ÂŞEKA

10.Bölüm

10.bölümümüz hayırlı olsun.

Bir kaç gündür atamamıştım uzun bir  bölümle bu arayı kapatmaya geldim.

Bu arada yorumlarınız benim için çok değerli ve bana çok motive veriyorsunuz.Yorumlarınızı esirgemesseniz çok mutlu olurum:)

Haydi bakalım Bölüme
Bismillahirrahmanirrahim

                    HÜMA NUR KAYA

Askeri Üssün önünde durup etrafa baktım.Çocukluğum burda geçmişti resmen.Babam abimi buraya getiriceği vakit abimin koluna yapışır benide götür diye ağlardım.

Oda"Orası oyun parkı değil Hüma, ben orada senimi eğlendiricem, eğitim mi görücem" derdi.
Tabi benim gibi söz dinlemez bir kardeşi olduğu için yanında götürmek zorunda kalıyordu.

Aslında biraz da tırsıyodu çünkü o bana kızdığında soluğu hep Aybars abi ve Babamın yanında alırdım.
Her kavga ettikten sonra sarılır
"Tamam ağlama,bak hem sana çikolata getirdim" der gönlümü alır.Sonrada kimseye söylememem için benden söz alırdı ama ben yine gider söylerdim.

Anılar aklıma gelmeye başladıkça yüzüm de gülücükler açıyordu.Tamam güzel bir çocukluğum olmasada iyi bir ailem olmuştu.Beni her zaman ayakta tutan şeyde onların varlığıydı.
Bunun için Allah'ıma ne kadar şükür etsem azdı.

En sonunda içeriye adımladım.
Külübede duran asker onaylayınca içeri girdim.
İlk baş Babamın yanına gidicektim abimle konuşmam gereken konular vardı.
Aybars Albay ismini görünce tıktıklatıp içeri girdim.

"Ooo kimler gelmiş böyle kimler" diyerek ayağa kalkan Aybars abiye sarıldım sonrada babamın yanına gidip bir güzelde ona sarıldım."Bakıyorumda toplanmışsınız,ee tabi zümra hanım babişimi evden kovmuş.Bende hayırlı bir evlat olduğum için kıyamadım ve size güzel mi güzel yemekler getirdim."

"Geç sen dalganı geç,sanki evden kaçarak geldiğini bilmiyorum ben"
Gözlerini kısmış bana bakan babama baktım haklıydı canımı kurtarmış bile olabilirdim.

"Tamam, işin bir kısmı böyle olabilir. Ama napabilirim sordukları soruları görseniz mermi yemekten daha beter olduğunu anlarsınız.Hem bu ayakla bu kadar yol gelmişim teşekkür bile etmiyorsunuz"

Diyerek yüzümü düşürdüm onların yanında küçük kız çocuğu gibi davranmak hoşuma gidiyordu.
"sağol güzel kızım benim" diyip beni göğsüne çekmişti babam ee tabi bende hemen ona sokulmuştum.

Geri çekildiğimizde oyalanmadan poşetin içindekileri masaya koydum
"Haydi size afiyet olsun benim uğramam gereken bir tanecik abim var geç olmadan yanına gidiyim."

Onlarla vedalaşıp abimin odasına gittim.kapıyı tıktıklatıp bekledim. Onay sesi gelince içeri girdim.
"Süpriiizz, canın kız kardeşin geldi abicim."
Elimdekini yere bırakıp boynuna atladım.
"Kız dur,bu kadar mı özledin beni"
"Valla özlenmicek bir adam değilsin."
"Ee tabi" diyerek beni onaylayınca geri çekildim.
"Evet, egomuzuda tatmin ettiğimize göre her şey tamam demektir"
"Allah Allah" diyerek yanağımdan makas aldı bende poşete uzandım.

"Sana canım annemin yaptığı yemeklerden getirdim"
Tam elimden alıcakken geri çektim
"Annem dediki ordakilerinde canı çeker yavrularımda yesin boğazlarından düzgün bir yemek geçsin dedi."

Tabi abim bişeyleri paylaşmayı sevmediği için hemen kaşları çatıldı.
"Zıkkım yesin onlar"
Ayıplar bir şekilde baktım
"Sen ne kadar terbiyesiz bir çocuk oldun ya.Bence seni ben babam gile söyliyim de ağzına acı biber sürsünler."