My Cousin (gxg)

8.Bölüm

YAZARIN AĞZINDAN
"Emre bırak kolumu! O gün konuştuk hallettik daha ne istiyorsun?" Dedi Eyla.

"Emre bırak kızın kol-" Yaren lafını tamamlayamadan bir yumruk belirdi havada.

Yağmur bir yumrukta yere sermişti Emre'yi.

"Yenge vallahi tutamadım davarı,kusura bakma." Dedi Elif,Eyla'ya.

O sırada Eyla ne olduğunu daha çözememişti. Korkuyla Emre'ye baktı.

"Ulan piç,o gün sesimi çıkarmadım. Ama bugün elimden kimse alamaz seni." Dedi Yağmur,Emre'yi döverken.

"Yağmur,yeter artık. Dur!" Dedi Eyla kendine gelerek.

"Yağmur! Bırak Emre'yi." Dedi Eyla, Emre'yi kurtarmaya çalışırken.

"Dur,dur. Yeter lan çocuğun yüzümüze bakacak gururunu bırak bari." Dedi Elif,Yağmuru tutarken.

Emre zar zor yerden kalkıp hızlı adımlarla,korku içerisinde gitti. Elif, Yağmur'un kollarını tutarak hareket etmesini engelledi.

"İyi dövememişsin. Bir tane kan yok. Neyse dur artık kuduz köpek gibi dolaşıyorsun." Dedi Elif.

Yağmur hiçbir şey demeden kollarını kurtarıp üstünü düzeltti. Sakinleşmeye çalıştı.

"Sen, beni falan mı takip ediyorsun?" Dedi Eyla hiddetle.

"Ne alaka?" Dedi Yağmur.

"Her yerden çıkıyorsun maşallah. Ayrıca yardım isteyen de olmadı. Çocuğun yüzünü dağıttın." Dedi Yağmur'u ittirerek.

Yaren arkadaşına "mal mı bu?"der gibi bakıyordu.

"Sen şuan onu mu savunuyorsun? Hani kolundan tutup çekiştiren çocuğu. Onu mu savunuyorsun bana?"
Dedi Yağmur.

"Evet! Savunuyorum. Yaptığını takdir etmemi mi bekliyordun? Sen kimsin,ya da sen o çocuğu dövme hakkını kendinde nasıl bulabildin?"

"Eyla,saçmala. Kız Emre'nin elinde kurtardı bizi." Dedi Yaren.

"Sen karışma Yaren."

"Demek öyle Eyla. Peki." Deyip gitti Yaren.

"Yaren! Nereye gidiyorsun?" Diye bağırdı arkasından Eyla.

"Yürü gidelim." Dedi Yağmur, Elif'e.

"Yağmur,dur." Dedi arkasından Eyla.

Eyla o zaman anlamıştı hayatının en büyük hatasını yaptığını. Onu önemseyen insanları,onu aldatan ve önemseyen birisi için kırmıştı.

EYLA

Eve döndüğümde bizimkiler akşam yemeği için beni bekliyordu. Babama söyleyip,akıl almak istiyordum. Babam böyle işlerde benden daha iyi. Biraz anneme çekmiş olabilirim. Ama babam anlatınca ne tepki verecek diye de korkuyorum.

"Baba,yemekten sonra konuşalım mı?" Dedim.

"Olur kızım. Konuşalım." Dedi babam gülümseyerek.

~~~~~

Babamla beraber yemekten sonra çalışma odasına geçmiştik. Olanların hepsini anlatmıştım. Sessizce beni dinlemişti. Hâlâ da sessizce oturuyordu. Düşünüyormuş gibi duruyordu.

"Kızım,öncelikle Yağmur'un eline koluna sağlık. Bilsem bende döverdim." Dedi babam.

"Eyla,farkındaysan Yağmur artık senin gelecekteki eşin. Bunu anlayabiliyorsun değil mi? Artık sen Yağmur için korumak istediği küçük bir kardeş değilsin. Sen artık Yağmur için korumak istediği bir eşsin. Sen kabullenemedin bunu farkındayım. Fakat Yağmur çoktan kabullendi. Senin için her şeyi yapmaya hazır birisi. Emre iti için başkalarını üzme."