Yine düşünüyorum seni...
Seni sensizken sevmeyi , hayallerimde düşlemeyi.
Giderken senden uzaklaşmanın ne acı verici bir his olduğunu düşünüyorum .
Hayallerimle süslüyorum ismini ,seni özlerken dinliyorum kalbimin sesini.
Hep bir özlem hep bir hasr...
İşte hayallerimin beyaz atlı prensi karşımdaydı. Baloda mıydık ?!
Aman tanrım !Buradan kaçmam lazım.Sadece hayallerimde beni ziyaret eden kumral saçlı prens bu gece de ziyaretime gelmişti
Tam kaçmaya yeltenmişken ellerini belimde sarmıştı. Kendimden uzaklaştırmaya çalışsamda beni kendine daha çok yaklaşıyordu.Bir süre çabaladıktan sonra bende karşılık verdim.Narin ellerini yavaşça boynuna sardım.Gülümsedi daha da yaklaştı.
Gözleri kapalıydı dudaklarını büzerek bana doğru uzattı.Yanaklarımdaki aleve aldırmadan bende gözlerimi kapattım burada kral oydu bende onun kurallarına uyan bir vezirdim sadece...
Dudaklarıma gelen baskıyla ne olduğunu şaşırmıştım Evet öpüyordu !adeta dudakları yaşam hücrelerimi okşuyordu.Dudaklarımı bırakıp anlını anlıma yasladı hala gözleri kapalıydı ellerini belimdeki eski yerine yerleştirdi.Hafifçe güldü kısık sesle "Ben seni sevi- sevi-"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kızım kalk işe geç kalacaksın " Gözlerimi yavaşça araladım.Gözlerim yarı açıkken yüzümde bir yastık olduğunu farkedeli çok olmamıştı.Yastığı yüzümden uzaklaştırıp pencerenin altından gelen güneş ışığına bakarken annem " kızım hadi kalk işe geç kalma "dedi.
Annemin olduğu tarafa doğru kafamı çevirdim.Annem 35-40 yaşında balık etli kumral saçlı bir Anadolu kadınıydı.Geleneklerine bağlıydı evin her yerine dantel örerdi.İrem derici-Dantel favori şarkısıydı. Bir kere daha tekrarladı "Kızım hadi kalk işe geç kalma daha ilk günün" "Tamam anne"
Annemi odadan 3 evetle uğurladıktan sonra dirseklerimden destek alarak sırtımı yatağın başlığına yasladım.Başlığın sertliğinden dolayı kemiklerim iç içe geçmişti.Yerdeki yastığı alıp sırtıma yerleştirmek için yere doğru bir hamle yaptım.Yastığı elime aldığımda yastığın bir köşesinin ıslak olduğunu farkettim.
Ben az önce yastıkla mı öpüşmüştüm..Benim beyaz atlı prens sandığım beyaz yünlü yastığım mıydı?!
Bu şokun üzerine birde annem elindeki beyaz-yada artık siyah- gömleğimi getirmişti. "Anne bu gömleğe ne oldu?!" Annem yaramaz bir çocuk edasıyla "kızım gömleğini ütülerken Ayfer halan aradı bende gömleği bırakıp telefonun yanına gittim geldiğimde gömleğini bu halde buldum" dedi. "Ama anne bu gömleği bana Ulaş almıştı " Annem tek kaşını havaya kaldırdı "Ulaş kim?!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
