Eve doğru yürüyordum.Sokakta ne bir insan ne bir hayvan vardı.Koskoca sokakta bir tek ben vardım yapayalnız kalmıştım.patlak bir lambanın altına gelmiştim.Işık bir yanıp bir sönüyordu.Işığın altında dans eden kelebekler bile benden daha mutluydu. Kelebekleri yalnız bırakıp yoluma devam ettim.Biraz daha yürüdükten sonra eve gelmiştim.Kapıyı açıp içeri girdim.bu eve girerken beni kapkara bulutlar takip ediyor gibiydi...
Hep annem ve babamı hatırlıyor hüzünleniyordum.Yastığa başımı koyar koymaz telefonum çaldı arayan annemdi .Telefonu açtığımda "kızım yarın mahkeme var.Biliyorum bunu erkenden söylemem gerekiyordu" dedi.Annemin dediği üzerine "anne gelmesem olmaz mı , gerçekten gelmek istemi...
Annem lafımı keserek "kızım gelmen lazım gerçekten sana ihtiyacımız var."dedi.Bende tamam demekle yetindim ."Kızım sana mahkeme salonunun adresini ve saatini mesaj atıyorum " diyerek kapattı.
Annem : " saat 9:00 ...... Mahkemesi "
Alarmı kurarak yatağa yattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Erosun kırık okları(DÜZENLENİYOR)
RomanceYine düşünüyorum seni... Seni sensizken sevmeyi , hayallerimde düşlemeyi. Giderken senden uzaklaşmanın ne acı verici bir his olduğunu düşünüyorum . Hayallerimle süslüyorum ismini ,seni özlerken dinliyorum kalbimin sesini. Hep bir özlem hep bir hasr...
