Sessiz Çığlık

03

İmgeden:

Okul bitmiş, herkes evlerine dağılıyordu, çantamı kapıp hemen kendimi okuldan attım, Bahçede hızlı hızlı okul kapısına yürüyordum ki ayağım burkuldu ve yere kapaklandım.

"iyi misin?" diyerek yanıma geldi Aslı

Aslı ile aynı sınıftaydık ama konuşmuyorduk, o benimle konuşmaya çalışsa bile ben konuşmak istemiyordum

"Yok bişeyim" deyip ayağa kalktım ama ayağım fazlasıyla acıyordu, neredeyse üstüne basmıyordum bile.

"Emin misin İmge?"

"Yok bişeyim dedim ya" diyerek tersledim Aslıyı

"hadi ama İmge. yapma şunu, biliyorum şuan canın acıyor, evine kadar yardımcı olayım sana"

"Giderim ben" deyip yürümeye çalıştım, ama ayak bileğim o kadar çok acıyordu ki 1 adım bile atamadım.

"pek gidemiyor gibisin ama" dedi imalı bakışları ile Aslı

"Tamam et yardımını" dedim ters bakışlarımla

Aslı gülümseyip koluma girdi.

Çınardan:

Okulun önünde beni bekleyen Ali abiyi görünce ona doğru ilerliyordum ki, gözüme iki kişi çarptı.

İmge ve Aslı, ikisi aynı sınıftaydı ama alakaları yoktu, İmgenin neredeyse hiç arkadaşı yoktu, Aslı ise sadece 1 kişi ile takılırdı.

"Küçük bey, bir sıkıntı mı var?" önüme dönüp Ali abiye baktım.

"Yok, gözüme bişey çarptıda ona baktım" dediğimde Ali abi kafasını onaylarcasına salladı

Arabaya binip kafamı yana yatırarak düşünmeye başladım

İmgeden:

"burası mı?"

"Evet, gidebilirsin" deyip bir kenara tutunup çantamdan anahtarı çıkardım, Aslı hâlâ beni izliyordu.

"Gidebilirsin" diye tekrarladım

"Teşekkür etmeni bekliyorum" dedi kendinden emin bir şekilde, gözlerimi çantamdan çekip Aslıya döndüm

"Teşekkürler, oldu mu?" dedim ona ters bakışlarımı savururken

Aslı el salladı ve gülümseyip arkasına döndü ve gözden kayboldu, kapıyı açıp duvarlara tutuna tutuna eve girdim.

Eve girdiğim anda Annemle göz göze geldim

"İmge, ne oldu annecim?" dedi annem telaşla

"Bişey olmadı, gelirken ayağımı burktum sadece"

Annem koluma girip odama doğru götürdü, çantamı bir kenara atıp yatağıma oturdum.

Annem odadan çıktıktan sonra gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım.

Yarın Sabah
Çınardan:

"Ben çıkıyorum" deyip çantamı koluma taktım, kapıyı açıp çıkıyordum ki babamın sesi ile arkama döndüm

"Çınar!" dedi sert bakışlarıyla, bakışları gerilememe neden olmuştu

"Efendim Baba" dedim tereddüte

"Derslerin düşmeye başladı, Eğer derslerin düzelmezse Futbolu unut"

Kaşlarımı çattım, babam ciddi mi acaba diyerek geçirdim içimden ama yüz ifadesi tamamen doğru söylüyordu

"Ne, Baba ne saçmalıyorsun sen? Futbol benim hayatım bunu en iyi sen bilirsin!" diyerek sesimi yükselttim