My Cousin (gxg)

20.Bölüm

Eyla'yı görünce hemen silahı belime geri koydum. Allahtan yaptığım işi bilenler vardı tek.

"Ne arıyorsunuz burada?" Diye sordum boğuk sesimle.

"Asıl senin bu hâlin ne?" Diye sordu Eyla yanıma gelerek. Ardından amcam geldi. Üstüme baktığımda toz toprak içinde olduğumu gördüm.

"Arabama bomba koymuşlar patladı. Taksi de gelmedi. Sizde gelmediniz. Yürüyerek geldim." Dedim fısıldayarak. Bir yandan da ayakta durmaya çalışıyordum.

"Ne? Senin bir şeyin var mı?" Dedi Eyla beni baştan aşağı süzerken.

"Yok. Amca evi de değiştiriyorum haberin olsun." Dedim amcama dönerek.

"Ev önemli değil şuan Yağmur. Eyla kızım yürü Yağmur'u bir duşa sok." Dedi amcam.

Eyla kolumdan tutup beni odama götürdü.

"Off ne bu halin." Dedi dudağını büzerek.

"Büzme. Şuan öpemiyorum. Nerede olduğunu çözemiyorum." Dedim gülerek.

Eyla göz devirip beni hemen banyoya soktu. Dönüp ona dik dik baktığımda ne var dercesine bakıyordu.

"Birlikte mi yapacağız? Ben hallederim."

"Ha şey doğru." Dedi yanakları kızarmaya başlarken.

"E aşkım hadi çık." Dedim zorlukla.

Eyla koşar adımlarla banyodan çıktığında güldüm.

EYLA

Yağmur'u o halde görünce çok endişelenmiştim. Yürüyerek merkeze inmek ne demek ya? Deli bu kız.

Bugün doğum günü olduğu için hazırlık yapıyorduk. Aradığında ondan cevap vermemiştik. Keşke de açsaydık. Düşüncelerim beni yiyip bitirirken Yağmur odasından çıktı.

Kendini yanıma atıp ayaklarını uzattı.

"Öldün sandık lan o kadar uzun süre gelmeyince." Dedi Elif.

"Öldüm tabii lan. Ayaklarım su toplamış." Dedi ağlamaklı bir sesle.

"Ah be keşke açsaydım telefonunu." Dedi babam.

"Keşke be amca. Neyse de siz niye buradasınız." Dedi doğrularak.

"Hani bugün senin doğum günün? Hatırladın mı?" Dedi Elif.

Yağmur bir süre düşünürcesine durdu.

"Doğum günüm mü?" Diye sordu hayretle.

"Evet?"

"Kasımın 29'u mu bugün?"

"Evet." Dedi babam.

"Vay be 20 olduk." Dedi arkasına yaslanarak.

"Yaşlanıyorsun lan." Diye gülmeye başladı Elif.

"Diyene bak. Sen benden 3 ay büyük değil misin? Sen benden daha yaşlısın."

Elif bozulup sustu. Yağmür gülüp son kalan enerjisiyle koluna vurdu ve geri yaslandı.

"Pasta var değil mi? Çok acıktım. Hadi yiyelim. Yerken de yolda başıma gelenleri anlatayım size." Dedi gülerek.

Hepimiz kendimize gelerek ona ayak uydurduk. Yaptırdığımız pastayı Yağmur ile beraber kesip herkese dağıttık. Yorgun olduğu için ona kalkmamasını tembihlemiştim ama hanımefendi hemen peşimden koşup yardım etmişti.
Yağmur gece boyunca yolda yaşadıklarını anlatarak bizi güldürmüştü.

~~~~~~~

Babamdan zorla izin almıştım. Bugün Yağmur ile kalmak istiyordum. Bizimkileri gönderdikten sonra mutfağa gittim. Yağmur neredeyse oturduğu sandalyede uyuya kalacaktı.