ÂŞEKA

2.Bölüm

Selamünaleyküm
Herkese mutlu, huzurlu, sağlıklı günler dileyerekten bölüme geçiyoruz efendim

HÜMA NUR KAYA

"Eveet o beklenen gün geldi ev halkı" benim sesime uyanıp gözlerini ovuştura ovuştura benim değimimle ev halkı olan Elçin hanım odasının önünde durup beni inceledi, etrafımda döndüğümde gülümseyerek baktı.
"maşallah maşallah ne güzel olmuşsun birtanem"

Dediğinde kıkırdıyarak öpücük yolladım ve istifimi bozmadan kolundan tutup mutfağa yönlendirdim, kahvaltı masasına oturttuğumda masayı inceledi.
"Ne zaman hazırladın bukadar şeyi" gözlerini kısmış bakan Elçini esgeçip çayları doldurmaya başladım.

Sabah namazında kalktım sıkıntıdan uyuyamadın dersem çok kızıcağı için ses çıkarmadım.
Kahvaltı faslını hızlıca bitirdikten sonra baş örtümü sıkıca yapıp götürülmesi gereken her şeyi alıp evden hızlıca çıktım.

Yarım saatin sonunda hayallerimin gerçek olduğu yere, defilenin olduğu binaya varmıştım.

...
Saatler su gibi akıp giderken herşey bitmek üzereydi yavaştan da davetliler gelmeye başlamıştı
Bende hemen üzerimi düzeltip, derin bir nefes alarak davetlilerin yanına ilerledim.

Tanıyıp tanımadığım herkese selam vermeye çalıştım, çoğuyla sohbet etmeye çalışsamda bazı insanlar nekadar güzel yüzlü sevecen olsalarda bazıları o kadarda kötü karşılamışlardı beni.

Bu durum morelimin bozulmasına yeterken,biraz olsun kendime gelmek için bahçeye hava almaya çıktım.
Bir banka oturduğumda etrafı incelemeye başladı gözlerim, güzel bir yerdi, ağaçlık bir kesimde olduğundan huzur veren bir etkisi vardı, yüzüme esen rüzgarla gözlerimi kapattım.. hava yavaştan sonbahara dönerken esintili günler yüzünü göstermeye başalamıştı,en çok sevdiğim günlerdi..

Bir vakit orada durduktan sonra ayaklandım, binaya ilerlemeye başladığımda dikkatimi etrafta dolaşan bir askeri arabası çekmişti.
İçi gözükmediği için hiç bir şey anlamadığımdan adımlarımı hızlandırdım, içime düşen kötü hissiyatlarla hemen içeri girdim.

İçeriye adımımı attığımda yüzüm aydınlanırken konukluları karşılayan esine selam verdim. İçerisi ışıl ışıldı. Arkadan hoş bir melodi çalıyordu. Defilenin olucağı platform iki üç basamak yükseteydi ve Konuklar onun çevresinde belirlenen koltuklarda yerlerini almaya başlamıştı.

Çoğu zaman hayalarimi süsleyen bu salon şu an ayaklarımın altındaydı ve benim tasarladığım tasarımlar bir az sonra sahnede gösterilmeye başlıcaktı.

Heyecanımdan küt küt atan kalbimi sakinleştirmek için derin bir nefes aldım, terliyen ellerimi yok sayarak sahneye doğru ilerledim.

...

Defile başlamış ve sürmeye devam ederken gururlu anneler gibi gözlerim dolu podyumu izliyordum..

Etrafda yanıp sönen ışıklar, alkış ve konuşma sesleri içerisinde ezberlemeye ve dilimin alışmasını istediğim sözlere döndü gözlerim.
Tek tek okumaya başladığımda bana büyük etkisi bulunan ve aslında bu defileyi yapmamı sağlayan Esin belirtmişti.

Elimdeki yazılarla dolu olan kartı yanıma koyup güven veren ellerini elimin içerisinde buldum .
O da biliyordu ne kadar sıkıntı yaptığı mı, biraz fazla kafaya takan bir insan olduğumdan hep beni sakinleştirmeye çalışırdı, ilk defa yaşanak şeyler beni çok sıkıntı yapmamı sağlıyordu.

İkimizde birlikte sahneye bakmaya devam ettiğimde beklenen sonuç hızlı geçen bir zamanla kendini belli etmeye başlamıştı.

...

Beklenen bölüme son konuşmayı yapmak için sahneye çıkıcağım ana gelmiştik yavaş adımlarla Esinin yanından sahneye ilerledim. kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı beni hiç şaşırtmıyacağı şekilde de devam etti. sahneye çıkan basamakları yavaşça çıktığımda etrafı yokladım herkesin gözü bendeyken sakin kalmaya çalışarak basamağı son adamına dokundu ayaklarım.

Sanki her şeyin sonuymuş gibi hissetmeye başlamıştım, bütün emeklerimin en son durağıydı bu son basamak emeklerin, saatlerce uykusuz kalan gözlerin, yapılacak çizimler için kafa patlattığım o tasarımların son durağıydı.

Sahneye adımımı atamadan bir ses işittim, içimdeki o kötü hissiyatların sesi olmuştu sanki, patlayacak gibi hissettiğim kalbimin patlayış ani gibiydi ve evet şu anda hayallerimin ve benim yıkılış anımdı sahnenin tam ortasında kor gibi yanan ateşimle yerlebirolmuştum.

Yüzüme yakınateşten ötürü ve patlayan bombanın etkisiyle arkaya doğru düştüğümü ve ben yere kapaklanmadan birinin ellerimi belime dolayıp, göğsüne çektiğini hissettim

Anında kulağımın dibinde biten silah sesi ile bulunduğum bedene daha çok sığındım. ..
Son duyduğum da mayıştırıcı bir sesle "Şşş.. sakil ol" diyerek beni sakinleştirmeye çalışan bir erkek sesiydi...

DEFİLEDEN 1 SAAT ÖNCE

ARAF DEMİR EROĞLU

"Komutanım adı HÜMA NUR KAYA,
defileyi düzenleyen kadının kendisi
Saat 20.00 da defilenin kapıları açılıcak ve gece başlicak 100'ü geçgin konuk ağırlanıcak..
Defilenin yapılacağı bina şehre uzak bir alanda, etrafta ağaçlık bölge çok,eğer patlama riskini göze alırsak dikkatli ve temkinli olmamız gerek.

Ayaz Binanın remini gösterdiğinde dikkatlice inceledim.
"Bina içerisinde sahne, sahnenin arkasında 10 tane oda ile yukarıda sahneye bakan kısımda da normal odalar ve lavabo bulunuyor.
Sahne arkasın da bir giriş çıkış alanı daha var ve o kısım tenha bir alana çıkıyor komutanım .."

Lafını sonlandıran Ayazadan tableti aldığımda bir kaç fotoğrafa daha deyindi gözlerim, sıkıntı bir durumdu.

Yapılması gereken büyük operasyonla karşı karşıyaydık ve bu bilgi neredeyze çok yakın bir zamanda iletilmişti.
İçerideki olan bir modelin bizim aradığımız teröristlerin kaçakçısı olduğunu öğreneli hatta saatler oluyordu.

" komutanım bence sahneyi gören ikinci kata keskin nişancı yerleştirelim.
Alparslan ve ayaz arka taraftaki giriş çıkışa hakim olurken
Geri kalanımız içeride ki olacak durumlara karşı tedbir alırız"
Diye devam etmişti Ömer Asaf..

"Ama içerideki planlarını bilmiyoruz
İki olasılık var ya kadın kendisine bomba yerleştiricek yada salonun etkilenecek bir alanına
Başka türlüsü olamaz" olsıkları Derya söz konusu ederken elimdeki tableti masaya itekleyip doğruldum.

"O zaman plan şu Derya sen içerideki odalarda hakimiyetini sağlayıp kadının planını bize aktarmaya çalışıcaksın, Ömer Asaf'ın da dediği gibi arkadaki giriş-çıkıştan siz sorumlusunuz, geri kalan kısım benimle içeriye davetli olarak girecek"

Sözümü tamamlayıp ayağa kalktığımda silahımı kontrol ettim, hepsi birden benim ayağa kalkınca timime döndüm.
"Herkes görevini anladıysa, 5 dakika içerisinde dışarıda olun, eksik bir şey istemiyorum" aracın kapısını açıp dışarı adımımı attığımda rüzgar yüzüme çarpıp ürpermeme neden oldu.

...

Bu bölüm bu kadar dı
Yavaş yavaş başlıyoruz kemerleri bağlayın

Oy vermeyi unutma
👇