Selam millet.
Uzun bir zamandır yokum ve bölüm atmıyorum. Bunun farkındayım. Yorumlarınızı hep görüyorum. Sizi bekletmek inanın hoşuma gitmiyor ama sınavlardan sonra bir süre kafamı toparlayıp bölüm yazamadım.
Neyse iyi okumalar:)
Seviliyorsunuz<3
Oy sınırı:100
Yorum sınırı:170
Yazar'dan
"Rahat dur!"
"İstemiyorum!"
"İsteyip istemediğini sormuyorum sana!"
"Yapmayacağım!"
"Yapacaksın Vante bal gibi hem de. Bu odada kaldıkça kuduzlaşıp üzerimize saldırıyorsun. Hah bitti." Diyerek elimi bağladığım kravatdan çektim.
"Yapacaksın."
"Sebep?"
"Sebebi çok açık değil mi sence de? Yeğenin için."
"Yeğenim mi?" Dedi kaşları havalanırken. Bu gerçek onu biraz garip hissettirmişti.
"Yeğeninin böyle bir ortamda dünyaya gelmesi tehlikeli olur bence. Dış dünyanızı kenara bıraktım. İç dünyanıza bir göz at. Çocuğun babası ve dayısı asla yola gitmiyor. İnatları yüzünden. Bu yüzden senin görevin bir dayı olarak yiğeninin daha sağlıklı dünyaya gelmesi için gergin ortamı dağıtmak ve Park Jimin'le arandakı durumu yumuşatmak." Her şeyi bir çocuğa anlatırcasına tek tek anlatmıştım. Eğer anlamasa tekrar yine anlatırdım. Aslında anlıyordu ama algılamak istemiyordu.
"Dayı mı?" Diye sorduğunda Vante Jennie donup kalmıştı.
"Vante düzgün dinle beni! Saçma sapan sorular sorma!" Yumruk yaptığım elimi Vante'nin göğüsüne sertçe vurunca kaşlarını çatarak göğüsünü tutmuştu.
Tekrak vurmak için elimi kaldıracağım sırada elimi yakalayarak beni kendisine doğru çekmişti. Göğüsüm göğüsüne çarpınca kaşlarım çatışldı.
"Ne yapıyorsun bırak beni!"
Gözlerimin içine derin derin baktı bir kaç saniye.
"Tamam." Diyerek ellerini üzerimden çekti.
"Şimdi aşağıda biraz mülayim birisi olmaya çalış."
"Ben her zaman mülayim birisiyim. Bilirsin herkesi çıldırtanda bu zaten." Dedi Vante kaşlarını kaldırarak.
"Sen! Sen bana laf mı sokuyorsun?" Dedi sinirle sesini yüksekterek. Vante yüzündeki rahat ifadeyi silip kırpıştırmaya başladığı gözlerle ona sinirli bakışlar atan kadına baktı.
"Hayır, ben-"
"Kim Vante sen nasıl bir insanın karşısında olduğunun farkında mısın?!"
"Çok! Çok farkındayım!" Dedi başını aşağı yukarı sallayarak.
"Hmm... Umarım dediğin gibidir." Saçlarını geriye atarak arkasını dönüp kapıya doğru yürüdü.
"Ciddi bir şekilde hall et şu işi. Bozmadan!" Dedi son sözcüğün üzerine bastırarak. Kapıyı açarak geçmesi için Vante'nin yüzüne baktı. Vante kapıya doğru yürüdü. Kapıdan çıkmadan önce durdu ve Jennie'ye baktı.
