ÂŞEKA

13.Bölüm

Nabersiniz canlarım?
Beni sorarsanız ben şükür iyiyim.
Evet hal hatır sorduğumuza göre
Bölümümüze geçebiliriz
Bu bölüm artık bişeyler olsun istiyorum haydi hayırlısı.
Bismillah

ARAF DEMİR EROĞLU

Burnumun acısıyla yeri boyladığımda bunların olucağını bildiğimden gülmeye başladım.
"Sen ne kadar bu durumu kabullenmesende ben senin kardeşini seviyorum ve bu ömrüm boyunca da değişmicek."

Yüzüme atığı yumrukla tekrar düşücekken yakalarımdan tutup düşmemi engelledi.
"Biz bunları konuştuk Araf sana tahammülüm varsa kardeşimin hatrınadır dedim ama sen benim karşıma geçip her fırsatta aynı konuları açıp duruyorsun.Senin kardeşimi sevmen bişeyi değiştirmez buna ben izin vermediğim sürece hiç bir halt yapamazsın"

Dediği şeyler sinir kat sayımı arttırırken bu sefer yüzüne yumruğu ben geçirdim.
"Sanane lan Sanane, bu kız senin kararlarınlamı ilerlicek, geçiceksin o işi. Bu gün bilemedin yarın konuşucam ben onunla ve sen çeneni kapatıp onun vereceğe kararlara saygı duyacaksın ve onu bu konuda daha fazla üzüp ağlatmicaksın.Eğer ki devam edersen o zaman işte senin ile fena bozuşuruz karan deniz".

"kurban oluyum komutanlarım yapmayın etmeyin"
Diyerek bizi tutmaya çalışan yavuz ve ayazı es geçip durmama neden olan dolu dolu gözlere baktım.

Sessiz bir şekilde "kurban olıyım yapma be Nurum"
Onun bu şekilde beni görmesi hiç hoşuma gitmezken, içimdeki o yanına gidip yaşla dolu gözlerini öpme hissiyatını bastıramıyodum.

Bunlar için az daha sabır lazımdı ama sabrın son demleri oynanıyodu.

"Hadi lan, ben buna izin verdimde,
sen sordun beni severmisin diye.Sevmem dediği vakit ne halt işliceksin"

Kelimeler tek tek beynimde dönerken yüzüme hüzünle bakan Nur yüzlüme baktım.

Haklıydı belki beni sevmezdi,beni reddederdi, belki de senin gibi bir adamı sevmem bile derdi.Lakin ben onun yüzüne bakınca umut buldum dedim belki sever,belki sevilmeyi bilmeyen bu adamı o sever, belki beni kabul ederde o sımsıcak kalbinin bir köşelerinde bende yer edinirim diye çok düşündüm. Kafamı patlatıcak seviyeye bile geldim.Ama bugün o söylediği sözler beni o kadar etkilediki meftunu oldum.

Allahım dan tek isteğim o beni kabul ederse ona layık olmaktı,hayal ettiği o güzel aşkı yaşatmaktı.Sadece tek bir şans bekliyorum tek bir şans.

Olmasını istemediğim o sonları sarf etti dilim.
"Eğer öyle bir ihtimal olursa bilki beni hiç bir zaman yanında, yamacında görmessin.Onu kalbimde, tek başıma sevmeye devam ederim,kimseyi rahatsız etmeden"

Benim böyle bir şey diyeceğimi bilemediği için afallamıştı en sonunda bu kargaşanın içine Aybars albayım ve Haldun abide eklenmişti.

"Lan oğlum sizi iki dakika yalnız bırakmaya gelmiyor,küçük çocuklar gibi kavgaya tutuşuyosunuz,bune lan"

Kafamı yere eğip bu hengamenin bitmesi için daha fazla konuşmadım.

"Neyin kavgası bu, neyi alıp veremiyorsunuz,Araf, Karan cevap versenize oğlum biraz önce deli gibi bağırıyordunuz.
Herşey yetmezmiş gibi birde Düğün günün de bunu bari yapmasaydınız insanlara mahçup olduk resmen."

Diyen Haldun abiye baktım haklıydı lakin benim sabrım kalmamıştı,kimse kusura bakmasın.

Yanıma gelip konuşan Albayıma baktım.
"Gidin şu yüzünüze bir pansuman yaptırın sonrada hemen askeriyeye.Size bir ceza şart oldu maazallah başı boş bırakmak olmuyor artık.