My Cousin (gxg)

5. Bölüm

EYLA
Sanki Yağmur'un geleceğini biliyorlarmış gibi bir masa hazırlanmıştı. Bir kuş sütü eksikti resmen. Sabahtan beri hiç birşey yemediğim için kurt gibi açtım şuan. Hemen masaya oturup yemeye başladım. Bizimkilerde ardımdan oturup yemeye başladı. Bekleyecek hâlim kalmadı vallahi.

"Yağmur." Dedi babam bir anda.

"Efendim amca."

"Amca ne kızım? Baba de artık bana."

Oha yani. Oha baba daha isteme bile olmadı. Adamlar benden önce adapte oldular ya.

"Peki baba." Dedi Yağmur
gülümseyerek.

Yağmur da dünden hazır zaten. Ohh ne güzel.

"Geliyorsunuz değil mi haftaya?"

"Geliyoruz,geliyoruz."

"İyi. Yemekten sonra Eyla ile dışarı çıkın biraz. Kafeye falan gidin."

"Ne? Gerek yok bence değil mi Yağmur?" Dedim.

Çok yorgunum. Allah rızası için Yağmur kabul etme. Etme yapma bana bunu. Mecâlim kalmadı.

"Baba, Eyla yorgundur şimdi. Yüzük falan seçtik. Uzun sürdü biraz yorulmuştur başka bir zaman gidelim bence."

Sen adamsın,adam. Aşık bile olabilirim sana şuan. Ne diyorsun Eyla? Sus!

"Eh peki öyle olsun." Dedi babam yemeğine devam ederek.

Çok ısrar etmedi Allahtan.
Yağmur saatine kısa bir bakış attı ve "Ben artık gideyim. Geç de oldu. Bizimkilerde merak eder şimdi." Dedi ayağa kalkarak.

"Bir çay içseydin kızım." Dedi annem.
Salın kızı salın.

"Çok isterdim y- ehm anne ama gideyim artık."

Annem,Yağmur'un ona anne demesine memnun bir yüz ifadesiyle
"Peki canım."dedi.

Bizimkiler Yağmur'u kapıya kadar uğurladılar. Sonra "siz konuşun hadi hehe." yaparak gittiler.

"O it abin tekrar seni ararsa bana söyle." Dedi.

"Tamam." Dedim kafamı sallayarak.

Sonra arkasını döndü ve tereddütlü bir şekilde bir bana bir de arabasına baktı.

"Ne oldu?"

"Şey."

"Ne?"

"Bugün çok güzeldin. Yani normalde de güzelsin de. Bugün biraz farklıydı işte." Dedi utana sıkıla.

Söylediği şey kalbimin teklemesine sebep olmuştu. Kalbimin tepkisine anlam verememiştim. Sadece iltifat! Başka bir şey yok. Shhh sus!

"Teşekkür ederim." Dedim zorla gülümsemeye çalışarak.

"Görüşürüz." Deyip hızla arabasına binip gitti.

Bende kendime gelince içeriye geçtim.
Bizimkiler kendi köşelerine çekilmişti. Bende kendimi yatağıma bırakarak günün tüm yorgunluğunu üstümden atmaya çalıştım. Ama Yağmur'un söyledikleri aklımdan gitmiyordu.

Bugün benim için endişelenmesi,gitmeden önce söylediği şeyler. Sürekli aklımda dolaşıyordu. Yağmur'u düşündükçe yüzüm yanmaya,kalbim hızlanmaya başladı. Kafamı yastığa bastırıp düşüncelerimden kurtulmaya çalıştım. Kısa bir süre sonra artık nefessizlikten mi,yoksa uykum geldiği için mi bilmiyorum göz kapaklarım ağırlaşmaya başlamıştı...

BİR KAÇ GÜN SONRA

Sonunda isteme günü gelmişti. Keşke hiç gelmeseydi. Günler hızlıca geçip gitmişti.