seviyorum genelde abime abiş derim ve abim buna çok kızar ama napim demesemde olmaz.
Bir süre sonra bir şeylerin ters gittiğini anladım, annem arkadaşlarıyla daha az takılıyordu babam ise eve daha geç geliyordu, abim babamı pek sevmez umursamazdı sanırım ben küçükken bir olay olmuş o yüzdenmis annem bana sadece bunu söylemişti, abime sorduğumda ise ağzını bıçak açmıyordu, annem alışverişlere bile az gidiyordu sonra son günlerde evden bir kaç eşya eksildiğini fark ettim .Anneme sorduğumda "masal seninle konuşmamız gerek "diyip benimle odama çıkıp konuşmaya başlamıştı"bak masal prensesim benim biliyorum büyüdün artık birşeylerin ters gittiğininde farkındasın ama baban zamanı geldiğinde söylememi istedi kızım son zamanlarda babanın işleri kötüye gitti, tasarruflu olmaya çalıştık ama bu koca evde olunmuyor ki bir kaç eşya ve arsa sattık fakat fayda etmedi baban iflas eşiğinde bizde abin, sen ben bir süreliğine yani babanın işleri düzelene kadar ankaradaki orta dereceli evimizde oturucaz biz taşınıp yerleştikten sonra ben babana yardıma dönücem ve sende abinle kalıcaksın, abinin seni koruyup kollayacağını biliyorum senin ve abin adına açılmış bir banka hesaplarınız var burdaki para bir süre sizide benide idare eder bebeğim üzgünüm "annem bunları dediğinde üzülmüş olsamsa ailemin durumu ve sağlığı benim icin daha önemliydi tabiki burdaki düzenim bozulacaktı, hele ki okulum okulumu özleyecektim, ortamı, arkadaşlarımı öykü, anıl, aysu ve mert of ya benim için zor olsada annem içinde bi o kadarda zordu bu yüzden dolan gözlerimle anneme sarıldım bu annemede iyi gelmişti ve annemin kulağına"sen üzülme anne yanındayım"dediğimde tebessüm etmişti bir süre sonra annem çıktıktan sonra bir kaç eşyamı topladım, valizlerimi hazırladım çünkü annem iki gün sonra gideceğimizi söylemişti erkenden hazırlanıp arkadaşlarımla vedalaşmak ve onlarla olmak istiyordum...
Evet merhaba arkadaşlar ;
Biliyorum bayadir bölüm yazamıyorum ama artık düzenli bir şekilde gelicek, eksiklerimi tamamladım ve ufaklık artık sizinle ufaklık bittiğinde umut' un güneşi diye diğer kitabımı yazacağım kurgusuda hazir zaten bir süre sonra kısa tanım yapacağım yeni bölümler vote ve yorumlarina karşılık gelicek bana destek olursanız sevinirim :)
