Dream Waterfall | MinSung

-13-

___________________________________________

~{Yazar}~
___________________________________________

Tanrım;

Bu gece bana uzun süredir göremediğim ablamla buluşma şansı verir misin?

Genç adam önünde ki uzun yolda ağır ağır yürüyordu. Çok kararsızdı. Ya çok ağladıysa ablası? Ya onu affetmezse?

Ama o Sulli. Han Sulli. O Han Jisung'un biricik ablası. Meleği.

Jisung her zaman buluştukları şelalenin başında görmüştü ablasını. Heyecan ve korkuyla adımlarını hızlandırdı.

"Abla! Ablacığım!"

Sulli kardeşine döndü hasretle. Onun da birtanecik kardeşi gelmişti. Çok özlemişti.

"Jisung! Seni çok özledim sincabım."

"Abla ben çok özür dilerim. Anlatacak çok şeyim var."

İki kardeş şelalenin başında oturup konuşmuşlardı. Jisung neden ablası ile buluşamadığını anlatmıştı. San hyungun gittiğini, Minho ile yaşadığını, aralarında olan o ufak* şeyleri, yeni arkadaşlarını her şeyi anlatmıştı.

"Jisung. Zamanı geldi."

Sulli derin bir nefes alıp şaşkınlıkla bakan kardeşinin ellerini tuttu.

"Bak kardeşim, Minho, Lee Minho senin ruh eşin. Ben öldükten sonra Tanrı senin kaderine onu yazdı. Baksana her zaman yanında ben olurdum. Her şeyinle ilgilenirdim. Şimdi ise o var. Ve sen Minhoyla nihayet bir araya geldiğinde benimle artık istediğin zaman görüşemeyeceksin. Artık sadece Tanrı istediği zaman buluşabiliriz. Yani bir araya gelememe sebebimiz sen değilsin. Ama sakın Minhoyu kaybetme meleğim."

"Nasıl yani? Seni göremeyecek miyim?"

"Jisung. Gitmem gerek. Seni her şeyden çok seviyorum güzel kardeşim."

Han Jisung endişe ile kalktı oturduğu yerden. Elleri hızla ablasının ellerini tuttu. Bir günde iki kere terk edilmek istemiyordu.

"Gitme. Yeter artık sende gitme! Bir günde iki kere terk edilmek istemiyorum! Ben bunu haketmedim abla!"

"Han Jisung! Tanrı seni çok seviyor! Ablan seni tüm kalbiyle seviyor! Bir süreliğine kendine iyi bak!"

"Gitme..."
___________________________________________

Elveda...
___________________________________________