ik haat jou...

ik kan niet je meisje zijn

Pov olivia
Ik ben weer thuis na de wedstrijd, stein hoef ik dus echt niet sorry maar hij is raar en lelijk. Ik loop naar boven en kleed me om in feyenoord joggingpak want die zit gewoon lekker, ik hoor de bel gaan. Ik loop naar beneden en doe de deur open, ik zie orkun staan. "Wat doe jij hi-" ik kan mij zin niet afmaken want hij zoent me, ik doe mee want man ik heb dit gemist. Hij tilt me op en neemt me mee naar mijn bank en gaat zitten. "Liv ik hou van jou, alleen van jou en nooit van iemand anders, ik ben nooit vreemd gegaan." Zegt tie. "Ik mis je veel ste erg, het doet me pijn dat je niet bij me bent, ik heb je nodig." Zegt tie. "Ik hou heel veel van je orkun, maar elke keer breek je me weer." "Maar liv ik doe het niet met opzet, ik hou echt wel van je, ik heb weken niet geslapen omdat ik je niet meer in armen heb." Jeetje daar schrik ik wel van. "Please Zeg dat niet, ik schrik daar echt van, je komt vanavond hier slapen en je gaat slapen en ik wil niet dat je wakker ligt, je hebt die slaap nodig orkun, je maakt me bang." "Mag ik bij jou slapen?" "Als je dan slaapt dan ja." "Ja ik zal slapen ik beloof het je." Zegt tie. Ik glimlach naar hem "ben je weer mijn meisje?" "Nee orkun, dat kan ik niet zijn, ik ben hier in Parijs en jij hebt je leven in Nederland." "Maar, waarom kan dat niet?" Zegt tie en ik zie dat het hem pijn doet, ik wil het hem gaan uitleggen maar hij is me voor. "Ik hoef hier niet te slapen olivia, ik ga." Zegt tie en staat op. Ik ren naar de deur en ga er voor staan "ga aan de kant, je hoeft me toch niet." "Tuurlijk wil ik je wel, heel graag zelfs maar hoe?" "Olivia laat me gaan." "Maar dan slaap je weer niet." "Nee inderdaad maar het boeit me niet, ik ga hier niet slapen als je me toch alleen maar pijn doet." "Ik doe jou pijn? Wie ging er vreemd?" Zeg ik. "Ik ging niet vreemd, ik wilde het je uitleggen maar de kans kreeg ik niet eens. Was je maar net als je vader, die gelooft me al lang en doet wel teminste normaal." Zegt tie, au ik voel tranen komen. "Nou ga dan lekker naar mijn pa, en orkun vergeet me maar, bij deze het is uit want dat was het nooit maar bij deze." Zeg ik en duw de deur dicht, ik zak tegen de deur en jank hard. Fuck man hoezo?

Pov orkun
"Nou ga dan lekker naar mijn pa, en orkun vergeet me maar, bij deze het is uit want dat was het nooit maar bij deze."Zegt ze, nee dat wil ik niet. Ze gooit de deur dicht en ik hoor der instorten, ik voel ook tranen. Ik ren naar het hotel, ik was lopend, ik zie arne hoopvol zitten. Ik jank en ren in 1 keer door naar mijn kamer. Na een poosje word er geklopt op mijn deur "ga weg." Zeg ik. "Orkun mag ik alsjeblieft binnen komen." Het is mo, ik loop naar de deur en maak hem open. "Maat wat is er, ging het niet goed?" Ik schud nee. "We zijn nu officieel uit elkaar." "Wat maar hoezo?" "Nou eerst ging het goed en ze wilde dat ik bij der kwam slapen zodat ik zou slapen en toen zei ik ben je dan weer mijn meisje en toen zei ze dat ze nooit meer mijn meisje kan zijn omdat ik in Nederland woon en zij der leven in Parijs heeft." "Maar daar kan je toch iets op bedenken." Zegt mo. "Ja dat zei ik ook maar, ze zei niets en ik zag dat het der pijn deed, toen zei ik dat ik er niet meer wilde slapen en toen wilde ik gaan maar ze hield me tegen. Ze zei dat ze me wel wilde maar ze wist niet hoe, ik zei dat ze me pijn deed en toen werd ze boos en zei ze van wie ging er vreemd maar ik heb nooit de kans gehad om het uit teleggen. Ik zei dat ze zoals der vader moet zijn omdat die me wel allang gelooft en toen werd ze boos en maakte ze het echt uit." Leg ik uit. "Jeetje maar maat je doet het ook wel een beetje zelf, misschien wilde ze nog wat zeggen voor je boos werd en zei dat je niet meer bij der wilde slapen." Hij heeft wel gelijk maar ja ik weet het niet zo goed. Ik zucht "je houd van haar toch?" "Ja heel erg, maar ze zei dat ze nooit meer mijn meisje kan zijn." "Maar heeft ze je ring terug geven dan of wat?" Zegt tie. "Shit man die ben ik vergeten." Zeg ik en ren weer naar der huis want hij was duur en ja het is nu over. Ik bel aan "wat?" Zegt ze nog half huilend. "Mijn ring." "Ow ja sorry." Zegt ze en doet hem met veel moeite af. Ze geeft hem "het spijt me orkun, ik hou wel van je." Zegt ze nog een keer en doet de deur dicht. "Fuck." Zeg ik tegen mezelf. Het is al best laat, 01.00 ik heb helemaal geen zin om terug te gaan naar het hotel.

Pov olivia
Het is 03.00 ik kan echt niet slapen, ik wil orkun gewoon hier naast me voor altijd. Ik word gebeld door mijn vader, wtf zo laat. "Ja." "Liv heb je orkun gezien, hij ging 00.00 weg en is nog steeds niet terug." Zegt tie, shit man. "Uhm Ja hij was hier rond 00.15 om zijn ring op te halen." "Ow oké we gaan veder zoeken Dankje." Zegt tie en hangt op. Wtf orkun, waar ben je mee bezig. Ik loop naar beneden en doe mijn voordeur open en kijk rond, ik loop een klein stukje en zie hem dan op een bankje zitten. Hij huilt, het breekt mijn hart nog meer. Ik ren naar hem toe "orkun wat doe je hier? Ze zoeken je." Zeg ik. "Wat boeit jou dat?" Zegt tie. "Veel, ik geef om je." "Owja als je echt om mij gaf waren we nu samen, had je me laten uitleggen en niet weze vluchten. En had je het niet uit gemaakt." Zegt tie. Ik ga naast hem zitten "Maar ik geef wel om je maar ik kan gewoon niet samen zijn vanwege de afstand, we hebben ons eigen leven en elke keer als ik denk dat het werkt bewijs jij me het tegendeel." Zeg ik. "Maar laat me proberen het goede vriendje te zijn die je verdient, liv ik wil je gewoon graag." Zegt tie. Ik huil en hij ook, hij staart voor zicht uit. Ik pak zijn kin en ga langzaam dichter naar zijn lippen. Hij stopt me "Hoe graag ik dit ook wil moet ik het niet doen." "Ow oké." Zeg ik. "Maar wat nu?" Zegt tie. Ik zucht "ik weet het niet maar kom alsjeblieft naar binnen en slapen ja. Ik heb nog genoeg kamers dus je kan kiezen." Hij knikt en loopt met me mee, ik laat mijn pa weten dat tie bij mij is. "Oké kies maar een kamer uit." Zeg ik als we boven zijn. Ik loop naar mijn kamer en kleed me om, hij klopt op mijn deur. "Kan ik ook deze kamer kiezen?" Zegt tie. "Uhm Ja hoor dan ga ik wel op een andere kamer." "Nee deze kamer met jou." Zegt tie. Ik wil wel maar dan ga ik weer gehecht raken, ik schud nee. "Sorry maar dat kan ik gewoon niet." "Alsjeblieft liv, anders kan ik net zo goed terug naar het hotel." Zegt tie. "Nee je blijft hier, ik geloof niet dat je terug gaat dus prima kom maar." Zeg ik. Hij doet zijn shirt uit, Jeetje hij heeft veel getraind. "Kan je het zien?" "Uhu." Breng ik perongeluk naar buiten, hij lacht. Hij komt naast me liggen en staart recht in mijn ogen, ik kijk weg "Weltrusten." "Weltrusten liv." Zegt tie en geeft een kus op mijn wang, het doet me goed en ik krijg een warm gevoel. Ik ga wat dichter bij hem liggen, hij trekt me tegen zich aan en zo vallen we inslaap. Ik word wakker om 06.00 van orkun die aan het rollen is en aan het huilen in zijn slaap, ik denk dat tie een nachtmerrie heeft. Ik ga met mijn hand door zijn haar en hij word rustig "het is goed." Zeg ik. Hij trekt me nog dichter tegen zich aan en ik val weer in slaap.

Pov orkun
Ik word wakker om 11.00 in olivia's armen, ik had als nog een nachtmerrie vanacht. Ze word ook wakker "hey." Zegt ze. "Ow sorry." Zeg ik en laat der los en ga een stukje van der af liggen. "Het is goed, had je vanacht een nachtmerrie?" "Ja." "Je was aan het huilen en je was flink aan het rollen, waar ging het over?" "Uhm, je had een nieuwe vriend en die had je vermoord omdat je met mij omging en wij langzaam weer iets werden." Zeg ik voorzichtig, ze kijkt me met groten ogen aan. "Wat erg." Zegt ze en trekt me in een knuffel. "Maar welk gedeelte is nou precies de nachtmerrie?" Zegt ze. "Alles." Zeg ik want ik ben ook bang dat ze nieuwe vriend krijgt. Ze kijkt voor zich uit "Sorry ik had dat niet moeten zeggen, ik ga weer." Zeg ik en klim uitbed, ik pak mijn shirt en loop naar beneden. "Orrie wacht." Zegt ze, het is lang geleden dat ze me zo noemde. Ik draai om, ze trekt me in een knuffel "please beloof me dat je gaat slapen, ook zonder mij in je armen." Zegt ze. "Ik beloof het je, maar kom please binnenkort weer een keer naar Nederland." "Misschien, ik probeer alles achter me te laten in Nederland." "Dus mij ook?" Zeg ik want dat zegt ze letterlijk. Ze knikt voorzichtig "Maar olivia nee." "Jawel, ik kan echt niet nu naar Nederland, ik ben mijn contract kwijt dus ik verdien geen geld meer en ik loop nog steeds nou heel moeilijk, ik zit nog vol in mijn revalidatie." Zegt ze, wat? "Hoezo ben je je contract kwijt?" "Het duurde te lang met mij dus moest ze het opbreken en als ik weer hersteld ben kan ik weer tekenen." "Ik zal je helpen met het geld." "Niet nodig, ik heb nog genoeg geld." "Nog Ja." Zeg ik. "Als ik je hulp nodig heb hoor je het wel, maar je zult dus nooit van me horen." "Oké nou Doei liv, ik hou van je." Zeg ik met veel pijn. "Doei orrie ik ook van jou." Zegt ze en trekt me in een knuffel. Als we terug trekken kan ik het toch niet laten en ik zoen der even "Eet mijn tong." Zegt ze, ik lach en tong der even. "Mag ik wel iets achter laten?" "Ja tuurlijk wat dan?" Zegt ze, ik ga naar der nek en zuig op een stukje. "Ow ik snap hem." Zegt ze. "Doei." Zegt ze en geeft me nog een kus. Ik loop naar buiten, ik wil dit helemaal niet maar misschien is het goed zo, nou eigenlijk weet ik wel zeker van niet maar goed. Ik ga naar het hotel en kleed me om, ik loop naar de mannen en ga met ze mee trainen "en waar ben jij geweest vriend?" Zegt arne. "Olivia." Zeg ik met pijn. "Ow, en?" Ik schud nee, hij snapt het.

Pov olivia
Ik jank er even alles uit "i hear your SOS, your SOS. I will Send out an army to find, you. In the Middle of the darknes night. It's true, i will rescue you. I here the wisper underneath your breath. I hear you wisper, you have nothing left. I will send out an army to find, you. In the Middle of the darknes night. It's true, i will rescue you. Ow i will rescue you." Zing ik. Soms als iets me echt dwars zit moet ik het er gewoon even uit zingen. Nu is het door gaan met het leven, zonder orkun💔...