Hate to Love You || Kyungyeon

13

Junmyeon
"Oğlum"
"Biz hastaneye geldik"
"Kimse yoktu eve çıktı dediler"
"Evin adresini öğrendik evde de kimse yoktu"
"Spamlandınız mı siz amk"

Chanyeol
"ĞPDKFAŞLSDGAŞLSKDGALKSDGAĞPEFKLASD"

Momo
"Gülme efekti gibi geçme alttan alttan"
"Salak"

Nayeon
"Pozitifliğine hayranım Momocuğum her zamanki gibi"

Momo
"Sağ ol."

Jihyo
"Eee ne yaptınız yani"

Nayeon
"Babama geçtik"
"Her şey daha huzurlu"

Jongdae
"Kanka annen yetmedi sana şimdi bir de üvey anne gazabı çekersiniz"

Baekhyun
"Kanka aradaki fark şu ki"
"Üvey annemiz bize daha iyi davranıyor."

Nayeon
"Babama da hayret ediyorum annemden sonra nasıl böyle bir zirveye çıkabildi diye"
"Biz eve geçecektik kadın gelip zorla ikna etti bizi"
"Hayret ediyorum gerçekten"

Baekhyun
"Oğlum üvey annemin çocuğu var ya"
"Dünyanın en tatlı çocuğu amk hayat enerjim arttı"

Jongdae
"Dün bayağı düşüktü ama"

Momo
"Senin yapacağın dark mizaha sıçayım Jongdae"
"PARDON FALAN DA YOK"

Baekhyun
"Git kendini at bir yerden Jongdae"

Dahyun
"Eee orada mı kalacaksınız siz şimdi"

Nayeon
"Dubucum evdeki yüksek gerilim hattı ne zaman biter bilmiyorum o zamana kadar evet"

Baekhyun
"Yani muhtemelen buraya yerleşiyoruz demek bu"
"Junmyeon siz de buraya gelebilirsiniz kanka"

Junmyeon
"Hafta sonu şimdi olm herkes evdedir sonra hallederiz"

Nayeon
"Ben dünyanın en tatlı üvey kardeşini alıp evden çıkarım sıkıntı yok"
"Hayatımda gördüğüm en tatlı canlı amk"

Tzuyu
"Emin ol ikna olduk kanka tatlı olduğuna"

Nayeon
"Gerçekten tatlı"

Dahyun
"Ya evde olsanız ben gelir giderdim aklım kaldı şimdi"

Baekhyun
"Aşkım babam Dahyun nerede niye gelmedi diye soruyor."

Dahyun
"GELİYORUMUŞUM"

Dahyun çevrimdışı

Momo
"Çok garip bir çiftsiniz."

...

Odada Baekhyun, Dahyun ve ben oturuyorduk. Diğerleri de akşam uğrayacaklardı ama Dahyun duramamıştı haliyle.

"Okuldakilerin haberi bile olmuş." dedi Dahyun ve telefonu bize çevirdi "Sınıftakiler soruyor."

"Bu okulda her şey neden bu kadar kolay yayılıyor?" diye sordum diyerek göz devirdim. Dahyun da güldü  hafifçe "Başımızı en çok bu hız yaktı tabii."

"Ne demezsin." diyip telefona çevirdim kafamı tekrar. Konuşacak çok önemli bir konu olmasına rağmen hiçbirimizin konuşası yoktu o yüzden kimsenin sesi çıkmıyordu.

Birkaç dakika sonra kapının çalınmasıyla doğruldum "Efendim." diyerek. 

Kapı yavaştan açılıp aradan Minju'yu görünce gülümseyip "Söyle ablacım." dedim. Minju, üvey annemizin kızı. Tamamen üvey kardeşimiz ama o kadar tatlıydı ki dayanamıyorduk ikimiz de.

"Başka arkadaşınız gelmiş babam haber vermemi istedi." dediğinde Dahyun'a döndüm anlamsız bir bakışla "Akşam gelmeyecekler miydi?"

"Junmyeon ve Chanyeol öyle konuşmuş Chanyeol bana öyle söyledi." dedi Dahyun da benim bakışlarımın aynısını takınarak. Sonra da onunla aynı anda kalkıp kapıya gittik.

Ama manzara hiç görmek isteyeceğim türden değildi.

Çünkü kapıdakiler Chaeyoung ve Jongin'di.

Görmek isteyeceğim son insanlar bile değillerdi, hiçbir tepki vermeden onlara Dahyun'a dönüp sordum "Sen idare edebilir misin?"

"Merak etme." dediğinde Minju'yu kucağıma alıp onun odasına girdim hızlıca. Yüzsüzlükten başka bir şey değildi yaptıkları. Sanki o kadar şeyin üstüne bir geçmiş olsuna geldikleri için affedecektim.

"Onlar senin arkadaşın değil mi?" diye sordu Minju. Kafamı iki yana sallayıp gülümsedim "Onlar abinin arkadaşları benim değiller."

Daha fazla soru soracaktı ama cevaplayacak halim pek yoktu. Telefonumdan bir oyun açıp oyalamaya başladım onu sadece.

Ama gitmek bilmiyorlardı.

On beş dakika civarı geçmişti tahminimce, kapının çalınmasıyla gittiklerini düşündüm ama Dahyun kapı çalmazdı.

"Girin." diye seslendiğimde Chaeyoung önce kafasını içeri uzattı sonra da içeri girdi benden cevap beklemeden. 

Sinirle derin bir nefes alıp Minju'ya döndüm ve telefonu tamamen ona verip hafifçe omzundan ittirdim "Sen içeri gidip beni biraz bekle ben birazdan geleceğim."

İtiraz etmeden çıkıp gitti zaten. Ben de sinirle Chaeyoung'a döndüm "Baekhyun'u görmeye geldiyseniz geldiniz benimle işin ne?"

"Çok iyi biliyorsun işimin ne olduğunu." dedi pişmanlıktan bayılacak gibi bir ses tonuyla. Arkama yaslanıp bacaklarımı kendime çektim ve omuz silktim.

"Nayeon ben gerçekten çok pişmanım seni de dinlemem lazımdı çok özür dilerim." dedi Chaeyoung bir anda. Sinirim bozulmuştu, kahkaha attım yüksek sesle. Chaeyoung tepki vermeyince de doğrulup konuştum "Özür diledin yaşanan her şey bitti gitti mi şimdi Chaeyoung?"

"Nayeon lütfen." dedi ağlamaklı bir sesle. Yüz ifademi bozmayınca da elini elime uzattı ama ben geri çekince durakladı "Ben gerçekten sana zarar verecek bir şey yapmadım sadece Kyungsoo haklı geldi bana."

"O haklı bulduğun Kyungsoo yüzünden neler yaşadığımı biliyor musun sen?" diye sordum sert ve alaylı bir tonla. Gözleri zaten doluydu, ben böyle yapınca da doğruldu olduğu yerde ve gözyaşlarını serbest bıraktı artık. Tepkisizce izliyordum, böyle yapmak istemiyordum ama beni buna mecbur bırakmışlardı.

"Çok özür dilerim gerçekten çok pişmanım çok özür dilerim." dedi ve ben engel olamadan bana sarıldı ama ben çevik bir hamleyle ayrıldım ve ayağa kalktım "Benimle muhattap olma da ne kadar vicdan azabı çekersen çek." dedim ve sinirle odadan çıktım.