"Nesin sen?"
"Kimin sorduğunda göre değişir beyaz kelebek. Siz naçarların tabiri genelde kan emici olur. Fakat benim dünyamda öldürmeden önce tükettiklerim bana ecelin habercisi der. Tüketmeden önce öldürdüklerim ise karanlığın lordu..."
~•~•~•~•~•...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dehşetin adımları ay ışığını gölgelerken, sükunet elem dolu haykırışları müjdeliyor. Ölümün çığlığı, kelebeğin kulaklarını kanatıyor ve kanla kaplı karanlık ona ait olanı almaya geliyor.
Part¹⁴ - Kelebeğin tükenen zamanı / Yazar -
ஐ
|Ev
Gün doğumu, yeni umutların müjdeleyicisidir. Karanlığın getirisi olan endişelerin, beklenmeyenden sebep korkuların ve zihnin kontrolü ele almış kaygıların yaşandığı o gecenin bitişini müjdeler.
Yeni aydınlıkların taşıyıcısıdır.
Lakin şuana kadar hiçbir sabah Felix için bu kadar karanlık olmamıştı...
Yeni doğan güneş, iki ölüm ve körpe bir çaresizlik hissiyle kapısına dayanmıştı. Umutsuzluk bir çığ gibi büyüyordu göğsünde. Uyanıkken gördüğü bu kabuslar vücudundaki tüm direnci söküp alıyordu ondan.
Nefesinin tükendiğini hissediyordu...
Hong Joong kapıdan çıktıktan hemen sonra göğsündeki yük mümkünmüş gibi daha da artmıştı. Bedeni daha da ağırlaşmıştı. Asilzadenin gidişiyle kapıda asılı kalan gözleri kapanmak için zihnine bir savaş başlatmıştı.
Aldığı her nefes omuzlarına yük diye biniyordu.
Sonunda yine yalnız kalmaları dolayısıyla odada var olan o derin sükunet yalnızca bir kaç dakika sürdü. Ardından Seungmin'in sesi Felix'in kulaklarına boğuk bir yankı halinde çarptı.
"Sikeyim!" Diye bağırdı siyah saçlı, birkaç adım gerileyerek. Elleriyle hızla saçlarını geriye attı ve yaşadığı şeylere olan öfkesi kontrolü ele aldı. Ardı ardına etti aynı küfrü. Burnundan soluyordu. Endişe dikenli bir sarmaşık misali iliklerine kadar sarmıştı onu.
Bu yaşananların ağır geldiği tek kişi kendisi değildi. Dostları da onunla birlikte dibe batıyordu...
Lakin dostunun şuanki öfkesi fazlaca gürültülüydü Felix için. Artık en ufak bir sese dahi tahammülü kalmamış olması yüzünden dostunun bu aralıksız küfürlerini duymamaya çalıştı.
Titrek kızıl irisleri kapıdan çekildi ve az önce iki ölümün toz ve kül bulutuna dönüştüğü şeytanların ruhlarıyla kaplı zemine baktı. Gözlerinin önüne yeniden düşen o saniyeler yüzünden dişlerini sıkıp derin bir soluk çekti.
Kulaklarına dolan vampirin çığlık çığlığa sesi, gördüğü karanlığa bulanmış gözler, taşa dönen ve alev alev yanan bedenler...
Tükendiğini hisseden beyaz tenli, dolan kızıl irislerini bir an dahi o bölgeden çekmeden ağır bir adım attı ve toz ve kül tanelerinin dağıldığı yere doğru ağırca ilerledi.
