YALANCI ŞEYTANLAR

15. Kendi Kendini Öldürmek

15. Kendi Kendini Öldürmek

Bazen sadece kelimeler yetmiyordu anlatmaya... Bazen sadece bakışlar da yetişemiyordu.

"Dudaklarında dolandırdığın kelimeler soğuk bir sessizlik, gözlerinde saklayıp da gösteremediğin duygular ifadesiz, göğsündeki ağırlığı kimse hissedemeyince anlamsız, kafanda yarattığı enkazın ardını duyuramayınca hep bir umursamazsın... Duyguların ve sözlerin değil, sen en çok kendi katilinsin."

&

Teya Dora - Dzanum

Ariana Grande – 7 Rings

Bazen ne yaptığını bilememek, ne için yaptığını unutmak, nasıl yapabildiğini anlayamamak... İnsan bazen sadece bilmiyordu, unutuyordu, yapıyordu, anlamıyordu işte. Bazen bu hayatta her şeyin aynı anda olabileceğini unutuyorduk. Yirmi birinci yüzyıl bizim en çok kaybettiğimiz zamandı...

Bir döngüdeydim, kafam karışıktı.

Ama biliyordum...

Eninde sonunda dönüp dolaşacağım yer; kafamdaki şeytanların kucağı olacaktı.

Günler öncesinde Denis yüzünden ceza alıp çıktığım odada bu sefer; Aren ve Batın için buradaydım. Belki de ilk defa yapmadığım hatta bir kavgayı ayırmak için burada bulunuyordum. Böylesine bir olaya karışmam zaten benden haz etmeyen görevliler için fırsat olmuşken eminim şimdi yaptığımdan, cezamı ikiye katlamaları için büyük bir zevk olacak onlara.

Kavgayı ben başlatmamıştım, aksine ayırmaya çalışmıştım.

Ama bütün suçu kendi üzerime almıştım.

Bile isteye kendi üzerime almıştım. Fotoğrafı ben atmamış olsam da Batın'a benim attığımı ve bilerek onları tahrik ettiğimi söyledim kattan sorumlu idareciye. Beni sorunlu öğrenciler arasında kendilerince kırmızı listeye aldıklarından, söylediklerime inanması için fazla söze gerek yoktu. Kameralardan onları ayırdığımı görebilirdi, engel olmaya çalıştığımı da görebilirdi apaçık, fakat ne konuştuğumuzu duyamazdı. Üstelik beni suçlamasını istediğim bir şahidim de varken inanmaması için bir sebep kalmıyordu ortada. Mete'den kavgayı çıkaranı benim olduğumu söylemesini istemiştim. Fazla şaşırsa da dediğimi yaptı.