"Nesin sen?"
"Kimin sorduğunda göre değişir beyaz kelebek. Siz naçarların tabiri genelde kan emici olur. Fakat benim dünyamda öldürmeden önce tükettiklerim bana ecelin habercisi der. Tüketmeden önce öldürdüklerim ise karanlığın lordu..."
~•~•~•~•~•...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lordun kelebeği, karanlığın kanıyla korunuyor. Öyle ki bahşedilen güç ateşe sahibini dahi yaktırıyor.
Part¹³ - Kelebeğin yüzüğü / Yazar -
ஐ
|Ev
"Sanırım misafirimiz var."
Jisung'un ürkek sesi yeni doğan gün ışığının beraberinde hiç de hoş şeyler getirmediğini açıkça gösterirken, Felix hala deli gibi çarpan kalbinin üzerine yumruk yaptığı elini sıkıca bastırdı.
Az önce yaşadığı olay dolayısıyla Chan'ın gözlerinin önünden gitmeyen yüzü zaten bedenini de zihnini de yeterince yormuşken, bu beklenmedik misafir iyiden iyiye kendini kaybetmesine sebep olmuştu.
Seungmin ise Jisung'un ses tonundan ve endişeli yüz hatlarından dolayı göğsünde biriken tedirgin bir hissiyatla tam dudaklarını aralamıştı ki Jisung hızlı ama sessiz adımlarla onlara doğru gelirken devam etti sözlerine.
"Dışarıda bir sürü üniformalı ve silahlı adam var. Hiç sabah kahvesine gelmiş gibi de durmuyorlar."
Seungmin birkaç saniye içinde yaptığı olasılıklardan en yüksek olanının tuttuğunu Jisung'un bu sözleriyle idrak etmişti. Bu sebeple kendi kendine, tedirginlikle, "İstihbarat mı?" Diye konuştuğunda bir cevap beklemediği bu soru Jisung'un gergin sesiyle yanıtlandı.
"FBI bile olabilir amına koyayım. Öyle bir bokun ortasına düştük ki Trump girse şu kapıdan şaşırmam. Ah benim arada sırada salaklaşan kafam ne diye son anlarında ders çalıştın ki-"
Sarışının yaşadığı gerginlik yüzünden isyankar bir dille söylenmiş sözleri kapının yeniden hızla vurulmasıyla bölündü. Üçlü bir anda irkilerek vurulmaya devam eden kapıya kısa bir bakış attı.
Ardından Jisung ve Felix'in ürkekçe açılmış gözleri Seungmin'i buldu.
Siyah saçlı ise alt dudağını dişleyerek ona verilen şu kısacık zaman aralığında olabilecek her türlü senaryoyu düşünerek yapılabilecek en mantıklı yolu bulmaya uğraşıyordu.
Lakin, dostlarının bir cevap ister gibi bakışları, kırılacakmışçasına vurulan kapı ve akan zamanının hızı onun tarafında değildi...
Gözleri salonu buldu. Çaldığı belgeler her yerdeydi ve kaçabilecek yeterli zamanın olasılığı çok düşüktü. Gözlerini sıkıca kapatıp derin bir nefes alarak zihnindeki tüm sesleri susturdu.
Düşünceleri tamamen sustuğundaysa gözleri anında açıldı ve hızla Felix'i buldu.
"Sen! Hanji'nin spor odasına yaptığım gizli bölmeye saklanıyorsun." Dedi emrivaki bir tonla fısıltıyla. "Belgeler için değil, senin için buradalar! Onları en fazla 10 dakika oyalayabiliriz. Saat tam 6:50'yi gösterdiğinde Seul'un biberleri planıyla buradan çıkacağız. Tam o saate banyonun camından çatıya atla. Bir dakika bile gecikme. Sakın! Arabayla aşağıda olacağız-"
