SOL ANAHTARI

Bölüm 6

🎶Perdenin Ardındakiler- Beni Kendinden Kurtar

Cansu'nun anlatımıyla

Kamer abinin verdiği cevaptan sonra bakışlarım hemen ablamı buldu. Ablamın gözlerindeki değişimi hemen fark ettim. Yaşım küçük olabilirdi ama olayları hemen kavrayabiliyordum. Aynı şu an her şeyi anladığım gibi. Azra masanın altından elime dokunup ablamı işaret etti bakışlarıyla. Gözleri dolmuştu ama belli etmemeye çalışıyordu. Ablamı tanıdıysam çok fazla dayanamaz ağlamaya başlardı. Hemen bir bahane uydurup eve çıkmamız lazımdı. Azraya sessizce yaklaşıp " Ben ablamı eve çıkartacağım siz devam edin oynamaya, bir şey çaktırmayın." diye fısıldadım.

"Abla lavaboya gitmem gerek kapıyı açamıyorum sen açar mısın?" diye sordum. Ablam sanki söylememi bekliyormuş gibi hemen kafasını sallayıp ayağa kalktı. Eve çıktığımızda ablam daha fazla dayanamadı ve hıçkırarak ağlamaya başladı. 

Bu haline hiç alışık değildim. Benimde gözlerim doldu ve hemen sarıldım. Ben sarılınca daha fazla ağlamaya başladı. Bu halde aşağı inemezdi. Sarılmayı bırakıp " Ben bir şey uydururum aşağı inme sen " dedim. Hafifçe başını sallayıp yatağa uzandı.

Aşağı inerken Kamer abiye çok sinirliydim. Madem sevdiği biri vardı ablamın neden saçlarını ördü ki. Ben olsam bana aşık sanırdım. Ablamın kesin kalbi çok kırılmıştı. Geceleri konuştuğumuzda ilk defa böyle hissediyorum diyordu. İlk defa aşık olmuştu. Aşk çok acı veren bir şey miydi acaba? Ben aşık olmayacağım kimseye diye içimden geçirip arka bahçeye çıktım.

Yanlarına gidip oturduğumda Kamer abi "Masal nerde gelmiyor mu?" diye sordu. Sana ne acaba mal diye geçirdim içimden. Hemen bir bahane uydurup "Sıcaktan midesi bulanmış gelmeyecekmiş." dedim. Kamer abi anladığını gösterir gibi başını salladı. Onlar oyuna devam ederken Azra kulağıma eğilip "Ne oldu çok mu ağlıyor?" diye sordu. Sessizce "Evet" diye cevap verdim.

Biraz daha oyun oynayıp sohbet ettikten sonra evlere dağıldık. Odaya girip ablama baktığımda uyuduğunu gördüm. Üstünü örtüp, yavaşça yanağını öptükten sonra odadan çıktım. Abimle bilgisayar oyunu oynarken kapı çaldı. Annem gelmişti. Hemen sarılıp öptükten sonra salona geçtik. Kucağına zıplayıp oturdum. " Ne yaptın Denizciiim yoruldun mu?" diye sordum. Annem gülümseyerek "Yoruldum bir tanem sen ne yaptın?" diye sordu. 

"Aşağı indik voleybol oynadık arkadaşlarımızla" dedim. "En çok ben sayı aldım biliyor musun?" dedim kıkırdayarak. Aslında bir sayı bile alamamıştım ama bunu söylememe gerek yoktu bence. Annem bana sarılıp "Aferin benim miniğime" dedi. Biraz sohbet ettikten sonra " Ablan nerde?" diye sordu. "Masalcım uyuyor yoruldu herhalde." dedim. Annem biliyordu ablamın Kamer abiyi sevdiğini. Olanları ablam ne de olsa anlatacağı için ben anlatmadım.

Akşam yemeği için anneme yardım ederken Annem "Masalı da çağır hadi kızım." dedi. Başımı sallayıp odaya gittim. Ablam yatakta oturup oyuncak ayısına sarılmış ağlıyordu hâlâ. Yanına oturup "Yeter artık ağlama hem sevgili değillermiş ki sadece beğeniyormuş. Bu kadar üzülme." dedim. Ablam hafifçe gülümseyip "Büyümüşte beni teselli ediyor." dedi ve burnunu çekti. Yüzümü buruşturup " Iyy sümüklü git bir burnunu sil." dedim. Ablam kahkaha atıp ayısını yüzüme fırlattı. Onu güldürdüğüm için çok mutlu olmuştum. 

"Annem yemeğe çağırıyor hadi gel." dedim. Omuz silkip "Canım istemiyor siz yeyin" dedi. Fazla zorlamayıp odadan çıkıp mutfağa gittim. "Anne ablam yemeyecekmiş siz yeyin dedi." dedim. Annem kaşlarını çatıp "Neden, bir şey mi oldu sabahtan beri odasından da çıkmıyor zaten." dedi. "Canı istemiyormuş." dedim. "Ben bir bakayım" deyip mutfaktan çıktı.

Masalın anlatımıyla

Cansu odaya gelip yemeğe çağırdığında hiçbir şey yiyecek halde değildim. Allahtan fazla ısrar etmeyip çıkmıştı. Tekrar uzanıp ayıcığıma sarıldım. Neden bu kadar canım yanıyordu. Onun tek bir sözüyle neden kahroluyordum. Aslında çok büyütülecek bir şey değildi elbette birini beğenebilirdi. Fakat onun sadece beni beğenmesini başkasına bakmamasını istiyordum. Eğer başkası varsa aklında bana hareketleriyle umut vermemeliydi. Gözümden birkaç damla yaş daha düşerken odanın kapısı açıldı ve annem girdi.