"Nesin sen?"
"Kimin sorduğunda göre değişir beyaz kelebek. Siz naçarların tabiri genelde kan emici olur. Fakat benim dünyamda öldürmeden önce tükettiklerim bana ecelin habercisi der. Tüketmeden önce öldürdüklerim ise karanlığın lordu..."
~•~•~•~•~•...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nefesin tükeninceye ve direncinin mutlak hükmünü kaybedinceye dek çırp o beyaz kanatlarını. Benden kaçtığını sanacaksın, fakat yolun sonunda yine kaçtığın parmaklara konacaksın.
Part⁶ - Kelebeğin kaçışı / Yazardan -
ஐ
|Kızıl kilise
"Şimdi kim kime muhtaç sen söyle, Kim Seungmin?"
Nefesler tutulmuş ve zaman iki bakışın arasında donmuş gibiydi.
Seungmin az önce yaşadığı şeyleri idrak edemiyordu. Dahası hala acısını kalbinde hissediyorken gördüğü şeylerin gerçekliğine yemin dahi edebilirdi. Sanki yıllar önce yaşadığı olayı az önce yeniden yaşamıştı. Hem de an ve an ve ilk kez yaşıyor gibi...
Aynı anlar, aynı acı fakat farklı zaman...
Elleri hâlâ kendine gelememiş olması dolayısıyla titriyorken ve lorda doğrulttuğu öfke saçan gözleri nemini korurken, kızıl saçlı keyifli bir tavırla derin bir nefes çekti içine ve bünyesine dolan kuvvetli öfke kokusuyla bir anda kaşlarını çattı.
Gözlerini Seungmin'den çektiği gibi başını sağa çevirip, doğruca kokunun kaynağına, Minho'nun sıkı sıkıya tuttuğu ve tutmak için gücünü sonuna kadar kullandığı Jisung'un gözlerine odakladı.
Bakışlarında gördüğü nefret, öldürme arzusu ve koruma iç güdüsünün düzeyi lordu şoka uğratırken zihnine dolan fikirle "Aman Tanrım!" dedi dudaklarının arasında ılık bir fısıltıyla.
Gücünü kullandıktan sonra havada korkuyu hissetmeyi bekliyordu. Felix ve Seungmin'in kanından gelen kokular korkuyu fazlasıyla taşırken, Jisung aksine çok daha farklıydı. Ve lord onun tahmin ettiği şey olma olasılığını fazlasıyla sevmişti.
"Bırak onu."
Elini havada sallayarak verdiği emirle birlikte Minho ellerini sarışının kollarından çektiği an Jisung koşar adımlarla lordun önündeki Seungmin'in yanına gelip hızla ellerini yanaklarına sardı.
"Seung? İyi misin sen? Ha?"
Çenesi ve elleri hâlâ titriyor ve az önceki olayın şokunu hala atlatamamış olan kalbi gürce çarpıyor olmasına rağmen başını olumlu anlamda sallayarak "İyiyim." Dedi hırıltılı bir tonda. Ses tonu bile iyi olmadığını açıkça gösteriyordu.
Jisung burnundan derin bir nefes alarak öfkeli bakışlarını anında yanındaki adama çevirdi. Yumruk yaptığı eli de çenesi gibi sinirden titriyordu. Lordun hayranlık dolu bakışları ise an ve an Jisung'un yüzündeydi. Bir an bile çekmiyordu. Gördüğü şey hiç olmadığı kadar hoşuna gitmişti.
