ik haat jou...

je maakt een grapje toch?

Pov orkun
Vandaag komt olivia weer naar Nederland, eindelijk ik heb der wel gemist. Ik haal der op bij Schiphol, ze springt in mijn armen "hey schatje." Zeg ik en geef der een kus. We stappen in, ze lijkt wel heel zenuwachtig ofzo. Als we thuis komen gaat ze zitten op de bank "Wat is er?" Vraag ik. "Uhm ik moet je wat vertellen." Zegt ze, ze maakt me een beetje bang. "Vertel." Zeg ik. "Uhm weet je nog Griekenland na dat soort van stappen." Ik knik. "We hebben onveilig gedaan en ja uhm ik ben zwanger." Zegt ze, o m g. "Je maakt een grapje toch?" Zeg ik. "Nee ik ben serieus, ben je niet blij?" Zegt ze, nee ik ben niet blij ik kan echt nog geen vader zijn. Ik zit echt midden in mijn carrière en ik ben hier niet klaar voor. "Nee echt niet, ik kan echt nog geen vader zijn, ik ben daar nog niet klaar voor." Zeg ik, ik zie der schrikken. "Maar je zei laatst nog dat je tiener vader altijd wilde zijn, hoezo zou het dan nu niet kunnen?" Vraagt ze. "Misschien omdat dat dromen waren en ik het echt niet realistisch bekeek. Liv ik kan dit echt niet." Zeg ik. "Maar nu?" "Ik weet niet maar ik hoef dat kind niet." Ik zie dat ze traanogen krijgt, misschien kwam het er niet aardig uit maar ik meen het. "Dat kind, het is jou kind hoor." "En ik hoef het niet." Zeg ik nog iets bozer, ik kan mijn emoties gewoon niet controleren, het is me te veel. "Maar ik ga toch het kindje niet weg laten halen?" "Dan zoek je het maar uit, doei olivia." "Wat orrie nee." Zegt ze en begint te huilen. "Ga." Zeg ik rn wijs naar de deur. Ze staat op en rent hard weg, als de deur dicht valt besef ik pas wat ik heb gedaan. "Nee fuck olivia." Zeg ik en begin ook te huilen, ik wist gewoon niet hoe ik moest reageren en nu heb ik der weg gejaagd. Ik ren naar buiten en stap in mijn auto, ik rij naar arne's huis en bel aan. Arne doet open "is olivia hier?" "Ja maar tyf op, hoe kan je mijn dochter zo behandelenen, het is jou kind hoor." "Ik wist niet wat ik moest zeggen ja. Ik hou van liv maar ik kan gewoon nog geen vader worden." Zeg ik. "Nou vertrek dan maar net zoals je tegen liv zei, ze gaat het kindje toch niet weg laten halen." "Oké prima, ik ga maar ik wil wel nog wat tegen liv zeggen." Hij roept der "wij zijn klaar als je dat kind wilt, ik kan geen kind opvoeden olivia nu nog niet." "Maar orrie..." Zegt ze. "Nee niets maar ik wil dit niet we zijn klaar." Zeg ik, ik ben gewoon boos omdat ik zelf zo dom ben geweest om geen condoom te gebruiken en nu reageer ik het op hun af. Ze slaat me in mijn gezicht "FUCK JOU ORKUN ECHT WAAR." Zegt ze en gooit de deur dicht. Ik voel tranen, fuck zooi. Misschien had ik het een kans moeten geven maar nu ben ik der zeker voor altijd kwijt. Ik rij naar huis en huil ondertussen, ik kom thuis en laat me op de bank vallen, ik val niet veel later in slaap op de bank. Ik word wakker na een poosje van de bel, ik loop naar de deur en zie qui en ramiz staan. "Hey jongens." Zeg ik zacht. "Niets hey." Zeggen ze en lopen langs me naar binnen. "Wat komen jullie doen?" "Wat denk je? Olivia's spullen halen."Zegt qui. "Wat nee hoezo?" Vraag ik. "Je hebt zelf gezegt dat het klaar is dus ze woont hier ook niet meer." Zegt ramiz en ze lopen naar boven en nemen al haar spullen mee. Fuck man ik heb het echt verpest, als ze echt alles hebben staan ze bij de deur. "Orkun kom eens." Zegt qui. Ik loop naar ze toe "je bent nog lang niet jarig, onthoud dat." Zegt ramiz, ze vertrekken. Ik voel weer tranen vallen, ik wil wel bij olivia zijn maar ja...

Pov olivia
Ik ben op mijn kamer, ik jank er alles uit. Ik wil hier weg, weg naar Parijs voor altijd en niet meer terug komen. Een nieuwe start, zo snel mogelijk weer voetballen na de baby want ik wil deze baby wel. Hij misschien niet dus dan maar zonder hem, fuck man ik ga dat echt niet kunnen. Mijn moeder klopt op de deur en komt binnen lopen "hey schat, wat nu?" "Ik ga naar Parijs, voor altijd ik kom niet meer naar Nederland behalve voor jullie verjaardagen of iets." "Dat snap ik maar je gaat dus wel voor de baby." Ik knik "ik kan dit kindje toch niet zomaar weg gooien eigenlijk, ik hou van hem maar niet genoeg om mijn eigen kind te vermoorden." Ze knikt begrijpelijk "het zal een poosje pijn doen maar je bent sterk en als je iets nodig heb horen we het." Zegt ze. Ik geef der een knuffel en pak nog de eerste beste talies naar Parijs. Mijn spullen komen wel, mijn ouders gaan dat regelen zeggen ze. Ik word gebeld door qui "hey liv, we hebben al je spullen en als je nog iets mist moet je het maar zeggen." "Top dankje qui, ik hou van jou." "Ik ook van jou liv en het komt goed ja." "Ja maar had gehoopt dat het eindelijk voor altijd was." "Dat snap ik maar blijkbaar niet, ik had hoop voor je veel hoop. Maar denk zo je hebt geen jongen nodig, je hebt over een poosje je prachtige kindje en veder heb je niemand nodig." "Thanks qui." Zeg ik. We praten nog even en dan hangen we op, ik begin gelijk te huilen. ik loop naar mijn badkamer en kijk in de spiegel. "Liv hij is het niet waard, je bent veel beter, je hebt je kindje en niemand meer." Zeg ik tegen me zelf terwijl er tranen over mijn wang stromen. Ik zie dat ik een appje heb van orkun:
Hey liv, het spijt me. Ik had het misschien een kans moeten geven maar ik ben er echt nog niet klaar voor, het spijt me echt. Ik hou heel veel van je, ik zal je nooit vergeten ik zweer je. Ik weet dat je denkt dat ik een klootzak ben en ja misschien ook wel een beetje maar had gehoopt dat je mij ook snapte. Toen ik je had wegstuurt besefte ik pas wat ik had gezegd ik wilde het goed maken. Ik wil jou niet verliezen maar ja ik ben je al kwijt. Ik hou van je liv, ik hoop jij ook van mij😔❤️
Ik reageer met: tuurlijk hou ik wel van je, heel veel maar niet genoeg om mijn kindje te vermoorden, het spijt me. Ik snap je heel goed maar ik wil dit kindje wel al moet ik daarvoor je verlaten. Ik wil je niet kwijt maar goed het is zo, ik denk zoizo dat wij niet samen horen ik bedoel kijk hoevaak we al uit elkaar zijn geweest. Ik moet gewoon de juiste jongen vinden waarmee ik voor altijd kan zijn zonder uit elkaar te gaan en trouwen en een kindje. Ik ga een nieuw leven beginnen, zonder jou😔 zoek me niet op of iets, dat doet me alleen maar pijn. Ik zal je nooit vergeten en daarom denk ik dat ik nooit een ander kan vinden, er bestaan niets beter dan jou orrie🤍 stuur ik.

(Skip 1 dag)
Pov arne
Olivia is vertrokken naar Parijs, ik had echt hoop maar orkun heeft het echt verkloot. Ik ben fucking boos op hem, hoe kan hij dit doen maar goed ik ben zijn coach en moet door met voetbal. We hebben vandaag training, ik heb er echt geen zin in maar goed. Ramiz en Quilindschy zijn heel boos wat ik snap, de rest weet niets van gister. Ik kom aan op 1908 en zie orkun in de kantine zitten, hij ziet er slecht uit. Hij heeft rode ogen van huilen en er zit een blauwe plek op zijn gezicht, ik denk dat dat de klap van olivia was. Misschien verdient tie het wel een beetje maar ook weer niet. Ik loop naar hem toe "ga omkleden." Zeg ik. Hij schud nee "Hoezo praat je tegen mij?" Vraagt tie. "Ik ben je coach." "Ben je niet boos?" Vraagt tie. "Jawel heel boos maar het voetbal leven gaat door." Zeg ik en loop door. Ik hoor hem huilen maar ik negeer het.

Pov Quilindschy
We zitten in de kleedkamer met zijn alle, orkun komt binnen lopen. Hij ziet er slecht uit en sterker nog hij huilt half. Hij gaat zitten en ik kijk hem boos aan, vuile klootzak dat die is. "Uhm orkun wat is er?" Vraagt mo. "Praat niet tegen hem." Zeg ik. "Hoezo niet? Hoezo heb je een blauwe plek op je gezicht?" Vraagt justin. "Van olivia." Zeg ik met een grijns, hij kijkt naar de grond. "Ja ze heeft het me wel verteld vuile klootzak." Zeg ik en sta op en loop weg.

Pov justin
Er is iets maar geen idee wat, qui en ramiz zijn boos zo te zien want ze lopen boos weg. Ik zie weer tranen bij orkun "heeft olivia je geslagen?" Vraag ik. Hij knikt "maar hoezo?" Vraagt idrissi. "We zijn uit elkaar, olivia was z zw zwanger en ik heb gezegd dat ik nu nog geen vader kan zijn en toen heb ik der gedumpt en nu is ze voor altijd naar Parijs." Zegt tie huilend. "Jeetje, maar hoezo wilde je het niet?" Vraagt jahanbakhsh. "Uhm ik kon het gewoon nog niet, ik ben 23 en wil gewoon nog geen vader worden, olivia wilde het kindje niet weg laten halen en daardoor werd ik nog bozer, ik kon mijn emoties gewoon niet controleren. Ik heb der weg gejaagd en toen ik achter der aanging dacht ik dat ik het een kans wilde geven maar toch niet, ik wilde olivia niet kwijt maar dat ben ik wel." Zegt tie nog steeds huilend. "Maar hoezo zijn hun zo boos?"Vraagt timber. "Ik werd ook boos en gedraagde me dom, arne is ook boos maar hij zei dat de voetbal wereld door gaat." Zegt tie. "Het komt wel goed maar je word dus vader." Zeg ik en geef hem een knuffel. "Ja en nee." "Komt goed." Zegt mo, we kleden ons om en gaan dan trainen. Het heeft veel invloed op orkun, het lijkt wel of hij is verleerd te voetballen ofzo. Ik paas een bal naar hem en het lukt niet eens om aantenemen. Ik hoor qui lachen, ik snap hij is boos maar dit gaat te ver orkun is gebroken. Ik loop naar qui "ik snap je bent boos en je hebt alle recht maar hier op het veld zijn we een team, gedraag je ook zo qui. Van het veld mag je zo boos zijn als je wilt maar je helpt hier niemand mee want op deze manier verliezen we onze captain." Zeg ik. "Die ben je al kwijt, ik wil geen captain meer zijn." Zegt orkun en loopt het veld af. Ik zucht "hij is ook gebroken qui want dit is niet hoe hij had gehoopt dat het ging." "En het is wel zo gegaan, hij heeft HAAR gedumpt omdat hij geen vader kon zijn. Prima maar nu mag die niet zo gaan janken want hij deed het zelf jus." "Ja maar qui luister, doe gewoon normaal tegen hem, ik weet je geeft om liv en ik ook maar dit kan niet." Zeg ik. Hij knikt "ik zal mijn best doen." Zegt tie. "En jij ook." Zeg ik tegen ramiz, hij knikt ook. We gaan veder met trainen, als we klaar zijn loop ik naar binnen. Orkun zit in de kantine "orkun meen je dat je geen captain meer wilt zijn?" "Ja als qui denkt dat tie zo goed is laat hem dan maar, laat me gewoon even met rust." Zegt tie en loopt weg. Ik kijk uit het raam en zie hem in zijn auto stappen en weg rijden.

Pov olivia
Ik ben redelijk rustig, ik huil nog wel steeds veel maar doe mijn best. Ik heb van justin gehoord wat er vandaag op de training is gebeurd, ramiz en qui zijn heel boos en orkun is geen captain meer. Eigenlijk wil ik er niet mee bezig zijn maar toch doe ik het weer. Ik heb het de meiden verteld en ze supporten me allemaal en mijn coach ook. Lieke was heel boos en heeft hem boze berichten gestuurd. Ik loop naar een logeer kamer in mijn huis, dit gaat de baby kamer worden. "Hey kleine, wat denk je er van." Zeg ik tegen mijn buik en kijk rond en heb al snel ideeën. Ik loop naar mijn kamer en kijk in de spiegel, ben ik dan toch dat hoertje voor hem waar die niets serieus mee wilt...