Kanlı Oyun (+18)

Bitiş Ve Başlangıç

Eveeeet karşınızda yeni kurgum, aslında bu kurguyu yazarken aklımda çok farklı şeyler vardı olaylar falan hep farklı yere kaydı jddslsl olsun bence güzel oldu.

Neyse sizi sıkmayayım iyi okumalarrrrr.✨

Etkileşim gösterirseniz beni çok mutlu edersiniz. ✨

Bu alana başlama tarihinizi yazabilirsiniz.

::::: 🧡 ━━━━━━━━━━━━━━ 🧡 :::::

Bitiş Ve Başlangıç

Kusursuz bir cinayet nasıl gerçekleştirilir?

Haykırışlarım karanlığı delerken, Yeliz kollarımda ölü bir şekilde duruyordu. Çığlıklarımı duyan insanlar etrafımda toplanmaya başlamıştı. Selin'in ambulansı aramaları için birilerine verdiği komutları duyabiliyordum. Ellerim titriyordu. Yeliz'i göğsüme daha çok bastırdım. Kızların tiz çığlıkları, erkeklerin şaşkınca küfredişleri hepsi kulağımın içinden girip beynimde dolanıyordu.

"Evet, Altundağ üniversitesi." Ali telefonu Mete'ye verip yanıma çömeldi. "Leya bana bırak." Dediğini yapıp kollarımı Yeliz'in bedeninden ayırdım. Sarı elbisemin çamur içindeki eteklerini tutup destek almaya çalıştım.

Ali Yeliz'in nabzına bakıyordu, bileklerine dokundu en sonda boynundaki şah damarına baktı. En soğuk kanlımız kendisini kaybediyordu bunu titreyen ellerinden anlayabiliyordum.

"Hayır, Hayır. Uyan Yeliz! Yeliz lütfen uyan!" Çaresizce Yeliz'in bedenini sarsıyordu. Fatih elini Ali'nin omuzuna koyup sıktı. Ambulans seslerini duyunca üniversitenin girişine kaydı gözüm. Kırmızı mavi ışıklı araba bayırdan aşağı inip yanımızda durmuştu.

"Arkadaşlar açılın! Açılalım lütfen!" Ambulansın arkasından gelen polis arabasından çıkan polisler Yeliz'in bedeninin yakınında bulunan insanları kibarca uzaklaştırıyordu.

Fatih Ali'yi ayağa zar zor kaldırmıştı, bense ağlamaktan gözleri yanar bir vaziyette Mete'nin kollarının altındaydım. Dört arkadaş beşincilerinin ölü bedenini izliyordu.

Günlerdir içimde bir karanlık vardı, evet benim içim hep karanlıktı ama bu seferki farklıydı, sanki olacakları hissetmiştim.

✦

Ali hastanenin beyaz zeminine sere serpe yayılmış oturuyordu. Kafasını yanındaki siyah deri koltuğa yaslamış ameliyathanenin kapısına bakıyordu.

Mete koltukta oturmuş dizlerini sallıyordu. Onu izlerken başım dönmüştü. Fatih anlamış olacak ki bedenimi kendine doğru çekti. "Uyu güzelim. Dinlen." Bu dedikleri eğer normal bir zamanda olsaydık şok geçirmeme neden olurdu ama biz normal bir zamanda değildik ve bizim bundan sonra normal bir zamanımız olabilir miydi? Çok meçhul.

Kafamı karnına koyup olduğum yerde uzandığım esnada ameliyathanenin kapısı açıldı. Beyaz sakallı bir doktor ve yardımcısı olduğunu düşündüğüm kişinin yanına resmen koştuk. Adamın mavi gözleri benim elalarımla buluşunca her şeyi anlamıştım.

"Yeliz iyi mi?" Ali'nin umutla bekleyişine ağlamak istedim bir kez de.

Hastaneye geldiğimizde Yeliz'in nabzının yavaşta olsa halâ attığını söylemişlerdi. Çığlıklarımı duymuştu belki de.

Doktor konuşmaya başladığında pür dikkat onu dinliyorduk.

"Arkadaşınız aşırı dozda uyuşturucu kullandığından dolayı kalp krizi geçirmiş. Elimizden ne geldiyse yaptık ama maalesef hayata tutunamadı, başınız sağ olsun." Dedi ve gitti. Uyuşturucu demişti. Benim kız kardeşim uyuşturucu yüzünden ölmüştü ama Yeliz uyuşturucu kullanmazdı ki.