"Yapmadım de !" Öyle bi bağırmıştı ki boğazının dahi yanmasına izin vermişti. Olurmuydu bir insan bir gün içinde hem yaşar hem ölürmüydü. O ölmüştü öncesinden ama neden her şey onun başına gelmek zorundaydı ki. Bir insanın bu acılara daha ne kadar...
Merhabalar biraz geç oldu ama geldik he aman boşverin geç olsun güç olmasın.😀 😁
Bu arada bayramlarınızı da en içten dilekler ile kutluyorum.
O zaman bölüm sonundagörüşmek üzere o zaman size iyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.BÖLÜM :"UMUDUN İÇİNDE BİR DÜŞ"
Hayat bazen tatlı bazen acı olabilirdi , insan buna alışırdı ama ya hayatın her anı acı olur ise bir insan bununla nasıl başederdi ki.
Nefessiz kaldığınız da elinizi boğazınıza atarsınız ve daha çok sıkarsınız ama bilemezsin o hareketin sizi daha çok nefessiz bırakacağını. Ellerine güvenirsin onlar sana zarar vermez dersin ama o seni hayatından eder ve sen hiç bir şey yapamazssın.
Ece telefona bakarken yüzü şekilden şekle giriyordu onu şu anda arayan, dedesi Kartal Bey di. Telefonu açıp ile açmamak arasında kalan Ece çok geç anlamışdı. Dedesi onu dün akşam için yemeğe çağırmış idi lakin Ece unuttuğu için hem de babasını görmek için oraya gitmemişti. Daha fazla dedesini kızdırmamaya karar verip telefonu açtı.
"Efendim dedeciğım? " Bu kız hayatının her anında tatlıydı ama canı istediğinde daha da şımarmayı başarıyordu.
" Ece dün seni kaç kere aradım ve tabi unutmadıysanız bizimle bir randevunuz vardı hanımefendi."
"Bir şey yok dede dün unutmuşum gelmeyi ödevim vardı. Hem telefonun şarzı bitmiş, uyumadan önce taktım onda da bakmadım hiç. " Dedesine tek ayak üzerinde kırk yalan uydurduktan sonra derin nefes alarak sustu.
"Bilirim ben o şarz bitmeleri, ödevleri. Neyse bu akşam bekliyorum. Hem senin şu erkek arkadaşın varmış ya ben daha yeni öğrendim, onu da bekliyorum. " Ece'nin gözleri sonuna kadar açılırken şu an için tek düşündüğü dedesinin Alaz'ı nasıl öğrendiği idi.
" Ama ded - "
" Sus! Bekliyorum dedim, hem beni kıracak mısın? " Ah! Bu adamın da kesinlikle Ece'den kalır yanı yoktu. Ne ister ise elde etmesini çok iyi biliyordu.
" Tamam dede. "
İkisi de vedalaştıktan sonra telefonu kapattı. Hem düşünüyor hem de koşusunu yapıyordu. Koşusu bitmeden önce bir müddet sahilde oturarak dinlendi hem de o eşsiz dalgaların melodisine kulak verdi. Biraz ruhunu dinlendirdikten sonra usulca eve doğru yürümeye başladı. Evin dış kapısını açtığında Kemal amcasının bahçede gülleri suladığını gördü. Aklına birşey tutunurken bir yandan da adımlarını adama doğru çevirmiş diğer yandan ise sinsice gülüyordu.
