42 / chanmin

Baba seni çok özledim.

Kim Seungmin

Altı kişi olarak buluştuğumuz günün üzerinden iki hafta geçti

Ben, Chris ve Hyunjin, Jeongin stabil bir şekilde ilişkilerimizde ilerlerken, Jisung ve Minho buluştukları günden sonra yakınlaşmış ve konuşmaya başlamışlardı.

Jisung Minho'ya her şeyi anlatmıştı. Onu önceden tanıdığını ve aşık olduğunu sonra onu araştırırken yanlışlıkla hacker olduğunu söylemişti Minho'ya.

Minho en başta şaşırsa da bozuntuya vermedi çünkü her ne olursa olsun bu çocuğa karşı başka hisler beslediğinin farkına varmıştı.

Her ne kadar söylememiş olsa da Jisung Minho'nun ona sadece arkadaş gözüyle bakmadığının farkındaydı...

Chris'le evde otururken kapı çaldı.

Gidip baktığımda karşımda gördüğün kişi beni çok şaşırttı.

"Felix?"

"Seungmin. Nasılsın?"

"İyiyim. Asıl sen nasılsın?"

"İyi olmaya çalışıyorum. Babamı çok özledim ama oradan çıkacağını bildiğim için beklemeye devam diyorum işte."

"Gelsene içeri. Kapıda konuşmayalım."

Felix ayakkabılarını çıkartıp içeriye geçti.

Chris'in önünde saygıyla eğilip koltuğa oturdu.

"Merhaba Felix. Seni mahkeme de görmüştüm ama konuşma fırsatımız olmadı."

"Evet... Babam beni sana emanet ettiğini söyledi de, merak ettiğim için bir uğrayıp tanışalım dedim."

"Çok iyi yapmışsın. Sen bugün gelmeseydin bile Seungmin'le seni arayıp buraya çağıracaktık zaten. Gelmen iyi oldu."

"Bir sorun mu var hyung?"

"Hayır bir sorun yok. Sadece konuşalım istedim."

"Seni dinliyorum hyung."

"Bak Felix, biliyorsun ki baban birkaç ay daha kalacak orada... Ben babana çok minnettarım Felix. Baban olmasaydı belki de biz oradan hiç çıkamayacaktık. Bu yüzden baban benim için çok değerli. O ordan çıkana kadar sana ben göz kulak olacağım. Eğer dersen ki ben koskoca adamım bana bakmana, yardım etmene gerek yok, kusura bakma Felix ama bunu sen istersen de istemesen de yapacağım."

"Böyle bir şey söylemem hyung çünkü babam uzun zamandır yanımda yok. Babam benim tek ailem, ondan başka kimsem yok, yani bir büyüğüm yok. En başta bir büyüğün yokluğu canımı acıtmaz gibi gelse de, şimdi çok farklı, çünkü canım çok yanıyor hyung. Evet babam oradan çıkacak ama yine de şu an burda değil. O yüzden bir büyüğün bana göz kulak olması beni mutlu eder."

Chris büyük bir gülümseme sundu Felix'e.

Bana dönüp izin ister gibi baktı. Ne istediğini anladığım için hiç tereddütsüz başımı olumlu anlamda salladım.

Benden onayı alır almaz Felix'e sarıldı. Normal de böyle bir şey olsa kıskanırım ama bu durum çok farklı çünkü Chris'in Jeongin'i nasıl görüyorsa Felix'i de aynı şekilde gördüğüne eminim.

Birbirlerinden ayrıldıktan sonra Felix'in ağladığını fark ettim. Yanına yaklaşıp ben de ona sarıldım. Ona en güven verecek şekilde davranmaya çalıştım.

Bir süre sonra aklıma bir fikir geldi.

"Felix, bugün görüş günü, babana gitmek ister misin?"

"Tamamen aklımdan çıktı. Bugün salı mı?"