Kutuda Yaşayanlar

11) Gerçeklerin İtirafı

Tek başına kalan Aylin kalan yolu yürüyerek eve geldi. Annesiyle selamlaştıktan sonra yapmacık bir gülümsemeyle konuştu olan biteni saklamaya çalışırken. Konuşmanın sonucunda üstünü değiştirdi ve bir süre odasından çıkmadı. Zihni sürekli görüştüğü hastalara gidiyor Burskar'la aralarında olabilecek bağlantıyı çözmeye çalışıyordu. Yoğun düşünceleri odasına girdiği andan itibaren zihnine nüfuz etmiş durumdaydı. Her şeye yeniden başlamak isteyen Aylin ilk hamlesini odadan çıkıp bir şeyler yemekle yaptı.

Zihnini tamamen olmasa da büyük ölçüde boşaltan ve kendisini gelip sofrayı toplamasının ardından oturma odasına uğradı. Alara Hanım'ın sorgulayıcı sohbetinden zorlukla kurtulan Aylin soluğu bilgisayar başında aldı. "Sıfırdan başlama zamanı." düşüncesiyle bütün konsantrasyonunu toplayarak işine yarayabileceğini umduğu bazı bilgileri internetten ararken tatmin olmadığı şeyleri ansiklopedilerden, elinde bulunan kitaplardan okuyarak taradı. Uzun süren aramalar neticesinde " Her şeyin mantıklı bir açıklaması olmalı. " dedi cevaplar peşinde koşan genç kız.

Okuma yaparken bazı şeyleri de not defterine yazdığı sırada aniden telefonu çaldı. Göz ucuyla ekrana baktı. " Efendim. " dedi telefonu kulağına götürdüğü ilk anda.
" Kapıyı açar mısın tatlım. " dedi annesi telefonun diğer ucundan.
" Tamam. " diyerek kapatan genç kız "Umarım çok sorun etmez." diye düşünerek hızlı adımlarla kapıya yöneldi.
" Ne zamandır bekliyorsun? " dedi tüm masumiyetiyle konuşan, omzuna kapıya yaslayan Aylin.
" Beş dakika kadar. " dedi içeri girip kızının gözlerinin içerisine bakan anne.
" Özür dilerim. Bilgisayarda birkaç işim vardı o sırada fakrında olmadan kapımı kilitlemişim sanırım. "
Başını okşayarak " Sorun yok tatlım. " dedi Alara Hanım güler yüzle konuşarak.
Derin bir iç çeken Aylin annesinin odaya girmesiyle kapısını kapattı.
Genç kızın yatağına oturan Alara Hanım " Napıyordun da duymadın kapıyı? " dedi merakla konuşarak.
" Bir şeylere bakıyordum, o sırada dalmışım. " dedi sandalyesine geçerek annesine döndü.
Aldığı cevaptan tatmin olmayan Alara Hanım düşünceli gözlerle, sağ eli çenesinde yere baktı. " Anladım. " dedi soğuk kanlılıkla. Birkaç dakika sohbet ettikten sonra Aylin yorgun olduğunu söylemesi üzerine Alara Hanım odadan çıktı, oturma odasına geçerek kitap okudu. Kapı sesini duyan Aylin masasına, not defterine, kitaplığına, ansiklopedilere baktı bir süre. "Bu kadarı yeter." düşüncesi zihninde yer etmiş olmasına rağmen araştırmasından tatmin olmamıştı. Devam etme dürtüsü itekliyordu içindeki araştırmacı ruhu, zar zor açık tuttuğu gözlerinin yatağını kesmeye başladığı an masayı toplayarak pijamalarını giydi.

Onun uyuduğu esnada " Yarın gün içerisinde her şeyi öğreneceksin. Ondan önceyse sana bir tane daha grito nole göstereceğim. " dedi Burskar kendi kendine. Aylin'in harennasını kontrol etmek için indiği zaman " Herkesin iyiliğin için bu gerekli. " dedi kısık bir sesle.

Genç kız, gece rüyasında Burkskar'a korku dolu gözlerle bakıyor, ne diyeceğini bilemiyordu. Ona bağırıyor, parmağıyla kapısını gösteriyordu. Bu görüntülerin ardından Aylin gözlerini hızla açtı. Yatağında biraz sağa sola döndükten sonra tekrar gözlerini kapadı. Burskar, Aylin'e bir şeyler anlatıyor ama o anlam vermekte zorlanıyordu. Çok geçmeden görüntüler son buldu. Sabaha kadar da hiçbir şey gözükmedi gözüne.

Sabah uyanıp yatağın yan tarafında oturan Aylin gözlerini ovuşturarak " Gece ne oldu? " dedi kendi kendine. Dizlerini kendisine doğru çekerek hareket etmeden oturdu. Ellerini kafasını götürerek düşüncelerine yoğunlaştı. " Bu iş böyle gitmeyecek Aylin. Git kendini toparla. " dedi sessizce, oturduğu yerden kalkarak lavaboya geçti, yüzünü yıkadı. "Burskar'a neden öyle bakayım ki?" diye iç geçirdi. "Hiçbir şey anlamadım işin doğrusu." diye düşündü elinde havlusunu tutarken. "Yaşayıp görelim neler olacak." düşüncesiyle dışarı çıkarak oturma odasına geçti, annesine " Günaydın. " dedi düşüncelerini toparlayan genç kız.
" Günaydın tatlım. " dedi ince bir sesle konuşan Alara Hanım.
" İşe mi gideceksin? " dedi kollarını göğüs hizasında birleştirerek.
" Evet tatlım. " diyerek karşılık verdi ayakkabılarını giyerken. " Sen ne yapacaksın? "
" Tam bilmiyorum, gün içinde bir şeyler şekillenir. " dedi annesine karşı. "Geceyi anlamlandırmak için ihtiyacım olan cevapları kovalayacağım." dedi içinden. " Bu saatten sonra uyku girmez gözüme. " diyerek odasına geçti yalnız kalan genç kız, zihnini boşaltmak için resim çizmeye başladı fakat ruhundaki huzursuzluk hayal gücünü baltaladı.