"Kalsaydın keşke yanımda, ben bırakırdım daha sonrasında seni onun yanına"
Kapıdan çıkmak üzereyken Riki'nin dediği şey ile ona dönmek zorunda kaldım. Sabah kalkınca kahvaltı etmiştik ve ben üzerimi değiştirmek için eve gidecektim ama bana hiç yardımcı olmuyordu kendileri.
Sözde dershanem için hazırlanmam gerekiyordu. Evden eşyalarımı alıp Nicholas'ın yanına gidecektim. Ne ben ne de Riki istemiyordu aslında bu durumu ama onun ağzından bir şeyler öğrenmek istiyorsak buna mecburduk.
"Bunu konuştuk Riki yapacak bir şey yok, bize ne olduğunu öğrenmek zorundayız."
"Haklısın, tamam. Dikkat et tamam mı sen yine de"
"Tamam Riki dikkatli olacağım."
"Bir şey olursa-"
"Seni arayacağım. Tamam anladım çok kez tekrar ettik bunları."
Riki bir şey demeye gerek görmemiş sadece başını sallamıştı. Bende ayakkabılarımı giyerek evinden çıkmıştım. Riki'nin kapıyı kapatmadan "Dikkat et" dediğini duymuştum. Ne diye bu kadar endişeleniyordu ki?
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
Eve geldiğimde anahtarım ile kapıyı açarak içeri girmiştim. Hızlıca bir duş alarak üzerimi değiştirdim. Evde kimse yoktu. Annem ile babam çoktan işe, Jungwon da okuluna gitmişti. Bu yüzden evde ki işlerimi hallettikten sonra evden çıktım. Aslında halihazırda evde kimse yokken onun yanına gitmeyebilirdim ama bir şeyler öğrenmek istiyorsam buna mecburdum.
Sonunda Nicholas'ın evine geldiğimde gerilmiştim. İçeri girecek cesaretim yoktu. Korkmuyorum desem yalan olurdu. Bu şekilde bir yere varamayacağım için korksam da zile bastım.
"Heeseung daha gelmezsin sanmıştım ben özür dilerim dün olanlar için bir an çok kaptırdım ayrıldığımızı unutmuşum."
"Sorun yok önemli değil. Geçmeyecek miyiz içeri böyle kapıda kaldım ama"
'Tabii ki de önemli sen kim oluyorsun da beni öpmeye kalkıyorsun' demek isterdim ama diyemedim tabii ki. Nicholas kapıdan çekilip bana yol verdi ve içeri geçtik.
"Aç mısın kahvaltı ettin mi bir şeyler hazırlayabilirim"
"Hayır aç değilim teşekkürler"
"Tamam rahat olabilirsin o hâlde biliyorsun burası senin de evin"
"Burası benim evim değil Nicholas, biz ayrıldık şu tavırlarından vazgeçer misin? Hoşuma gitmiyor."
"Peki, tamam. Nasıl rahat edeceksen öyle olsun. Sen takıl kendi halinde ben içerideyim biraz işim var."
"Tamam"
Resmen aradığım fırsat ayağıma gelmişti. Daha ne kadar istirahat etme bahanesi ile burada kalacaktım ki? Bugün ya da yarın bu işi halletmeliydim.
Nicholas tek başına gittiğine göre bir şeylerin peşinde olabilirdi. Biraz vakit geçtiğinde peşinden gittim. Ne yaptığını kontrol etmem lazımdı. Eve ufak çaplı bir bakındım ama göremedim. En sona kendi odası kalmıştı. Aralık kapıdan içeri baktığımda çalışma masasına oturmuş bir şeylerin notunu aldığını fark ettim. Daha sonra da bilgisayarından bir şeylere baktı ama göremedim. Kesinlikle bir şeyler karıştırıyordu. Oraya ne yazdığını ve bilgisayardan nelere baktığını öğrenmem gerekiyordu.
Daha fazla beklemeden tekrar içeri döndüm Nicholas odadan çıktıktan sonra bir şekilde içeri girip bakmalıydım mutlaka.
.....
Elim boş eve geri dönüyordum. Nicholas'ın aldığı notları ya da bilgisayarından neyin araştırmasını yaptığını öğrenememiştim. Yarından sonra da daha fazla gitmeme gerek yoktu oraya. Gayet iyi hissediyordum zaten, sadece belki bir şeyler öğrenebilirim diye oraya gidiyordum.
Düşüncelerim ile eve geldiğimde çantamdan anahtar çıkaramayacak kadar halsiz hissediyordum. Bu konu da bir şeyler düşünmek beni yoruyordu. Jungwon'un eve gelmiş olduğunu düşünerek zile bastım. Düşündüğümün aksine kapıyı bana Riki açmıştı.
