Bang Christopher Chan
O günki konuşmadan sonra sadece bir gün geçti. Yarın tekrar gelecekler.
Koğuş oldukça zor bir yer. Ben her ne kadar kimseye bulaşmasam da onlar bulaşıyorlar.
Bir grup var, benden nefret ediyorlar. Sebebi ise Avusturya'dan gelmiş olmam.
Sıkıldıklarında geçiriyorlar bir iki tane. Ama bu sefer alamadılar hırslarını.
Çok direndim ama bilincin kapandı. Gözümü açtığımda revirdeydim. Başımda iki tane hemşire vardı.
"Noldu bana?"
"Ağır darbeye maruz kaldın. Hatırlamıyor musun?"
"Hatırlıyorum az çok."
"İstersen konuş müdürle başka koğuşa aldırsınlar seni."
"Eğer onlar beni dinleselerdi ben hiç burda olmicaktım."
"Chris yeter, yapma bunu kendine, yapmalarına izin verme. Neden karşılık vermiyorsun? Senin onlardan çok daha güçlü olduğunu hepimiz biliyoruz, neden yapıyorsun bunu?"
"Ben bir kere yaptım o hatayı, onda da az kala kardeşimi kaybediyordum. Terk edecekti beni zar zor affettirdim kendimi. İki arkadaşı satasmiş buna, ben de gittim patlattım kafalarına iki tane."
"Sonra?"
"Sonra üzülen yine ben oldum. Jeongin küstü bana tam iki hafta konuşmadı benimle. O zaman söz verdim ona, bir daha kimseye elimi kaldırmayacağım dedim."
"Çok seviyorsun kardeşini, belli."
Bir damla yaş süzüldü yanağıma.
"Hem de çok."
Hemşire odadan çıkınca uyuya kaldım. Verdikleri ilaçtan olsa gerek diğer günün sabahına kadar uyumuşum. Hemşire uyandırdı beni *ziyaretçin var* diye.
Topallaya topallaya geldim odanın kapısına. İçeri girdiğim an Seungmin ayağa kalktı ve yanıma gelip baktı bana.
"Noldu sana böyle, kim yaptı bunları?"
Derken parmaklarını yüzümde ve kollarımda gezdiriyordu.
"Çok önemli değil. Gel oturalım."
"Nasıl önemli değil Chris, baksana şu haline."
Fazla duygusal biri olmalı, gözlerinin dolmasını başka bir şey cevaplayamaz çünkü.
" Hey hey sakın ağlama, bir şeyim yok dedim ya."
Hyunjin arkadan bize doğru galip Seungmin e sarılır. Seungmin ona dönüp bir kaç damla yaş döktü. Ne yapacağımı bilemedim. Sadece ona birazcık yaklaşıp sırtını sıvazladım.
"Bak ben gerçekten iyiyim. Benim fiziki yaralarım artık bana acı vermiyor.
Ağlaması bitince burnunu çekti ve baktı bana. Sarılmasını hiç beklemiyordum. Karşılık verip ben de onun beline sarıldım. Biraz öyle kaldıktan sonra ayrıldık. Birbirimize bakmadan oturduk masaya.
Hyunjin konuştu.
"Chris aslında bugün konuşulacak pek bir şey yok aslında. Sana işinde çok başarılı olan avukat bir arkadaşımı getirdim. Yani daha gelmedi ama gelmesi an meselesi.
Dediği gibi kapı açıldı ve içeri bir çocuk girdi.
"Merhaba ben Lee Minho, avukat Lee Minho."
"Merhaba."
Adam konuşmaya başladı.
"Olanları Hyunjin bana anlattı ama bir gün biz sizinle üstünden geçelim tekrar.
"Teşekkür ederim."
Biz avukatlar konuşurken bile Seungmin'in gözleri hep bendeydi. Dolu gözlerle yüzümdeki yaralara ve şişmiş gözüme bakıyordu. Konuşmayı bitirince ona döndüm.
"Çok çirkin gözüküyorum değil mi?"
"Ne? Tabi ki hayır."
"O zaman neden bana öyle bakıyorsun."
Gözleri dolmuştu.
"Canın çok acıdı değil mi?"
"Çok değil."
"Ben seni çıkartacağım burdan Chris, şüphen olmasın."
"Sana güvenmekten başka çarem yok Seungmin."
Hyunjin konuştu.
"Hadi gidelim, Minho zaten burdan başka bir yere gidicek. Hadi."
"Tamam."
Dedi Seungmin.
Minho ve Hyunjin kapıdan çıktıktan sonra Seungmin arkasını döndü. İkimizde ayakta olduğumuz için aramızdaki mesafa o kadar fazla değildi.
"Annemin söylediklerine göre sen benim kaderimsin Chris. Canının yanmasına dayanamıyorum saçma gelicek ama ben senin üzülmene dayanamıyorum."
"O zaman çıkart beni burdan Seungmin. Çek çıkart beni bu cehennemden."
"Yapıcam, çıkartacağım seni burdan."
Dedi ve sarıldı. Bu sefer hiç beklemeden karşılık verdim. Sıkı sıkı sarıldık birbirimize. Oldukça duygu yüklü bir sarılma olduğunun ikimizde farkındaydık. Ayrılınca Seungmin yanağıma küçük bir buse kondurdu ve koşar adımlarla ayrıldı odadan.
Bir süre kendime gelemedim resmen. Kalbimde bir baskı var ama bu kötü bir baskı değil. Tuhaf hissediyorum. Umarım aşk dedikleri şey bu değildir. Umarım bana yardım eden çocuğa aşık olmamışımdır...
~~~~~~~~~~~~~~~~
İyi okumalar...
Vote ve yorum güzel olur sanki hm...🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓
ŞİMDİ OKUDUĞUN
42 / chanmin
FanfictionNe olursa olsun, annemin rüyalarımı neden bu adama bıraktığını bulmam lazım... "Seungmin, yardım et bana. Bul beni, çek çıkart bu cehennemden." Not: bu hikayede küfür ve cinsellik vardır. Okumadan önce dikkate alınız ;)