SOL ANAHTARI

Bölüm 3

🎼Selaam, bölümleri biraz geç atıyorum bu aralar hiç yazamadım. Bundan sonra biraz daha hızlı yazmaya çalışırım. İyi okumalar.

🎶Yüzyüzeyken Konuşuruz-Dinle Beni Bi'

"Ben markete gidiyorum anne."

"Tamam, dikkat et"

Aceleyle apartmana çıktım. Saat 4'e geliyordu, birazdan gelir diye içimden geçirir geçirmez dış kapının açılma sesini duydum. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki ellerim titremeye başlamıştı. Yavaşça merdivenleri inmeye başladım. Yine onu görür görmez karnımda kelebekler uçuştu. Sırf onu görmek için okul çıkış saatlerine bakmıştım. Eve geleceği saatlerde bir bahaneyle apartmana çıkıyordum. Sürekli onu görmek istiyordum. Aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Sınava da  bir ay kalmıştı ama pek çalışmamıştım. Umurumda da değildi açıkçası. En iyi lise Fen Lisesiydi ama orayı kazanamayacağımı çok iyi bildiğim için salmıştım dersleri. Bu sene sınav sistemi değiştiği için en kötü adrese dayalı bir liseye giderim diye düşünüyordum.

Markete gidip birkaç atıştırmalık aldıktan sonra tekrar eve geldim. Amacım zaten alışveriş yapmak değil, onu görmekti. Odama girip test kitaplarına şöyle bir baktıktan sonra kitap okumaya karar verdim. Birkaç saat kitap okuduktan sonra annemin seslenmesiyle bıraktım.

"Masal hadi gel sofrayı hazırla."

"Bu evin tek çocuğu ben miyim ya abim ne işe yarıyor acaba?"

"Sus, o dershaneden geldi yorgundur."

"Aman oğluna laf söyletme anne"

Daha çok konuşurdum da annemin kötü bakışlarını görüp susmak ve sofrayı kurmak zorunda kaldım. Ortanca çocuk olmak çok zordur. Abim büyük Cansu küçük diye bütün işler bana kalıyor. Yemekten sonra anneme bulaşıklarda yardım ederken iki gün sonra Rümeysa'nın doğum günü olduğunu söyledim.

"Yarın hediye bakmaya benimle gelir misin anneee?"

"Tamam gelirim biraz dolanmış oluruz iyi olur."

"Tamam teşekkürler" deyip yanağından öptükten sonra odama gittim.

🎼

Ertesi gün okuldan sonra hediye bakmak için hazırlanırken bir yandan da saati kontrol ediyordum. 15.56 idi. 

"Hadi anne hazırsan çıkalım."

"Tamam hazırım çıkabiliriz."

Heyecanla apartmana çıktım. Bilerek bu saatte çıkmak istemiştim. Sürekli onu görmek istiyordum. Önceden umarım bir daha görmem diyordum, şimdi ise her gün görmek istiyorum. Daha önce bir çok erkeği beğenmiştim çok şıpsevdi biri olduğum için ama bu çok farklıydı benim için. Onu görünce yaşadığımı hissediyordum. 

Dış kapının açılmasıyla kalbimin çarpması bir oldu. Yanımızdan geçtikten sonra anneme dönüp

"Anne çok yakışıklı değil mi?" diye sordum. Ben annemle arkadaş gibi olduğum için konuşabiliyordum bu konuları. Annem gülümseyip

"Şimdi de buna mı taktın." dedi. Hafif bozulmuştum ama belli etmeyip "Bu farklı, gerçekten ilk defa böyle hissediyorum anne." dedim. Annem yüzüme bakıp, "Ciddisin?" diye sordu. Hafifçe başımı sallamakla yetindim.

"Eee adı neymiş bari" 

"Bilmiyorum ki, ah keşke bilsem." dedim dertli dertli "Kaç ay oldu ama ismini bile bilmiyorum konuşmaya cesaret edemiyorum ki." Annem hafifçe tebessüm edip "Ben bir çıkıp tanışıyım bakayım annesiyle." dedi.