"Yapmadım de !" Öyle bi bağırmıştı ki boğazının dahi yanmasına izin vermişti. Olurmuydu bir insan bir gün içinde hem yaşar hem ölürmüydü. O ölmüştü öncesinden ama neden her şey onun başına gelmek zorundaydı ki. Bir insanın bu acılara daha ne kadar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar...
Lauv : The Story Never Ends
Lana Del Rey : Born To Die (Size açmanızı söylediğimde dinlemeniz daha iyi olur.)
Sezen Aksu : Son Bakış
Teya Dora : Džanum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22.BÖLÜM :'KARANLIKTAN AYNLIĞA KAVUȘAN RUHLAR' PART 2
Hayatının her anında karanlıkta kalmıș biri gerçekten bir gün aydınlığa kavușabilir miydi?
Çocukluğu, gençliği, tüm hayatını ızdıraplar ile geçiren birinin acısı gerçekten bir gün dinebilir miydi?
Belki bağzıları için evet, bu mümkündü ama boğazına kadar bataklığın içine saplanan biri nasıl kurtulabilirdi ki?
Kurtulsa dahi üzerindeki çamur ve lekeleri hangi nehir, hangi deniz, hangi su arındırabilirdi?
Bir kere bataklığa bulașmıș biri izi kalmadan nasıl kurtulabilirdi?
Gözlerim arabanın camından dıșarıyı seyrederken dakikalar sonrasında evin önüne geldiğimizi fark ettim.
Okul bitmiș Alaz beni eve bırakmıștı. Kendisi ile onca ısrarım ile hastaneye gidip burnuna baktıracaktı. Gelmemi istemiyordu, sabahki olaylardan sonra yeterince yorulduğumu ve dinlenmem gerektiğini söylemiști. Buna ihtiyacım olmadığını söyleyemezdim çünkü kendimi gerçekten yorgun hissediyordum.
Kısa vedalașmamızın ardından bahçeye girmek üzereydim ki Atalay ağabeyin çıkarak beni beklediğini gördüm. Merakla yanına yaklaștığımda konuștu.
"Hoșgeldin Ece, senin tanıdığın olduğunu söyleyen iki kiși geldi. Kapının ardındalar șimdi, kim olduğunu anlayamadım ama daha önce yanında görmediğim için seninle alakalarını da çözemedim."
